Vísir - 04.10.1911, Blaðsíða 3

V í S I R
31
FÁMSSEEIÐ.
fyrir stúlkur hefi jeg undirriluð í hyggju að liafa næstkomandi vet-
ur. Kennslan byrjar 14, október og fer fram síðari hluta dags.
Námsgreinar verða: danska, enska (að lesa, skrifa og tala bæði
niálin), íslenska, skrift, reikningur, söngur og fleira eftir óskum nem-
enda. Einnig tek jeg í tímakenslu, í ofangreindum námsgreinum,
bæði konur og karla.
Hólmfrfður Árnadóttir.
Þingholtsstræti 28. Heima kl. 11—12 árd. 7—8 síðd.
Mvöldskóla
ö) q) 6
fyrir ungar stúlkur heldur undirrituð næstk. vetureinsog
að undananförnu. Námsgreinar: íslenska, enska, danska,
reikningur, skrift og hannyrðir.
Umsóknum verður veitt móttaka í Þingholtsstræti 16.
p. t. Presthólum 4. ág. 1911.
Bergljót Lárusdóttir.
kynna mjer vörutegundirnar í nokkra
daga áður jeg færi að bjóða þær
viðskiftamönunum. Það varð mjer
til hamingju, að hann gaf leyfi sitt
og sagði. »Very well«. »Jeg fór
þegar að kynna mjer starf mitt,«
Einkum notaði jeg þá aðferð, að
þegar einhver æfður afhendingar-
maður var að afgreiða viðskift ■-
menn, þá var jeg ávalt þar á vað-
bergi og þóttist vera að hagræða
vörunum, en lagði eyrun við öllu
er framfór.
Frh.
G-istihúsið í
skóginum.
---- Frh.
Frú Belosoff leit undrandi aug-
um á son sinn.
»En tæplega getur þetta verið
orsök þess, að þjer leituðuð dauð-
ans«, sagði hún lágt.
Leynilögregluþjónninn hlýddi
með athygli á orð hinnar ungu
stúlku.
Bak við þessa einföldu frásögu
gat dulist myrkur heimilis-sorg-
arleikur.
Sonja horfði á hina gömlu konu
raunamæddu augnaráði
»Jeg hefi verið hjer í borginni
á fámennu heimili og verið glöð
og ánægð« sagði Sonja í lágum
rómi. »Faðir minn flutti mig
hingað fyrir nokkrum árum, þeg-
arliannátti sembágast. Aður fyr
var mikil umferð á heimili föður
míns, sem liggur langt inníþykk-
um skógi. En umferðin hætti
þar og lagðist annarstaðar að,
svo að greiðasalan gekk úr sjer.
Hinn gamli maður varð að vinna
baki brotnu til þess að geta
dregið fram lífið.«
»Er móðir yðar dáin?« spurði
Belosoff. Stúlkan hristi höfuðið.
»Hún er dáin fyrir 10 árum«
sagði hún. »Síðan hefur líka öllu
farið hnignandi hjá föður mínum.
Jeg veit vel hverjar skyldur jeg
sem hlýðið barn hefi gagnvart
föður mínum, en mjer er alveg
ómögulegt að flytja nú aftur í
þetta afsíðis gistihús, eftir að jeg
nú um nokkur ár hefi notið hjer
gleði og ánægju.«
»Sögðuð jojer ekki þetta við
föður yðar?« spurði Belosoff
aftur.
Sonja svaraði:
»Jeg fjell á knje fyrir honum
og bað hann um að jeg mætti
vera hjer kyr. Hann hefði og
máske verið tilleiðanlegur að upp-
fylla ósk mína, ef ekki annar
maður, sem orðinn er hans illi
andi, stæði á bak við.«
»Pjer talið svo óljóst« sagði
hinn ungi lögregluþjónn. »Hefur
þá þessi maður svo mikif áhrif
á föður yðar, að hann geti alveg
ráðið yfir yður og honum?«
»Pað hlýtur að vera svo,« svar-
aði Sonja.
Hún leit niður fyrir sig, og
kuldahrollur fór um hana alla.
Allt í einu spratt Belosoff á
fætur. Það Var eins og eitthvað
ógeðfelt hefði allt í einu komið
honum í hug.
»Kannske þjer eigið einhverj-
um hjer í Pjetursborg á bak að
sjá, sem á hönd yðar og hjarta
Sonja Litninoff,« sagði hann lágt.
»Sje svo, skil jeg vel í öllu þessu.«
Sonja horfði einarðlega í augu
honum.
»Jeg skil, hvað þjer meinið«,
sagði hún, »en því er ekki þann-
ig varið. Faðir minn vill að jeg
giftist manninum, sem hann kom
með hingað. Hann er skyldur
fram í ættir, og hefur um nokk-
ur ár rekið greiðasölu í fjelagi við
föður minn.«
»Og þjer hafið andstyggð á
þessum manni,« flýtti Belosoff
sjer að segja.
«Hver hefur sagt það« sagði
hin unga stúlka óttaslegin.
»Pjer töluðuð áðan um mann.
sem þjer sögðust hata«, svaraði
lögregluþjónninn.
Sonja leit til hans með ein-
kennilegu augnaráði.
»Já jeg hata hann og hef and-
styggð á honum« sagði hún.
»Pað fer hrollur um mig þegar
mjer dettur hinn illi andi föður
míns í hug, og lians vegna Ieit-
aði jeg dauðans.« Að svo mæltu
hneig hún máttvana niður á Iegu-
bekkinn.
»Móðir mín,« sagði Belosoff
hrærður. »Það er skylda mín
að vernda stúlkuna gegn ofríki
þessara manna. Eitthvert leynd-
armál er hjer dulið, sem eyðiiegg-
ur líf þessa veslings. En nú
verður Sonja að vera í ró og
næði. Jeg fel þjer umsjón henn-
ar, jeg veit að hún er þá í góð-
um höndum.*
Hann bar svo stúlkuna, sem
var þá nær meðvitundarlaus, inn
í svefnherbergið og gekk svo
fram aftur.
Hann bauð móður sinni góða
nótt og kysti hana á ennið.
Undarlega hrærður í huga, og
í ýmiskonar þankabrotum gekk
hann upp á svefnloft sitt og af-
læsti dyrunum.
Hann gekk lengi um gólf, og
var að hlusta, hvort nokkuð heyrð-
ist niðri. En þar var alt með
hinni mestu kyrð. Frh.