Vísir - 26.10.1911, Page 3

V 1 S I R
95
Verð á olíu er í dag:
5 og 10 potta brúsar 16 aura pr. pott »Sólskær Standard White«.
5 — 10 — — 17 — — — »Pennsylvansk Standard White«.
5 — 10 — — 19 — — — »Pennsylvansk Water White.«
1 eyri ódýrari í 40 potta brúsum.
Brúsarnir Ijeðir skiftavinum ókeypis.
Menn eru beðnir að gæta þess, að á brúsanum sje vörumerki vort bæði á hliðunum og á tappanum.
Ef þið viljið fá góða olíu, þá biðjið um þessi merki hjá kaupmönnum ykkar.
þá, er lesa, meö valdi. Þærstökkva
á nienn.
Einna mest kunn auglýsingamynd
mín er baksvipur, Imakki og herð-
ar á manni. Þar undir stendur rit-
að: »Þetta cr Tom, komdu ogsjáðu
framan í mig«. Frh.
Gristilmsið í
skóginum.
---- Frh.
Hann hrinti gamla manninum
frá sjer með afli og reif opna
hurðina út í ganginn.
En þá hröklaðist hann aftur á
bak, því hann kom auga á liið
náföla andlit Sonju.
»Þú ætlai að neyða mig með
valdi til að giftast þjer Semen«,
sagði hún í málrómi, sem Semen
fanst hann alls ekki kannast við
»Miklu heldur kýs jeg að ganga
í opinn dauðann, og í þetta sinn
mun mjer takast það«.
Fyrst í stað var hann eins og
magnþrota. En jós svo úr sjer
voða formælingum og óð að
Sonju.
»Þú hefur þá staðið á hleri«
stundi hann upp. »Að vísu gjörir
það hvorki til nje frá. Við þrjú
- þú, faðir þinn og jeg fylgjumst
nú hvort sem er að í lífi og
dauða. Kondu nú undireins inn
og sestu við borðið. Vertu
nú ekki að gera þig nierkilega
Sonja! Þrjóska þín kemur þjer
að engu haldi. Eða kannske þú
viljir heldur, að gamli maðurinn
snúi þig úr hálsliðnum nú sam- !
stundis?*
Sonja svaraði ekki einu orði.
Hún spyrnti aðeins lítið eitt i
móti þegar fanturinn þreif um
úlflið hennar og dró hana inn í
stofuna. Hann hrinfi henni svo
inn að borðinu, sem gamli mað-
urinn sat við.
»Láttu dóttur mínaí friðibölvað-
ur níðingurinn þinn« öskraði
Akim, og henti flösku að Semen
og miðaði í höfuð hans.
Sonja stóð upprjett á gólfinu
og hengu handleggirnir máttlausir
niður.
Á þeirri stundu hefðu þeir
hæglega getað drepið hana án
þess að hún hefði gjört nokkra
mótspyrnu.
Semen vjek sjer snöggt við,
og forðaði sjer þannig undan
flöskunni.
»Þetta skaltufá borgað,* öskraði
hann í hásum róm.
Hann var að því kominn að
svífa á gamla manninn — en þá
koni nokkuð óvænt fyrir.
Það var barið ákaflega á úti-
dyrnar. Þau heyrðu það öll og
öllu sló í dauðaþögn. Ekkert
heyrðist nema hinar óreglulegu
stunur Akims og Semen.
»Hvað getur þetta verið?«
muldraði Akim loksins, og leit
út að glugganum, sem var byrgð-
ur.
Semen hrökk við. Hann stóð
í keng og muldraði:
»Oestkoma um þettaleyti? Eins
og seinast!«
Var hann búinn að gleynia að
Sonja var viðstödd, eða kærði
hann sig nú ekki framar um að
dylja hana neins?
Stúlkan horfði fram í dyrnar.
Gat það verið, að einhverkæmi
henni til hjálpar á seinasta augna-
bliki ?
Vonarneisti kviknaði í brjósti
hennar, og æðarnar slógu hrað-
ara.
En á næsta augnabliki dró úr
kjarki hennar.
»Líttu að minsta kosti eftir,
hver þetta er,« hvíslaði Semen.
Oamli maðurinn benti með
skjálfandi hendi á klukkuvísirinn.
— »Klukkan er hálf eittstundi
liann upp.
Hann læddist síðan hálfbog-
inn að glugganum og dróg
gluggatjaldið lítið eitt frá.
Úti þaut vindurinn í greinum
trjánna.
Nú var hurðin aftur knúð sterk-
lega.
Það var hætt að snjóa og
tunglið óð í skýum.
í þessari svipan dró frá tungl-
inu, svo að bjart varð úti fyrir,
og sá gamli maðurinn háan
mann þrekvaxinn, bíða úti.
Hann sneri sjer nú að glugg-
anum, eins og hann finndiásjer,
að verið væri að skygnast eftir
sjer.
Þá rak Akim Litwinoff upp
korrlújóð, slepti gluggatjaldinu og
hröklaðist aftur á bak inn á
gólfið.
Hann hjelt dauðahaldi íborðið
auðsjáanlega yfirkominn af ótta
og muldraði i sífellu: »Dauði
maðurinn -- dauði maðurinn.«
Semen þaut til hans í einu
stökki og þreif í herðar hans,
hristi hann ákaft og öskraði:
»Ertu orðinn vitlaus?— Hvað á
þetta að þýða?«
»Þarna — þarna úti stendur
hann —«, stamaði gamli mað-
urinn. »Jeg þekti hann svo greini-
lega í tunglsskininu.*
Semen reif nú gluggatjaldið