Vísir - 08.11.1911, Blaðsíða 3
V I S l R
31
G-istiiiúsið í
skóginum.
--- Frh.
„MÍN AÐFERД
(15 mínú'tna vinna á dag í þágu heilsunnar).
eftir I. P. MÚLLER.
íslenskað hefur Dr. Bj. Bjarnason.
Bókin inniheldur nauðsynlegar leiðbeiningar fyrir alla, unga sem
gamla, til þess að viðha'.da líkamanum, og gjöra hann hraustan og beíJ-
brigðan.
44 myndir til skýringar aðferðinni.
Bókin fæst á öllum bókhlöðum bæarins og kostaríkápu kr. 1,75,_
en aðalútsölustaður er
Skinnjakkar
Skinnvesti
Skinnkúfur
Skinnhanskar.
Best og ódýrast hjá
Th. Thorsteinsson & Co.
Faðir minn hefur morðá sam-
viskunni hugsaði hún með hryll-
ingi. »Og nú ætla þeirbáðir að
fremja nýan glæp. En svo lengi
sem nokkur líftóra erímjer, skal
jeg gera alt sem mjer er unt til
að hindra það!«
Hún hljóp út að glugganum,
opnaði hann og horfði út.
»Veðrið fer versnandi sagði
hún kvíðafull. »En Belosoff verð-
ur að komast hjeðan áðuren lýsir
af degi. Bara að þeir vildu nú
fara að hátta!«
Hún slökti Ijósið, og settist
við hurðina til að hlusta.
Alt í einu heyrði hún aðbrak-
aði í gamla stiganum, sem lá upp
á loftið, og svo heyrði hún að
einhver læddistfram hjá herberg-
isdyrum hennar.
Hún þrýsti höndunumaðbrjósti
sjer, sem -ætlaði að springa af
hjartslættinum.
Að örstuttri stundu liðinni
heyrði hún fótatakið aftur, og
heyrði hún að einhver fór gæti-
lega ofan stigann.
Hún beið nú svo sem fjórð-
ung stundar, svo tók hún Ijós-
ker, sem var þar inni í sk-^p,
opnaði hurðina og gekk hægt
ofan stigaiin.
Hún staðnæmdist niðri í gang-
inum fyrir framan drykkjustofuna,
og hlustaði.
Stofuhurðin fjell ekki vel, og
lagði Ijósrák fram í ganginn.
Hún sá á því, að þeir mundu
enn ekki vera farnir að hátta.
En á meðan þeir voru í drykkju-
stofunni, var henni' ekki hægtað
laumast upp til Belosoff, því ekki
var hægt að ganga svo um gang-
hurðina, sem var á þeirri leið,
að það ekki auðveldlega gæti
vakið eftirtekt þeirra.
Sonja gekk nú að lítilli rúðu,
sem var á stofuhurðinni og ætlaði
að skygnast inn, en í þetta sinn
var það ekki hægt, því breitt var
fyrir rúðuna að innan. Hún beið
því við hurðina og hlustaði.
Hún heyrði að Semen blótaði
og sló í borðið, og sagði:
»En það er nauðsynlegt, segi
jeg þjer, eða viltu heldur dingla
í gálganuin —?«
Hún heyrði föður sinn stynja
þungan, og síðan heyrði hún að
talað var, en gat ekki greint orð-
in.
Hún fór nú að velta fyrir sjer
hvort hún nú ekki saint sem
áður ætti að voga að fara upp
til Belosoffs. Þeirvoru svo ákafir
að ekki var víst að þeir tæku
eftir þó hrikti í ganghurðinni.
Þá heyrði hún alt í einu háan
skell inni í stofunni. — Það var
auðheyrt að stóli var fleygt frá
sjer.
Sonja læddist nú á tánum innar
í ganginn og faldi sig undir stig-
anum.
Nú var stofuhurðinni hrundið
UPP> maður kom frain í gang-
inn. Hann fálmaði fyrir sjer og
fór svo nærri henni, aðvið sjálft
lá að hann snerti hana.
»Það er Semen«, sagði hún
við sjálfa sig, »hvað mun hann
nú hafa í huga?«
Nú heyrði liún ekki um stund
annað en veðurhljóðið.
Alt í einu hrökk hún við.
Var ekki barið harkalega að
dyrum á svefnherbergi gestsins?
Hvernig gat staðið á því um þetta
leyti?
Köldum svita sló út um hana.
Hún var sannfærð um, að bæði
faðir hennar og Semen voru til
með að frernja iaunmorð, en hún
gat ekki skilið í hver veramundi
tilgangurinn með þennan hávaða.
Var það máske hugsanlegt, að
einhver væri kominn, sem ætti
brýnt erindi við gestinn.
En einmitt þegar þessi vonar-
neisti var að kvikna í brjósti Sonju,
heyrði húnhljóð, semóefað kom
frá gestinum.
»Þeir hafa myrthann!« stundi
Sonja upp og fjell á knje. Jeg
kem of seint — — ofseint!«
Hún stóð upp eftir að hafa
tekið örþrifa ákvörðun, en þá
skaust maður fram hjá henni.
Hún sá Semen ryðjast inn í
drykkjustofuna, heyrði hann hlæa
og segja í sínum hása róm: »Nú
er sjeð fyrir honum —!« Þá