Vísir - 20.10.1911, Blaðsíða 3

V í S I R
79
I Sláturhúsinu.
fæst í dag og á morgun .
kjöt af sanðum úr
Skaftártimgu.
ptabbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbf
Nokkrir nemendur
geta enn fengið aðgang að kvöldskólanum í Bergstaða-
stræti 3.
Un .ir menn og konur! Munið að æfin er stutt, en
mentin löng. Hvergi fáið þið jafn-ódýra, hagkvæma og nota-
drjúga mentun. Sjáið umsögn »Suðurlands« 14. tbl. þ á.
Þar standa þessi orð meðal annars: »Samskonar skólar hafa
í öðrum löndum komið þjóðunum að mestum og bestum
notum, enda hafa allir gjört sjer að skyldu að hlynna
að þeim; þarna eru menn ekki rígbundnir við 12—14 náms-
gr. í 8—9 mán. af árinu«.
Námsgr., sem renn geta valið um, eru þessar: ísl.,
Danska, Enska, Þýska, Reikningur, Sagnfr., Náttúrufr.,
Landafr., Handavinna, Teikning, Líkamsæfingar og Bók-
færsla. Kenslutfmi minst 3—4 stundir dagi.
Væntanlegir þátttakendur þessa skóla eru vinsamlega
beðnir að gefa sig fram sem allra fyrst við undirritað-
an forstöðumann skólans
Bergstaðastr. 3.
Ásgrím Magnússon,
Talsími 208.
unum. En framburður Abbateinag-
gio, svikarans sem verjendurnir
kalla hann, stendur óhrakinn, —
en tvísýnt er, hvort dómararnir geta
dómfelt eftir honnm.
En hver sem endirinn kann að
verða á málum þessum, munu all-
ir mannvinir óska af alhuga ít-
ölsku stjórninni sigurs í, að upp-
ræta fjelag þetta, sem um svo
mörg ár hefir verið sönn plága þar
í landi. Og takist stjórninni það,
mun »Svarlahöndin« bráðlega fara
sömu leiðina, því þá höfuðiö er
farið, verða limirnir máttlitlir.
Þeim degi mun fagnað viðsvegar,
þegar dauðadómur er kveðinn upp
yfir »Camorra«.
{fieii skringla.)
Eggert Claessen
yfirrjettarmálaflutningsmaður
Pósthússtræti 17.
Venjulega heima kl. 10—11 og 4—5.
Talsími 16.
Gristihúsið í
skóginum.
--- Frh.
IV.
Gistihús Akims gamla Litni-
noffs var í þykkum skógi í ömur-
Iegu og eyðilegu hjeraði.
Umferðin, sem raunar aldrei
hafði verið mikil, var nú lögst
því nær alveg þar fráog til ann-
ara staða, þar sem járnbrautar-
lagningin ekki kom þessum stöð-
um að neinu haldi.
Pjóðvegurinn, sem lá fram hjá
gistihúsinu og ferðamenn áður
höfðu farið um, var nú oft mann-
laus vikunum sarnan.
Skógurinn, sem var umhverfis
gistihúsið.var margramílna langur
og algerlega óyrktur, og þar var
enginn skógvörður til að gæta
laga og rjettar.
Sjerstaklega að vetrinum til,
þegar hríðarnar geysuðu um hjer-
aðið, gat ekki óvistlegri verustað.
Vegirnir láu því undir álnar-
þykkum snjó, og gistihúsið var
útilokað frá öllum samgöngum
við umheiminn.
Litninoff gamli hjelt sigaðmestu
inni í húsinu, en Semen fjelagi
hans var þar á móti á faraldsfæti
úti um skóginn með byssu sína
að skygnast eftir veiðidýrum.
Sonja var nú búin að vera í
þrjá daga heima hjá föður sín-
um.
Förin þangað olli henni voða
þjáningar.
Hennar var nefnilega gætt svo
stranglega og ómannúðlega, að
hún var yfirkomin af þunglyndi.
Hún sá enga aðra leið til frels-
is, og hafði enga aðra von en
þá, að dauðinn mundi bráðlega losa
hana.
Á hinni löngu erviðu ferð gat
hún ekki varist að íhuga áýmsa
vegu hver vera mundi upp-
runi velmegunar föður síns.
Sagan um arfinn þótti henni
ekki trúleg,og voðagrunur kvikn-
aði í huga hennar.
Semen hafði máske með for-
tölum sínum teygt föður hennar
til að fremja einhern glæp, sem
í einni svipan hafði gjört þá báða
efnaðamenn.
Hún gætti þess samt, að þeir
yrði ekki varir við þennan grun
sinn.
Par á móti veitti hún nákvæma
eftirtekt hverju einasta atviki, sem
á nokkurn hátt átti skilið við grun
hennar.
Loks þegar ferðinni var lokið
og heim var komið til gistihúss-
ins, var ökumaðurinn að vörmu
I spori sendur til baka.
Faðir hennar hafði komið með
tvær kistur stórar fullar af mat-
vælum frá St. Pjetursborg, svo
að engin hætta var á bjargarskorti
fyrst um sinn.
Semen þurfti þess vegna ekki
að fara á veiðar, og var hann því
seint og snemma í drykkjustofunni.
Henni varð ekki svefnsamt á
nóttunni, því hríðin lamdi svo
harkalega á húsþakinu, og svo
ömurlega þaut í greinum trjánna
í óveðrinu. Frh.
Útgefandi:
Einar Gunnarsson, cand. phil.
PRENTSMIÐJA D. ÖSTLUNDS