Vísir - 08.10.1911, Blaðsíða 2

42
V í S I R
Svo stendur á þessari nýlundu, aö
borgarstjórinn fann það snjallræði,
að finna alla kaupmenn að máli og
aöra vínsala og fá þá til að selja
ekki öðrum áfengi en þeim, er þeir
þektu, og jafnharðan og það kom
til eyrna umrenninganna að það væri
undir hælinn lagt, hvort þeir næöu
í brennivín á Mön, hurfu þeir allir
— með tölu.
Schierbeckfyrrum landlæknir
hjer, dó 7. f. m. eins og er frjett
með símskeyti. Dauöamein hans
var hjarta galli, sem harn hafði lið-
iö af nokkur ár. Fór hann fyrir
tveim árum til Egyptalands til heilsu-
bótar en það dugði ekki. Hann
var fæddur 24. febr. 1847 í Odense,
og læröi þar á yngri árum garðrækt.
Hjer var hann landlæknir 1883—
1892 og á hann hjer minnismerki
þar sem er »Bæjarfógetagarðurinn«.
Jarðarförin fór fram hinn 14. s.
m. með mikiili viðhöfn. Kransar
voru þar meðal annar frá Stjórnar-
ráði íslands og íslendingafjelagi í
Kaupmannahöfn.
"VJLtaxv
Kristnir bræður heitir utan-
þjóðkirkjusöfnuður einn á ísafirði og
er forstöðumaður hans James L.
Nisbet trúboði. Forstöðumaðurinn
hlaut ráðherrastaðfestingu 22. f. m.
Yfirfiskimatsmaðurinn á Akur-
eyri, Einar Finnbogason, hefur feng-
iö lausn frá því starfi, samkvæmt
umsókn, frá 1. febr. Umsóknarfrest-
ur til 31. des. Árslaunin 1600 kr.
Áhrif söngsins.
AðaUmaðurinn Pietro del Castel-
nuovo var uppi síöari hluta 13.
aldar.
Þótt hann væri i miklu áliti,
sem skáld, þá var hánn þó í enn
raeiri metum, sem söngmaður og
vegna þess hve lystilega hann sló
hörpuna er hann söng.
Svo er sagt aö eitt sinn er hann
var á heimleið úr heimboði, var
ráðist á hann af ræningjum í Vall-
ogna skógi. Þeir tóku af honum
hestinn, peninga hans og sviptu
hann klæöum og ætluðu að myrða
hann. Skáldið sagðist fús þess að
deyja, ef þeir lofuðu sjer áður, að
syngja eitt af ljóöum sínum. Það
leyfðu ræningjamir,
Pietro del Castelnuovo fór að
syngja. Það var ágætt kvæöi er
hann flutti stigamönnum, og sló
hann hörpuna með unaðslegum
hreim samfara söngnum.
Svo góða skemtun höföu ræn-
ingjar aldrei fengið, þeir urðu þýð-
lyndir og gleymdu fyrirætlan sinni.
Þeir gáfu honum líf, fengu honum
hest sinn, peninga, í stuttu máli allt,
er þeir höfðu af honum tekið.
(Das Echo). Maukur.
Eldlendingar.
---- Frh.
Trúarbrögð hafa Eldlendingar eng-
in, og gera sjer enga hugmynd um
guö, lífið eftir dauðann, sál eöa
samvisku, eða yfir höfuð um rjett
eða rangt eftir okkar hugmyndum.
Þó trúa þeir á anda, sem þeir halda
að valdi illviðrum og sjúkdómum
og spilli fyrir sjer dýra- og fiski-
veiöum. Er þar í landi ekki all-
lítið um skottulækna eöa gladra-
menn, sem þykjast hafa náð valdi
yfir öndum þessum, og geti því
ráðið fyrhvvindi og veðuráttu.'Og
jafnvel lifi og dauða^annara manna.
Og er það lík hugmynd og sú er
ríkti hjer á landi og víðar í Norður-
álfu á miðöldunum, og enn ríkir
all-víða hjá viltum og hálfviltum
þjóðum. Eldlendingar hafa enga
stjórn hvorki í stórum nje smáum
stíl. Engir eru þar höfðingjar yfir
flokkunum, og jafnvel engir reglu-
Iegir húsbændur — og í rauninni
ekkert reglulegt heimili, og enginn
hlýðir öðrum. Þó getur sá máttugi
kúgað lítilmagnann, að minsta kosti
um stundarsakir, ef þeir eruhrædd-
ir við hann. Engin hafa þeir há-
tíðahöld, þegar barn fæöist, fólk
giftist eöa maður deyr, eins og þó
er siður hjá allflestum þjóðum. lík
þeirra Iátnu eru grafin í sorphaug-
um fyrir utan kofana, eða brend
inni í skógum og öskunni svo
dreyft í allar áttir. Kofi þess látna
er rifin, eignum hans skift milli
þeirra sem eftir lifa, og ekki má
nefna hann framar á nafn. Ekki eru
Eldlendingar geðgóðir, en þvert í
móti úfnir mjög í lund og afar
bráðlyndir. ómögulegt er heldur
að reiða sig nokkurn tíma á þá, og
getur sá, sem með þeim býr, átt
það á hættu,aö þeiráhverri stundu
ráðist að honum og grandi honum
annaðhvort af reiöi eða dullungum.
Þeir fara ákaflega illa með konur
sínar, láta þær vinna baki brotnu
og berja þær þessá milli; ogþegar
þeir eru búnir að jeta, kasta þeir í
þær leifunum eins og í hundana.
Nfðurl.
s\a\Jum
m\et.
Eftir Tom Murray.
(þýtt úr ensku.)
_ prh.
En þegar jeg sagði húsbónda
mínum upp, sagði hann, að eins og
jeg vissi þá ætti hann sjálfur hlut-
deild í heildsölufirma ogjeg skyldi
fá sömu kjör hjá sjer og aðrir byöu
mjer.
Þeim boðum tók jeg. Byrjunar
árslaun mfn við heildsölustarfið voru
250 sterlingspund. Þetta ríflega
kaup hvatti mig til að giftast, þó
jeg væri ekki nema 27 ára að aldri.
300 sterlingspund fjekk jeg ann-
aö árið, 400 þriðja árið, 480
fjórða árið og næstu tvö ár þar á
eftir fjekk jeg 800 sterlingspunda
árskaup.
Þá var það, að annað verslunar-
hús bauð mjer 1000 sterlingspunda
árskaup (þ. e. 18,200 krónur) frá
árslokum, eða hvenær, sem jeg gæti
komið. Jeg skýrði húsbónda mín-
um frá þessu, reyndi hann í fyrstu
að telja mig af því, en síðan, er
hann sá, að ekki dugði, sagöi hann:
»Gott og vel,Murray, fyrst þjer ætl-
ið að fara um árslokin, þá getið
þjer eins vel farið strax.«
Það gjörði jeg; mig munaði um
að fá þessa 200 punda launaviöbót
Maðurinn sem rjeði mig fyrir
1000 sterlingspunda árskaup, vildi
ráða mig til þriggja ára. Jeg var
þá farinn að metavinnu mínanokk-
uð mikils, og jeg hafði þaö traust
á sjálfum mjer að jegværi vel hæfur
verslunarmaður. Jeg sagöi honum
þvf, að jeg vildi ekki semja um
nema eitt ár, að hann væri alment
álitinn mjög vandlátur og aðfinn-
ingasamur og að ef mjer liði ekki
vel hjá honum, þá vildi jeg alls
ekki vinna í þjónustu hans, að
hann yrði að láta mig sjálfráðan
árið á enda, og ef hann þá væri
ekki ánægöur, skyldi hann segja
til. Jeg sagði honum þaö, sem reynd-
ist satt, að þegar að því kæmi, þá
myndi hann borga mjermiklu hærra
kaup annað og þriðja árið en hann
borgaði mjer nú. Við lok fyrsta árs-
ins bauö hann mjer 1200 sterlings-
pund, og við lok annars árs 1500
sterlingspunda kaup fyrir þriðja ár-
ið, og eftir það ár 1800 sterlings-
pund á ári, auk hlutdeildar í ágóða
söludeildar minnar. Með Bónus
varð árskaup mitt 2300 sterlingspund
(þ. é. etl 41,700 kr.J. Frh.