Vísir - 09.11.1911, Blaðsíða 3

V I S I R
35
Jeg fremur flaug en gekk inn úr
dyrunum kl. llVs> 1 sjönda himni
°& syngjandi af ánægju:
Og lund mín er svo Ijett sem jeg
gæti gjörvalt lífið geysað fram i
einuni sprett. Geysað fram í
e i n u m sprett.
Skál!
Snjól f ur.
G-istihúsið í
skóginum.
— Frh.
Hann reyndi að rísa upp, og
tókst það að nokkru leyti. Par
á móti átti hann bágt með að
liugsa sig nokkuð um, því hann
hafði svo ákafan verk í höfðinu.
»Hvar er jeg, — hvað hefur
komið fyrir mig?« muldraði hann
fyrir munni sjer.
Hann greip með hendinni um
ennið og fann að það var blautt.
— Blóðið streymdi úr djúpu sári
á enninu niður um andlit hans.
Smátt og smátt fór hann að
átta sig á því, sem skeð hafði.
»Þeir hafa ætlað að drepa mig I
fantarnir þeir arna!« sagði hann,
»eins og þeir drápu veslings
kaupmanninn. Lík hans liggur
máske og rotnar hjer hjá mjer?«
Hryllingurinn sem greip hann
við þessa liugsun, veitti honum
afl til að rísa alveg upp.
»Ef jeg nú að minnsta kosti
hefði marghleypuna mína hjer
hjá mjerU sagði hann.
Hann mundi eftir því, að hann
hafði haldið á marghleypunni,
þegar hann ætlaði ganga fram að
svefnherbergisdyrunum.Húnhlaut
því að hafa fylgt lionum eftir
þegar liann fjell.
Hann skreið nú á fjórum fót-
um um kjallaragólfið og stað-
næmdist altaf við og við til að
hvíla sig, og svo af því, að hann
á hverju augnabliki bjóst við að
reka sig á líkið, sem hann áleit
að þar mundi vera geymt.
Loks fann hann vopn sitt, og
gleðitilfinning fór um hann allan.
Belosoff tók nú klút úr vasa
sínum og batt um sár sitt.
Pungur höfgi og magnleisi
bar hann svo ofurliði, að hann
varð að halla höfði sínu upp að
veggnum, til þess að falla ekki
aftur í ómegin.
»Peir halda sjálfsagt að jeg
sje dauður« sagði hann, »og nú
eru þeir að bera ráð sín saman
um hvað þeir eigi að gjöra af
líki mínu. — En ef þeir nú láta
líða nokkra daga ]oangað til þeir
opna fangelsi mitt! — Það væri
ótlalegt! Sú hugsun fyrrir mig
vitinu! Nei, — svo grimm verða
örlög mín ekki!« sagði hann og
þrýsti höndinni sjer að hjarta-
stað.
Honum heyrðist eins og geng-
ið væri um hurð. Hann hlustaði
og aftur heyrðist honum það
sama,
Nú sá hann ljósglætu sem
lagði inn um rifu á veggnum.
»Nú koma þeir» hugsaði hann.
»Nú er um að gera að standa
sig!«
Hann hjelt um skeftiðá marg-
hleypunni með hægri hendi, og
horfði fast á vegginn, þar sem
ljósglætuna lagði inn.
Nú var lykli snúið, og hurðin
hrökk upp —.
Belosoff hóf upp hendina með
marghleypunni — ogsamstundis
lagði birtu frá Ijóskeri inn í kjall-
arahólfið.
Á þrepskildinum stóð Sonja,
náföl í andliti og skjálfandi.
»Sonja!« kallaði Betcsoff, og
marghleypan fjell úr hendi hans,
og hann breiddi faðminn móti
henni.
Sonja rak upp hálf hátt hljóð.
»Pjer eruð sæ.ður« sagði hún
og greip um handlegg hans. »En
þjer verðið að fara hjeðan sam-
stundis. Við megum ekki tefja
eitt augnablik.«
Sonja lyfti nú upp ljóskerinu
og horfði upp í loftið. Og það
sem henni varð fyrir augum fylti
liana skelfingu. Nú varð henni
lióst, á hvern hátt menn gátu
liorfið í þessu húsi.
Belosoff horfði í sömu átt.
Gildran yiir höfðum þeirra stóð
rnn opin.
En að hann skyldi hafa get; ð
látið blekkja sig þannig.
Sonja þaut nú fram í kjallara-
ganginn til að hlusta, en snjeri
aftur um hæl.
»Semen situr enn þá í stof-
unni lijá föður mínurru sagði
hún, og þeir eru að líkindum að
bollaleggja um endileg afdrifyðar.
Pjer verðið að fara hjeðan áður
en það er of seint.«
»En ef jeg bíð þeirra hjer, og
Eggert Claessen
yfirrjettarmálaflutningsmaður
Pósthússtræti 17.
Venjulega heima kl. 10—11 og 4—5.
Talsími 16.
ensku og dönsku fæst hjá
cand. Halldóri Jónassyni
Kirkjustræti 8B11. Hittist helst kl.
2-3 og 7—8.
Jon Hj. Signrðsson
settur hjeraðslæknir
er til viðtals fyrir sjúklinga
2—3V2 e. m.
í Hafnarstræti 16 (uppi).
Magnús Sigurðsson
Yfirrjettarmálaflutningsmaður
Aðalsírœti 18
Venjulega heima kl. 10—11 árd.
kl. 5—6 síðd
Talsími 124..
kref þá reikmgsskapar,® sagði
Belosoff, stæltur af fastri ákvörð-
un.
Pá fjell Sonja á knje fyrir hon-
um og fórnaði upp til hans hönd-
unum.
»Fyrir sakirhinnarheilögu Guðs
móður sárbæni jeg yður um að
flýa« sagði hún. »Jeg veit að
þjer eruð hugdjarfur, en Semen
er verri en cargadýr. Og — hjerna
í næsta hólfi liggur stór, beitt
öxi!«
»Er það sama öxin« sagði
Belosoff, »sem þeir hafa drepið
kaupmanninn með, þegar hann
að líkindum hefurlegið hjermeð-
vitundarlaus? — Eruð þjernokk-
uð vitandi um það morð Sonja?«
»Nei, jeg veit ekkert, svo sann-
arlega hjálpi mjerguð, en.«-----
Hún þagnaði.
»Hvað ætluðuð þjer að segja
Sonja?« spurði Belosoff. »Leynið
þjer mig engu, og jeg skal þá í
staðinn gjöra eins ogþjer biðjið
mig«.
Sonja hrökk hart við og snjeri
sjer að dyrunum hlustandi.
»Peir koma« hvíslaði hún. »í
guðs nafni látum okkur komast
sem fyrst hjeðan. Jeg held með