Vísir - 04.08.1911, Blaðsíða 3

V I S I R
99
því að syngja stórskáldalögin þeirra
ómenguð og eins og þau kotna úr
fæðingunni?
Vjer þökkum þjer, Pjetur sæll —
°g syngdu svo bara: »Du gamla,
du friska«*eins og þú liefur sungið
það í tveirn heimsálfum og hlotið
fyrir viðurkenningu þúsunda og
aftur þúsunda — því þótt»Þú blá -
fjalla geimur* sje eigi ófegurra
kvæði, þá var lagið þó aldrei orkt
við það.
Frónbúi.
Steyptir netasteinar.
Eins og kunnugt er, er bátaafli
á vetrarvertíð hjer í verstöðum Ár-
nessýslu og í Gullbringusýslu að
mestu fenginn með þorskanetum.
Hjer austanfjalls eru netin fyrir
skömmu upp tekin, en reyndin hefur
orðið sú, ekki síst í fyrravetur, að
vel hefir aflast í netin þótt enginn
fiskur hafi fengist á lóð eða færi.
Bjargarvon manna er bátfiski
stunda á þessum svæðum er því
að mestu bygð á netunum.
En dýr hefir netaútgerðin orðið,
og það einkum vegna þess, að
örðugt hefir reynst að búa svo um
þau sem skyldi. Þeim hefur verið
mjöghætt við að skemmast—rifna—
eða tapast með öllu, þar sem sjór
er venjulega úfinn og straumarharðir.
Einhver helsti gallinn hefur þóttsá,
að gjótið, sem notað hefur verið,
fer illa með netin, flækist í riðilinn
og rífur hann. Grjótið Iosnar úr
af því hankarnir nuddastsundur,eða
steinarnir smeygjast úr hönkonum.
Og einmitt í þessu, að grjótið
losnar af, liggur hættan fyrir því,
að netin dragis saman, losni upp
og tapist með öllu. Að grjótinu
hefur cg verið mikil töf við Iögu
og töku netanna.
Þetta hefur lengi verið mönniim
ljóst, en úrræði til umbóta hafa ekki
fundist fyr en nú.
Nú hefur hugvitsmaðurinn ís-
ólfur Pálsson á Stokkseyri leyst
úr þessum vanda, og fundið upp
nýja aðferð við útbúnað netanna.
Hann býr til netasteina úr sein-
steypu, senr eru þannig gerðir, að
með þeim er að fullu bættúrþeim
göllum, er því fylgdu, að nota
vanalegt grjót.
Steinar ísólfs eru hnattnryndaðir.
Stærð þeirra fer eftir möskvastærð
* Herra Pjetur Jónsson söng síðast
»Þú bláfjalla geimur«, sem, þó kvæðið
sje fagurt, ekki nýtur sín eins vel við
lagið og sá upprunalegi texti.
netanna — steinarnir hafðir hæfilega
stórir til þess að þeir ekki snrjúgi
gegnum möskvana — getur hann
búið til steina fyrir ýmsar niöskva-
stærðir, alt frá síldarnetum til sela-
nóta.
Þá er það einkennilegt við steina
ísólfs, að hann getur látið þá vera
misþunga, þó stærðin sje hin sama,
er það einkar-hentugt, því þar sem
straumar aru minni, er þægilegra að
hafa ljettari steinana.
Uppfundningu ísólfs fylgja þessir
kostir að dómi reyndra formanna:
1. Svo tryggilega er búið um hank-
ann í steininum, að hann getur
með engu móti nuddast sundur,
og steinarnir því ekki losnað af.
Botnþunginn helst því jafn, þótt
netin hreifist í sjónum, en í því
er einmitt afarmikil tryggingfyrir
því, að netin ekki skemmist eða
tapist.
2. Steinarnir flækja eigi riðd eða
rífa hann.
3. Steinarnir tefja eigi fyrir við lögu
nje töku netanna. Þeir eru vegna
lögunar sinnar óvandlagðir niður
í skipið — mega liggja ofan á
riðlinum — og taka því upp
það pláss, er helst má til þess
missast.
4. Steinarnir eru merktir með tölu-
númeri, fyrir hvern kaupanda. Er
það einkar hentugt, ef netin tap-
ást og reka á land einhversstaðar
og dufl eru slitin af, að geta þá
sjeö merkin á steinunum. Tölu-
merkin betri en fangamörk —
veldur minni ruglingi.
ísólfur er þegar byrjaður að búa
til þessasteina, oghefur liann fengið
iniklar pantanir. Margir hjer eystra
taka hjá honum steina í öll sín net,
og flestir meira eða minna. Úr
Gullbringusýslu hefur hann og
fengið pantanir. Þetta sýnir, að hjer
er bætt úr verulegri þörf, endamunu
sjómenn þeir, er fengið hafa kynni
af uppfunding þeasari, vænta sjer af
henni mikils gagns. — — —
Saðurlaud.
ísólfur hefur nú fengið einkaleyfi
fyrir uppfundningu þessari. Tæki-
færi gefst hjer í bæ að sjá þesssa
steina. Það er á Iðnsýningunni.
Leiðrjetting.
Sú saga kvað nú vera orðin al-
kunn og ganga hjer staflaust um
bæinn að eg hafi einhverntíma sagt
á bæarstjórnarfundi í vetur eða vor
að fullnóg verkalaun væri handa
verkamönnum við væntanlega hafn-
argerð 15—20 aurar um ld. tím.
Saga þessi hefir mjer verið sagt að
staðið liati í Vísi, og furðuðu ýms-
ir af bæarfulltrúunum sig á henni
þar sem slíkt hafði aldrei koinið
þar til mála.
Eg er ekki vön að skifta mjer
af þeim slúðursögum sem náung
arnir kunna að i afa gaman af að
spinna upp um mig, og því gerði
eg ekki annað en hló að þessari
ósanninda sögu, sem mjer fanst
fremur marklaus, og nógir vottar
voru að, að var ósönn.
En nú í seinni tíð hefi eg orð-
ið þess vör, að búið er að fylla
ýmsa verkamenn og aðra bæarbúa
með þeirri trú að þetta sje satt, og
þykir mjer því rjettast eitt skifti
fyrir öll að lýsa því yfir að það
eru rakalaus ósannindi. Hvorki í
bæarstjórn nje annarstaðar, þar sem
eg hefi verið viðstödd, hefir slíkt
nokkurntima komið til orða.
Þegar blöðin vilja flytja frjettir
af bæarstjórnar-fundunum, þá er
handhægast og áreiðanlegast fyrir
þau að fá að rita fundargerðirnar
upp úr fundarbókinni hjá borgar-
stjóra, ef ritstjórarnir geta ekki sjálfir
hlustað á umræðurnar.
Bríet Bjarnhjeðinsdóttir.
Að gefnu tilefni skal eg lýsa því
yfir, að eg hafi aldrei nokkurntíma
heyrt frú Bríet Bjarnhjeðinsdóttur
hafa þau ummæli á fundi bæar-
stjórnar, að nóg væri að borga
verkamönnum 15—20 aura um
tímann.
R.vík w/? >n.
Halldór Jónsson, bæarfulltrúi.
Minnist þess ekki að hafa heyrt
þessi ummæli.
Jón Jensson.
Samþykkur: Þ. J. Thoroddsen.
Arinbjörn Sveinbjarnarson.
K. Zimsen.
Katrín Magnússon.
Tryggvi Guntiarsson.
Kristján Þorgrímsson.
Klemens Jónsson.
Páll Einarsson.
Guðrún Björnsdóttir.*
Að gefnu tilefni lýsi eg því hjer
*) Nafn þetta stóð ekki á skrá frú
Bríetar, en frú Guðrún óskaði að vera
hjer talin til þess að fyrirbyggja, að frú
B. B. kendi sjer um. Ritst.