Vísir - 21.09.1911, Blaðsíða 3

V í S 1 R
95
TIL LEIGIÍ EÐA SOLU
hús Sameignarkaupfjelags Reykjavfkur á Hverfis-
götu 12 — besta íbúð með öllum þægindum og blóm-
garði, og sjerlega góð sölubúð með skrifstofu og
miklu vörurúmi.
Lysthafendur snúi sjer, til
Hr, Sveins Björnssonar
eða
G. Gíslason & Hay.
mjög varhugavert að venja unglinga
á slíkt ósjálfstæði og ölmusuhátt.
Fyrirtækið er mjög fagurt og lofs-
vert eins og það errekið nú, en myndi
missa alla virðingu ef það hætti að
standa á eigin fótum.
Hjer á landi er þegar allt of
mikið af þurfalinga hugsunarhætti,
er því ánægjulegra að sjá fyrirtæki
þrífast og blómgvast án >sfyrks.*
GrÍStÍllÚSÍð í
skógimim.
Rússnesk saga
eftir Oaston.
Þýdd úr Dönsku.
--- Frh.
Belosoff átti við góð, en þó
fremur óbreytt kjör að búa.
En metnaðargirnin rak hann
stöðugt áfram. Hann var þeirrar !
trúar, að þegar stundirFðu, mundi
sjer heppnast að komast í mikils-
megandi stöðu.
Og til þess að ná þessu tak-
marki þurfti hann að hafa mikið
fje handa milli. Því er nú einu
sinni þannig varið í hinu helga
Rússlandi.
»10,000 rúblur,« hafði lögreglu-
stjórinn sagt, og brosað slægð-
arlega.
»Jeg skal leysa þennan hnút,«
sagði Belosoff í mjög ákveðnum
róm, þegar hann lagði af stað
frá húsi Iwans Markowna út í
vetrar náttmyrkrið.
Niðursokkinn í hugsanir sínar
braust hann áfram gegnum nið-
dimma hríðina, sem nú var nieð
versta móti.
»Jeg skal finna morðingjann,
þó jeg verði að leggja líf mitt í
sölurnar,* hjet hann sjálfuin sjer,
og varð þá allt í einu þess var
að hann var kominn að húsi sínu.
Ljós var í stofunni, og inn um
gluggann sá hann móður sína
sitja álúta yfir saumum sínum.
Blíðu- og friðartilfinning vakn-
aði í hinum metnaðargjarna huga
hans.
Um fram alla hluti niátti hún
með engu móti komast á snoðir
um fyrirtæki einkasonar síns, sem
vel gat verið að hann ljeti líf sitt
fyrir að inna af hendi.
II.
Daginn eftir lagði Pjetur Belo-
soff af stað frá St. Pjetursborg.
Áður en hann lagði af stað
átti hann langt einkasamtal við
lögreglustjórann.
Irinu Markowna skrifaði hann
stutt brjef, og geymdi hún það
vandlega.
Eftir þrjá daga kom Belosoff
heim aftur.
Hann bað tafarlaust um að fá
að tala við lögreglustjórann, og
veitti hann honum það sam-
stundis.
Þeir töluðust við í starfstofu
lögreglustjórans.
Að hálfri stundu liðinni fór
leynilögreglúþjonninn burt.
Pungur á svip gekk hann hæg-
fara eftir hinum nöktu hvelfdu
göngum lögreglubyggingarinnar.
Eftir þriggja daga harðsnúna
rannsókn hafði hann orðið að
snúa heim við svo búið. Enga
slóð var hægt að rekja.
í fyrstu hafði litið svo út, sem
Belosoff ætlaði að verða hepp-
inn.
Hann hafði sem sje getað rak-
ið feril hins horfna kaupmanns
æði langt skeið.
En allt í einu þraut slóðin, og
hin margæfða þaulreynda fund-
vísi leynilögregluþjónsins kom
honum nú að engu haldi.
Belosoff var sýnilega orðinn
taugaveiklaður. Pað var undir
öllum kringumstæðum mjög svo
óheppilegt, því staða hans krafð-
ist um frani allt ókvalræðis og
jafnvægis geðsmunanna.
Hann þóttist vera úr öllum efa
genginn um það, að Iwan Mark-
owna hefði verið myrtur, og að
lík hans fúnaði einhversstaðar fal-
ið á leyndum stað.
En hvar?
Lögreglustjórinn hafði hlýtt á
skýrslu eftirlætisgoðs síns með
steinkaldri þögn.
Og Pjetri Belosoff hafði meira
en skilist það, að lögreglustjór-
inn var ekki ánægður með frammi-
stöðu hans.
Að líkindum var það einmitt
þetta sem svo mjög hafði sært
hið óbifanlega öryggi Pjeturs
Belosoff.
í lok samtals þeirra hafði furst-
inn gefið í skyh, að hann mundi
þann sama dag senda nokkra
aðra leynilögregluþjóna út um
landið, ef ske kynni að betri
árangur yrði að því.
Hann ljet Belosoff sjálfráðan
um það, hvort hann vildi vera í
þeirra tölu eða ekki.
Furstinn hafði glottað hæðnis-
lega þegar hann kom með þessa
uppástungu, og það sveið hin-
um unga manni sárt.
Hann fann að nærri lá, að
hann misti traust þessa manns,
er allir óttuðust.
Þegar hann kom út, kreppti
hann ósjálfrátt hnefana, og starðí
í jörð niður.
Átti nú Iífsáform hans að stranda
á þessu verkefni. Að vísu hafði
hann þegar í upphafi gjört sjer
grein fyrir því, að örvænt gat
verið um það.
Frh.