Vísir - 20.09.1911, Blaðsíða 3

V í S 1 R
91
þingmaður og sra Jón hinn gamli
góði upp á sparnaðiiin.
Ath. Hjer eru þeir talairað bjóða
sig fram fyrir Bandamenn, sem hafa
stuðning Heimastjórnarmanna eða
þeirra er fylgja Kristjáni ráðherra,
H. Þorsteinssyni, Dr. Valtýr, Stefáni
skólameistara, Jóhannesi sýslum. og
fl. merkum mönnum, sem orðmr
eru viðskila við Björn og Skúla og
hallast meir að ríkjandi stefnum
Heimastjórnarflokksins.«
G-istihúsið í
skóginum.
Rússnesk saga
eftir Gaston.
Þýdd úr Dönsku.
Kerásla í þýsku
og sömuleiðis ensku og dönsku fæst í vetur hjá Halldóri Jónas-
syni. Hittist tii viðtals fram að 28. þ. m. kl. 2—3 og 7—8 í
Lækjargötu 6 B 1 en síðan í Kirkjustræti 8 B n.
‘JKvöldskóla
fyrir ungar stúlkur lieldur undirrituð næstk. vetur eins og
að undananförnu. Náinsgreinar: íslenska, enska, danska,
reikningur, skrift og hannyrðir.
Uinsóknum verður veitt móttaka í Þingholtsstræti 16.
p. t. Presthólum 4. ág. 1911.
Bergljót Lárusdóttir.
----- Frh.
»Gjörið allt sem yður virðist
nauðsynlegt að gjört sje« sagði
irina.
Leynilögregluþjónninnlaukhólf-
unum upp, hverju á fætur öðru,
og skoðaði það sem í þeim var.
Hann gjörði það með svo undra-
verðum flýti og nákvæmni, að
ekki var annað hægt, en dáðst að
því. En að þessu hafði leit lians
verið árangurslaus.
Rannsóknin hafði nú staðið
yfir heila klukkustund.
Belosoff bankaði á hliðar skrif-
borðsins að mnanverðu.
»Hjer er holt« sagði hann allt
í einu við sjálfan sig.
Án frekari greinargjörðar tók
hann upp úr vasa sínum verk-
færi nokkurt úr stáli gjört.
Pað heyrðist dálítið braka í
borðinu, ogjafnskjóttkomBelosoff
fram með lítinn brjefaböggul í
hendinni, og fleygði honum á
borðið.
»Þetta er allt sem í leynihólfinu
var« sagði hann.
Irina starði á þessi brjef, sem
voru með ýmsum litum. Hún
hafði enga hugmynd haft um til-
veru þeirra.
Leynilögregluþjónninn opnaði
hvert brjefið af öðru og Irina gaf
honum nákvæmar gætur.
Það var á að giska tólf brjef
alls, og litu út fyrir að vera
næstum ný.
Belosoff horfði eitt augnablik
á Irinu. — Hann ákvarðaði sig
tafarlaust.
Þessi brjef mátti hún með engu
móti fá í hendur. Fyrst og fremst
var það gagnslaust, og í annán
stað mundi það aðeins auka sorg
veslings konunar, sem fyrir fram
var ærið nóg.
Iwan Markovna hafði víst ekki
lagt svo afarstrangan skilning í
þýðingu hjúskapartrúnaðarins.
Þessi brjef báru þess því miður
vott.
»Það er.þá ekkert« sagði leyni-
Iöregluþjónninn. »Þettavoru mjer
vonbrigði«.
»En hvað er í brjefunum?*
spurði Iriná.
Belosoff tók brjefin saman og
stóð upp frá skrifborðinu með
þau í hendinni.
Bak við borðið var arininn> op-
inn, og á hillu þar hjá var kerti
og eldspítur.
Snar eins ogeldingkveiktUiann
á kertmu, og brá brjefabögglinum
í Ijósið, svo að áður en Irina
hafði fengið ráðrúm til að standa
,á fætur og átta sig á aðförum
leynilögregluþjónsins, sem henni
var mikil forvitni á að komast
eftir, loguðu brjefin glatt í hendi
Belosoff’s uns hann fleygði glæð-
unum á arininn.
> Hvað hafið þjer aðhafst?«
kallaði Irina náföl í framan.
Belosoff gekk rólega aftur til
sætis síns og sagði:
»Jeg eyddi aðeins nokkrum sak-
lausum launungarmálum, sem alls
enga þýðingu höfðu, en sem máske
hefðuoilaðyður hrygðar um hríð,
ef þjer hefðuð komist á snoðir
um þau. Það var einskis virði
frú mín, þjer megið trúa mjer til
þess. — Dálítið smáatvik, sem oft
:kemur fyrir í lífi manns. En úr
því að jeg. einu sinni hafði fund-
þessi brjef, áleit jeg það sjálfsaga
skyldu mína að láta þau hverfa
gjörsamlega.«
»Ástamál«i síundi Irina upp og
beit í vörina. »Þjer þorið máske
að segja mjer, hvort þáð standi
í noklcru sambandi við hvarf
mannsins míns?«
"Jeg mundi tafarlaust Svara
þessari spurningu játandi, ef jeg
gæti gjört það með fullri sann-
færingu«, sagði Belesoff. íEn jeg
held áreiðanlega að í þessum
brjefum hafi ekki verið hin
minsta bending í þá átt. Þarna
í- horninu er enn skápur, sem
jeg hef ekki rannsakað.*
írina mælti ekki orð frá munni.
Að 20 mínútum liðnum hafði
Belosoff lokið þessari síðust leit
sinni.
Hann var engan veginn ánægð-
ur með árangurinn af starfi sínu.
Nú álti hann erfitt og vanda-
samt verk fyrir höndum.
Sama sem engin bending nje
merki voru fyrir hendi, sem gætu
orðið honum til leiðbeiningar í
framhalds rannsókn hans. En þrátt
fyrir það Ijet hann ekki hugfall-
ast. Frh.