Vísir - 26.07.1911, Blaðsíða 3

V I S I R
75
ekki hart á slíkum hugsunarliætti,
þá sýnist mjer hann mjög viðsjár-
verður í alla staði. Því það er svo
undur hætt við, er hann ryður sjer
til rúms, að stundarhagnaður verði
látinn sitja í fyrirrúmi fyrir fram-
tíðarhag. En af því leiðir aftur að
rjettilegur undirbúningur fyrir ó-
komna tímanum fellur í vanrækt,
en þar með er stoðum kippt und-
an þjóðfjelaginu, til stórmikils meins
fyrir þegnana sjálfa.
Ameríka er nœgtaland. Það verður
aldrei af henni skafið. ísland jafn-
ast aldrei á við hana í þeim efnum.
En ísland er gáfnaland meir en
Ameríka fær eftirlíkt. Að minni
ætlan er hægt að færa rök að því,
að ísland er betur sett jarðfræðis-
Iega til þess að skapa móttækileika
gáfu eða náttúrugáfu en nokkur
annar blettur á jarðríki. En á gáf-
um einum saman lifa menn ekki.
Þeim þarf að fylgja atorka. Líkam-
legar nægtir einar saman gjöra mann-
inn ekki sælan. Nœgjusemi þarf að
blandast þeim. En nægjusemin
verður ekki grafin úr jörðu í Ame-
riku, nje heldur tekin úr loptinu á
íslandi. Hún á sjer bústað í hug-
skoti sjerhvers einstaklings. Eptir
henni verður að grafa í tráarheim-
inum. Vildum vjer aðeins taka að
kjörorði voru þessi þrjú smáorð:
gájur — atorka — nœgjusemi, mættu
þau stuðla að því að minna oss á
þrjú heztu atriðin í sannri lífsspeki.
Ef vjer þess vegna ræktum gáfur
vorar, beitum atorku vorri, ástund-
um nægjusemi og þreytumst ekki,
þá getur oss Iiðið vel á okkar dýra
ættarlandi, með þær nægtir sem það
hefir að bjóða.
Ath. — Um Ieið og þessum sund-
urlausu þönkum er lokið, er liafa
verið ritaðar í bjáverkum, og því
þjettsettar allskonar misfellum, bæði
að rithætti og hugsun, ásamt prent-
villum, sem góðfús lesari er beðinn
velvirðingar á, vil jeg Ieyfa mjer að
leiða athygli að einni slæmri ritvilu
í landfræðisskýringunni í fyrri hluta
greinarinnar, þar sem sagt er að
Nýja Skotland sje eyland. Slíkt er
vansæmandi ranghermi og þótti mjer
vænt um að jeg kom auga á það
sjálfur. Lýsingin sem þyrfti að vera
sem styðst, hefði farið betur á þessa
leið: Nýja Skotland er eymyndaður
landtangi mikill á austurströnd
Kanada; áfastur við meginlandið á
tiltötulega mjóu eiði, minna en fing-
mannaleið á breidd. Þessi villa var
því óviðfeldnari er víkin að sunnan-
verðu við eiðið er mjög svo nafn-
kend fyrir liinn mikla hæðarmismun
flóðs og fjöru (60 fet), er hvergi á
sinn líka í heinii öllum.
Ennfremur gleymdist mjer að nefna
þau fjögur mánaðarrit, sem gefin
eru út af íslendingum í Winnipeg.
Kirkjublöðin þrjú: Sameiningin mál-
gagn gömlu stefnunnar, ritstjóri síra
Jón Bjarnason; Heimir málgagn
Unítara, ritstjóri síra Ouðmundur
Árnason og Breiðablik, málgagn nýju
stefnunnar, ritstjóri síraFr. Bergmann.
Og hið fjórða Kyennablaðið undir
ritstjórn kvennfrelsiskonunnar húsfrú
Nargrjetar Benediksson.
Þetta tvent eru Iesendur beðnir
að gjöra svo vel að leggja á minni.
Þakka jeg svo öllum þeim, er þol-
inmæði hafa haft til að lesa pistla
þessa, og bið þá njóta vel.
Vorið ilmandi.
Saga frá Kóreu
eftir óþektan höfund.
----- Frh-
Hann fór nú þangað, sem skóla-
drengir voru að leika sjer. Honum
var forvitni á að heyra til þeirra.
Meðan þeir voru að leika sjer sagði
einn af þeim eldri:
»í dag liggur vel á okkur. Það
er gott veður. Eigum við ekki að
fara að yrkja ?«
»Yrkisefnið getur verið til: Líf
ræningjans.*
I-Toreng langaði að heyra þetta
og faldi sig í grasinu og hlustaði.
Hinn ungi maður byrjaði:
»Dimt ský hefur dregið fyrir sól-
ina. Alt er dapurt á jörðinni. Ský
þetta líkist stóru snæri til að veiða
veslings fólkið á jörðinni.«
Svo tók annar við og hjeltáfram.
»Jeg hefi heyrt þá sorgarfregn, að
óhræsis mandaríninn ætli að láta nú
bráðurn lífláta unga stúlku, Tchun-
Hyang að nafni.«
»Hvers vegna æltar hann að láta
taka hana af lífi?« spurði sá, sem
fyrst hafði talað.
»Óhræsis mandaríninn gerir ekki
neitt, en hann hugsar ekki um ann-
að en Tchoun-Hyang. En hún er
eins og bambusreyrinn* og greni-
tjreð*, breytist aldrei og er manni
sínum trú.«
»Hvílík ógæfa að hafa nú fengið
þennan órjettláta mandarín í stað
þess er hjer var áður.«
»Hefir þessi Tchoun-Hyang ann-
ars nokkurn tíma verið gift?«
* Sígrænar jurtir.
»Hún var gift syni hins fyrver-
andi mandaríns, en honum hefur
farist mjög illa við hana, því hann
yfirgaf hana. Hann er grimmari en
tígrisdýrið.*
Þegar I-Toreng heyði þetta, varð
hanri: reiður og kom fram úr fylgsni
sínu og spurði, hver hefði verið að
tala
Hinn seki .gaf sig fram.
»Hvað heitir þú?« spurði- I-Tor-
eng.
»Jeg heiti Tchong-Wan-Jong.«
»Að því búnu sneri I-Toreng tiL
Nam-Hyang, hryggur í huga.
Meðan þessu fór fram sat Tchoun
Hyang alt af í fangelsi og neytt'
varla svefns eða matar og var því
orðin mögur og veikluð.
Einu sinni dreymdi hana að hún
var komin heim til sín og hún sá
blómin í garðinum sínum öll visin,
spegilinn sinn brotinn og skónum
sínum fleyg út fyrir þrepskjöldinn.
»Þessi ljóti draumur er vissulega
fyrirdauða mínum« hugsaði,Tchoun-
Hyang með sjer, »en það er mjer
sama um, mjer þykir aðeinSjt leiðin-
legt að sjá ekki I-Toreng áður en
jeg dey.« í sömu svipan gekk blind-
ur maður fram hjá fangelsinu-. Hún
\ kallaði á hann og bað hann að ráða
draum sinn.
Hann hugsaði sig lengi um og
mælti svo: »þessi draumur er þjer
sannarlega fyrir gæfu«.
»Hvernig má það vera« mælti
Tchoun-Hyang. Þar sem jeg er í
fangelsi og verð innan skamms dæmd
til dauða. Þú ert víst að gabba
mig«.
»Hversvegna efast þúum orð mín?«
mælti hinn blindi maður, »Þú ert
að vísu í fangelsi sem stendur, en
þú munt ekki deyja þar og seinna
veröur þú mjög gæfusöm.*
»En hvað þýða þá visnu blóm-
! in, brotni spegillinn og skórnir í
dyrunum? mjer virðist það hljóta
að vera ógæfumerki*.
»Taktu nú eftir, jeg skal segja
þjer hvað það þýðir alt saman.
Visnu blómin munu bera ávöxt
brothljóðið í speglinum heyrist um
öll lönd og skórnir í dyrunum tákna
mannfjöldann sem kemur til að óska
þjer til hamingju með gæfu þá, sem
þú átt í vændum.«
»Jeg þakka þjer kærlega fyrir«,
mælti Tchoun-Hyang. Hvílík gleði
ef alt þetta rætist* og hún rjetti hon-
um peninga að launum, en hann
bandaði þeim frá sjer með hægri
hendinni en rjetti um leið fram þá
vinstri og flýtti sjer að stinga þeim
í vasa sinn. Frh.