Vísir - 24.10.1911, Page 3

V I S 1 R
87
§0$T Fatnaður, álnavara m.m.
*íd\xxvÆ
ssm tyrjaði i gær (mánudag) kl. 4 03 heldur áfram i dag i Goodtemplarahúsinu. Meðal annars verður selt:
60 drengjafatnaðir.
24 alfatnaðir handa unglingum 13—16 ára.
150 alfatnaðir handa fullorðnum.
108 yfirfrakkar, regnkápur og stórtreyur.
72 buxur; helmingur sportbuxur, fallegri en áður hafa þekst
336 ullarskyrtur.
24 skrautvesti.
30 stk. af karlmannafataefnum, ýmsar gerðir,
29 stk. af ítölsku klæði, og margt fleira.
Alt nýtísku. Eitthvað fyrir alla.
Haflð þjer efni á að sitja af yður slíkt tækifæri?
Eruð þjer svo ríkur, að þjer getið varið það gegn yður sjálfum og fjöl-
skyldu yðar?
tæ&vjæú \$\x* a&evw^ evtvu ^vwwv í æjvwwv.
GrÍStÍllÚSÍð í
skóginum.
--- Frh.
Hún sneri sjer snögt við, og
sá föður sinn standa að baki sjer.
Hann hafði sjáanlega læðst á eftir
henni.
»Hvað ert þú að gjöra hjer?«
stundi hann upp. Andlit hans
var afmyndað og augun ætluðu
út úr höfðinu.
Sonja horfði óttasleginn áföður
sinn og sagði stamandi: »Jeg
var að leita að dáiitlu*.
»Hjer hefir þú ekkert að sýsla;
flýttu þjer að hypja þig burtu
sem fyrst,« sagði hann í hásum
róm.
Sonja laumaðist fram hjá hon-
um og flýtti sjer upp stigann.
»Jeg er sannfærð um að þetta
læsta hólf hefur leyndarmál að
geyma« muldraði hún fyrir munni
sjer nötrandi.
Henni var Ijóst að hún varð
að leyna grun sínum, til að reyna
að koma í veg fyrir að þeir
faðir hennar og Semen gætu
tekið ráð sín saman um að leiða
hana á villigötur.
Það leit út fyrir að gamli maður-
inn hefði ekki ságt Semen frá
för dóttur sinnar í kjallarann. En
það var augljóst að hann kvaldist
af efa og órósemi.
Um hánótt þegar þeir báðir
voru í fastasvefni herti Sonja upp
hugann og læddist aftur ofan í
kjallarann.
Hún hafði með sjer stóra lykla-
kippu, sem hún hafði fundið í
gestastofunni, og vonaði hún að
einvher lykillinn gengi að hengi-
'ásnnm.
Hún hjelt niðri í sjer andanum
og læddist eftir hinum dimmu
kjallaragöngum. Dyrunum hafði
hún læst á eftir sjer, svo ekki
yrði komið að henni óvörum.
Andrúmsloftið þarna niðri var
þungt og rakt. Dauðaþögn var
þar yfir öllu, því ekki einu sinni
veðurhljóðið náði þangað niður-
Nú ljet hún Ijósið skína á læstu
hurðina.
Kringum hurðina voru margir
blettir, eins og för eftir óhreinar
hendur.
Sömu brúnleitu blettirnir eins
og á axarblaðinu.
Sonju sortnaði fyrir augum,
hvað mundi hún fá að sjá hjer
inni?
Hún skalf og titraði og lá við
sjálft að yfir hana liði.
En hún tók á öllu þreki vilja
síns og tókst að ná sjer svo, að
hún gat farið að leita að lyklin-
um að lásnum.
Það tókst; hún fann lykilinn
og opnaði lásinn.
Nú var ekki annað eftir en að
hrinda upp hurðinni, en þá kom
hik á hama.
»Hefi jeg þrek til að standa
augliti til auglitis við þá voðasýn
sem hjer er innifyrir?« spurði hún
sjálfa sig.
Ámeðan hún var að velta þessu
fyrir sjer opnaðist hurðin af sjálfs-
dáðum og fjell Ijósbirtan inn í
hólfið. Frh.