Vísir - 13.09.1911, Blaðsíða 1

125
1Q
Kemurvenjulegaút kl.ll árdegis sunnud.
þriðjud., miðvd., firritud. og föstud.
25 blöðin frá 8. ágúst. kosta: Á skrifst. 50 a.
Send íit um landöOau.— Einst.blöð 3 a.
Afgr. áhorninuáHotel Island 1-3 og 5-7.
Óskað að fá augl. semtímanlegast.
Miðvikud. 13. sept. 1911.
Sól i hádegisstað kl. 12 24'
Háflóð kl. 8,9' árd. og kl. 8,32' síðd.
Háfjara kl. 2,21' síðd.
Afmseli f dag.
Frú Björg Einarsdóttir.
Guðm. Bjarnason, klæðskeri
Póstar f dag:
Ceres fer til íitlanda,,
Sterling kenuir frá útlöndum.
Flóra kemur norðan um land frá Noregi
Hafnafjarðarpóstur kemur og fer.
Álftanespóstur kemur og fer.
Póstar á morrgun:
Ingólfur til og frá Borgarnesi.
Úr bænum.
Frakkneski prófessorinn kem-
ur. Ákveðið hefur verið að
þiggja sæmdarboði frakkneku
stjórnarinnar.
Sterling ókominn til Vestm.-
eya í morgun.
Perwie kom kl. 9.
Afhjúpunin fór fram svo sem
til stóö á sunnudaginn. Illt veöur
var dagana fyrir og eftir, en gott
veður þann dag; um 7000 manns
voru viðstaddir. Bláum fánum var
raðaö umhverfis minnismerkið, en
Dannebrog var þar ekki.
Einari Jónssyni myndhöggvara
var haldiö mikið samsæti í Iðno
í gærkveldi.
Um Suðurmúlasýslu hafa sótt
sýslumennirnir: Björn Bjarnason,
Guðmundur Eggerzog Halldórjúlí-
usson, ennfremur Ari Jónsson, al-
þingism., Guðm. Hannesson consul
og Magnús Guðm.son aðstoðarmað-
ur. Talið að G. Eggerz verði veitt
sýslan.
Rúðumálin munu nú á enda
kljáð. [ 123. tbl. var þess getið
að frakkneski ræðismaðurmn væri
nú aftur farinn að rannsaka málið,
það var misprenturi, átti að standa
danski ræðismaðurinn (íRúðu),frakk-
neski ræðismaðurinn (hjer) hefur
ekki haft nein afskifti af málinu.
Nú hehir danski ræðismaðurinn
í Rúðu orðið þess vísari að Skúli
hetur dvalið á hóteli því sem hann
tilnefndi og hefur stjóraarráðið birt
þau málalok.
Guðmundúr Björnsson sýslu-
maður Barðstrendinga og Snœbjörn
hreppstjóri í Hergilsey eru nýkomn-
ir til borgarinnar. Voru þeir yfir-
heyrðir í Stykkishólmi í þessari ferð
útaf trollaramálonum frægu og ætl-
uðu til Englands að bera vitni í
sakamáli skipstjórans á Chiftain, en
nú er skipstjóri þessi sálaður —
og er þá sakamálið þar með fallið
niður en óvíst hvcrt skaðabótakrafa
verður gerð í dánarbúið.
Þeir verða ekki íanglífir óróa-
seggirnir hjer við land og þykir
nú enskum skipstjórum ólánsmerki
að ybbast við íslensk yfirvöld.
TroIIarar nokkrir voru nýlega
að landhelgisveiði fyrir utan Ólafs-
vík og var sent eftir sýslumanni.
Brá hann við og náði einum þeirra
inni á Grundarfirði og sektaði hann
um 100 pd. sterl., en afli og veið-
arfæri var upptækt. TroIIari þessi
gat ekki gefið tryggingu fyrir sekt-
inni og var því sendur með gæslu-
mönnum (Ólafsvíkur hreppstjóra og
sjera Ólafi Stephensen í Grundar-
firði) til Patreksfjarðar að ná í á-
byrgð símleiðis og gekk það vel.
Það mun horga sig
að bíða msð inn-
kaup sín á Grys-
prjóni, þar iil útsal-
an byrjar í
Vöruhúsinu
Brjef til Vísis
frá Plausor.
Frh.
Annars var það nú ekki um
Kollafjarðarrjett, Tröllafoss, Árna-
krók, Marardal nje Pingvallasve.it-
ina, sem jeg ætlaði að, skrifa þjer,
Vísir sæll; heldur var' það um
Akranes, sem mjer sýndist ve,ra
einn sá allra fegursti blettur í
nágrenni Reykjavíkur, og þykir
mjer undarlegt ef allir geta ekki
orðið vjer samdóma um það. En
samdóma er ekki fólkið orðið nú
á dögum og fer því .nú sem fer
í svo mörgu, að sitt sýnist hverj-
um. Jeg hefi svo margpft rekið
mig á, að þar sem mjer sýnist
fallegt, þykir öðrum Ijótt og það
sem mjer finst rjett, sýnist öðrum
rangt; jeg hefi ósköpin öll brot-
ið heilann í þessu og aldrei get-
að skilið í því hvernig á því stend-
ur að ekki skuli öllum synast
það sama. Líklega er það af því
að sömu augun eru ekki'í öllum
höfðum; og þcssvegna er nú
ólagið og rngliö á öllu. Ætli t.
a. m. það væri ekki dálítið skemti-
legra fyrir þjóðlífið okkar, ef öll-
um heimastjórhar burgeisunum
sýndist það sama og sjálfstæðis
herrunum, eða bannvini og bann-
fjendur væru sammála, eða þá ef
öllum sýndist eins og mjer, að
hvorutveggi fari bandvitlaúst að
og taki rammskakkar skoðanir á
öllu og sje því best að fylgja
engum, en að hver eintrjánist út
af fyrir sig, fari eftir sinni eigin
skoðun og víki aldrei. »Bókvit-
ið og skólarnir gera alt hringl-
antli«, segja sveitakarlarnir, sém
ekki geta náð í neina vinnukind,
því þær taka allar til fótanna
þegar slátturinn 'er úti óg þjóta
til Reykjavíkur til að menta sig
til munns og handar, sem kallað
er. En mentunin er þó oft mesta
fólgin í því, að lifa í gjammi og
gjálífi og hlaupa eftir ýmislegum
kenningaþyt í trúmálum og póli-