Vísir - 22.10.1911, Blaðsíða 3

V í S 1 R
37
IBÚÐIR TIL LEIGU
í Hafnarfirði 2 þægilegar íbúðir í nýlegu húsi.
Nánari upplýsingar gefa
G. Gíslason & Hay.
STOR UTSALA!
Nú í nokkra daga verða
Emaiferuð Búsáhöld— Gólfmofiur — Kolakassar —
EnskarJiúfui^o^Burstar
self með feikna miklum afslætti
r versi. „BREIÐABLIK”,
Komið og spyrjið um verðið.
LUDVIG EINARSSON
MÁLA'RI
INNANHÚSS
H ÚSGAGNA
S K I L T A
S K R A U T
/
^uittwstaja í ^esVttv^óW V7.
MALNINGU
Gristilinsið í
skóginum.
---- Frh.
Eina nóttina, þegar hávaðinn
var sem mesturí drykkjustofunni,
læddist hún skjálfandi niður stig-
ann.
Voða ótti hafði gripið hana.
Hún gat sjeð inn í stofuna
gegnum Iítinn glugga, sem ekki
var alveg breitt fyrir.
í stofunni voru engir aðrir en
faðir hennar og Semen.
Peir görguðu hástöfum hver
framan í annan, og hún heyrði
strax, að það var gifting hennar
sem var umtalsefnið.
Hún sá að Semen sló í borðið
ógnandi, og beygði sigfram yfir
borðið að gamla manninum.
Hann sagði eitthvað lágt, svo
að Sonja gat ekki greint, hvað
það var. En hún sá að gamli
maðurinn stökk upp af stól sin-
um og bandaði frá sjer með
höndunum.
Allt í einu benti Semen niður
á gólfið, og eftir það töluðu þeir
svo lágt að ekki heyrðist.
Hún sá nú að Semen stóð upp
og gekk til dyranna, og varð hún
þá svo hrædd, að hún flýði til
herbergis síns.
Hún flýtti sjer að tvílæsa her-
bergisdyrunum. Enn sem komið
var hafði Semen þó ekki dirfst
að gjöra tilraun til að brjótast
inn til hennar.
Hún þóttist aiveg sannfærð um
að faðir hennar og Semen hefðu
einhvern glæp á samvisku sinni.
Sonja áleit það skyldu sína að
komast fyrir það sanna í þessu
efni. Henni stóð fyrir hugskots-
S T I M P L A R
á afgr. Vísis, sem . eigendur eru
beönir að vitja sem fyrst':
Ágúst R. Hreggviðsson
Bened. Einarsson
Einar Jónsson
Eiríkur Björnsson
Eyólfur Jónsson
Gísli Benediktsson
Guðm. Þórðarson
Halldór Jónsson
Ingim. Guðmundsson
jóh. Ásmundsson
Júl. Sveinsson
Lárus Björnsson
Sigurður Árnason
Símon Pjetursson
Skúli Þorsteinsson
Stefán Erlendsson
St. Jónsson.
sjónum, þegar Semen benti ofan
á gólfið.
Daginn eftir áleit hún, að sín
væri ekki svo stranglega gætt.
Hún tók sjer þá kerti og fór ofan
í kjallarann.
Kjallaranum var skift í mörg
hólf með illa gjörðum steinveggj-
um.
í einu hólfinu, sem ólæst var.
lá ýmislegt gamalt rusl og mat-
vælaleifar.
Næsta hólf var fullt af verk-
færum. Stór öxi lá þár á gólf-
inu.
Hún brá kertisljósinu að öx-
inni, en hrökk allt í einu hart
við.
Henni virtist hún sjá blóðbletti
á axarblaðinu.
»Það er heimskulegt af mjer
að verða svona hrædd,« sagði
hún við sjálfa sig. »Öxin hefur
máske verið höfð til að höggva
með henni kjötið af veiðidýrun-
um.«
Samt sem áður skalf hún eins
og hrísla, en hjelt þó áfram
göngin, sem voru mjög mjó.
Þriðja hólfið, sem hún kom
að, var harðlokað.
Hún stóð lengi og virti gamla
hengilásinn, sem fyrir því var,
mjög vandlega fyrir sjer.
»Jeg held, að lykillinn að hon-
um sje uppi í stoíunni«, sagði
hún. »Jeg hefi áreiðanlega sjeð
hann þar.«
Hún kippti í lásinn.
í sömu svipan heyrði hún hátt
hljóð bak við sig. Frh.
Útgefandi:
Einar Gunnarsson, cand. phil.