Vísir - 31.10.1911, Blaðsíða 3

V I S I R
7
og þeir tali eins kurteislega við þá,
eins og jeg við þá sjálfa. Fariðsvo
með versiunarmenn yðar, að þeir
virði yður, og vilji ekki úr yðar
þjónustu.
G-istihúsið í
skóginum.
---- Frh.
»Myrtur segið þjer?« stamaði
Akim, og átti fullt í fangi með
að sitja uppi. »Maðurinn gat
eins hafa farist af slysi.«
»f>að kemur ekki til mála, gamli
minn,« sagði komumaðnr stuttur
»Fiin mikla fjárhæð, sem Iwan
Markowna hafði með sjer, hefur
freistað einhverra bófa til að
myrða hann.»
»Og þjer,« sagði Akim eins
og utan við sig »hvers vegna er
yður svo sjeriega hugieikið að
leita hins horfna manns?«
»F>að skal jeg segja yður,«
svaraði komumaður. »Hinnmyrti
Iwan Markowna varbróðirminn.«
Þegar Sonja heyrði þetta fór
hún að skjálfa, og faðir hennar
starði orðlaus á gestinn.
»f>ess vegna hefur það verið«
glopraðist út úr honum, en hann
áttaði sig og hætti snöggt. »f>jer
eruð þá að leita að líki bróðir
yðar« sagði hann svo í með-
aumkunarróm. »Jeg óska yður |
náttúrlega, að yður mætti heppnast
það, en yður hefur verið sagt
skakkt til, ef hjer haidið að mað-
ur þessi hafi viilst einmitt í þetta
hjerað, því ef svo væri, hlyti jeg
fyrir löngu að hafa heyrt eitthvað
um það.«
»það getur verið,« sagði gest-
urinn. og drakk út úr glasi sinu.
»Jeg fer fer nú ætíð minna ferða,
og þess vegna er það áform mitt
að leita um þetta hjerað þvert
og endilangt, hversu óvistlegt
sem hjer er. Jeg ætla að byrja
í bytið á morgun, eftir að jeg
hefi tryggt mjer aðstoð í þorp-
nu.«
»Jeg óska að yður heppnist
þetta vel« sagði Akim lágt. Hend-
ur hans skulfu eins og laufbiað
og hann var altaf að gjóta aug-
unum að dyrunum, sem Semen
hafði farið út um.
Hann vissi að Semen stóð á
hleri fyrir framan dyrnar, reiðu-
RENIH. ANDERSSON
f^ir«'’NÝUNG~WllM
Mikið úrval aí mislitum mansjettskyrtum úr
úreinni ull, sem endasí á við 2-3 venjulegar
skyrtur.
PÉTpÍir Ágæíar fyrir veturinn.~malÍSIl
Svartir
Hvítir
Mislitir
Fóðraðir
Vetrar
Þeirverða seldir með ábyrgð (verðateknir
ef þeir rifna nýir.)
MOTIÐ EFTIE:
HORNSNU Á HOTEL SSLAND.
búinn að vaða inn á hverju augna-
bliki með hnífinn í hendinni, og
ráðast á gestinn —!
»Bróðir hans« —hljómaði allt-
af fyrir eyrum Akims.
Honum var alveg ómögulegt
að sitja lengur kyr í sæti sínu.
»Við förum venjulega snemma
að hátta hjer herra minn!« sagði
hann loks, »svo að, ef yður er
það ekki á móti skapi, þá skal
Sonja lýsa yður upp í herbergi
yðar.«
Komumaðurtók nú upp pyngju
sína, og tók upp úr henni gull-
pening, sem hann fjekk Akim til
borgunar, og sá hann að margir
gullpeningar voru í pyngjunni.
»Gull í þessum fátæka kofa«
sagði Akim. »Jeg á ekki svo
milda peninga að jeg geti gefið
yður til baka.«
»Hafið þjer það eins og það
er« svaraði gesturinn.
Sonja tók nú kerti og kveikti
á því og gjekk fram gólfið, og
gesturinn lmepti að sjer kápunni
og fylgdi á eftir henni.
Þegar Sonja var komin fram
að stofudyrunum, gekk Akim til
hennar, leit til hennar með undar-
legu augnaráði, tók kertið úr
hendi hennar og sagði:
»Þú hefur tekið skakkt kerti«.
Sonja fann að öðru kerti var
stungið í hendi hennar, og án
þess að geta gjört sjer grein fyrir
hvað þetta átti að þýða, gaf hún
gestinum bendingu um að koma
á eftir sjer.
»Jeg vona að jeg megi gista
eins óhultur hjá yður eins og í
skauti Abrahams« sagði komu-
maður þegar henn fór fram í
ganginn.
Akim svaraði aðeins með höfuð-
hneigingu og varð eftir í stof-
unni.
Frammi í ganginum litaðist
gesturinn vandlega um.
»Jeg þori að veðja« sagði hann
við sjálfan sig, »að hjer felur
sig einhverstaðar piltungi, sem
jeg þekki eins vel og gamla mann-
inn. Og hvers vegna felur hann
sig? Mjer er ekki lítil forvitni á
h ernig öllu þessu reiðir af«.
Sonja gekk hægt fram ganginn.
Allt var þar hljótt og kyrt. Væri
einhver þar á laun, hlaut sá hinn
sami að vera vandlega falinn.
Sonja opnaði litla hurð, og
komu þau þá inn í svefnherbergi
gestsins. Frh.
Magnús Sigurðsson
Yfirrjettarmálaflutningsmaður
Aðalstrœti 18
Venjulega heima kl. 10—11 árd.
kl. 5—6 síðd.
Talsími 124.