Vísir - 10.11.1911, Page 3

V I S 1 R
39. .
Verð á olíu er í dag:
5 og 10 potta brúsar 16 aura pr. pott »Sólskær Standard White<.
5 — 10 — — 17 — — — »Pennsylvansk Standard White«.
5 — 10 — — 19 — — — »Pennsylvansk Water White.«
1 eyri ódýrer! í 40 potta brúsum.
Brúsarnir ijeðir skiftavinum ókeypis.
Menn eru beðnir að gæta þess, að á brúsanum sje vörumerki vort bæði á hiiðunum og á tappanum.
Ef þið viijið fá góða oliu, þá biðjið um þessi merki hjá kaupmönnum ykkar.
ú hefi jeg flutt vinnustofu mína á Hótel ísland.
Inngangu af Vallarstræti, og vonast jeg til af
hinum heiðruðu viðskiftavinum að þeir líti eins inn
til mín, þar eð jeg sel allt ódýrara en áður.
VIRÐINGARFYLLST.
M. A. Matthíessen.
Þau komu nú fljótt að runn-
um nokkuð þjettum, og leituðu
sjer skjóis að baki þeim til bráða-
birgða.
Sonja rjetti Belosoff Ijóskerið
og benti honum í skóginn.
»Pjer skuluð nú faraeftir þrönga
veginum sem sjest þarna« sagði
Sonja. Ef þjer lýsið yður með
ljóskerinu ætti það að takast, og
eftir svo sem hálfa klukkustund
sjáið þjer bóndabæ, og þar verð-
ur áreiðanlega tekið vel á móti
yður. Þá eruð þjerúr allri hættu,
og getið svo haldið áfram ferð
yðar í býtið á morgun«.
Belosoff greip hendur Sonju,
horfði í augu hennar og spurði:
»Og þjer. Hvað á að verða
af yður?«
»Jeg sný aftur til föður míns«,
svaraði hún.
»Ómögulegt!« sagði Belosoff.
»Oetið þjer ímyndað yður að jeg
geti farið svo í burtu, að skilja
yðureftiríhöndumþessaramanna?
Þegar þeir nú bráðuni koma að
kjallaranum tómum, munu þeir
undir eins geta sjer til hvernig í
öllu liggur, og bræði þeirra mun
þá snúast gegn yður«.
Rödd hans skalf, og hann drá
Sonju ósjálfrátt fast að sjer, eins
og hann ætlaði að hlífa henni
gegn öllum þeim háska sem ógn-
aði henni.
»Veriðþjeróhræddurmínvegna
sagði Sonja.< Jeg er máske hug-
meiri en þjer haldið, og faðir
minn« — hún nefndi þetta orð
með skelfingu —- »muu ekki leyfa
að mjer sje gert nokkurt mein«.
»Minnist þess Sonja« sagði
Belosoff að faðiryðar ræðurekk-
ert við Semen. Efþjerviljið ekki
fylgja mjer, sný jeg þegar við til
gistihússins og krefst reiknings-
skapar af föntunum. — Enn þá
hefi jeg marghleypuna mína!«
En — í því hann slepti orðinu
greip hann voða ótti, því hann
fann, að vasinn, sem hann hafði
stungið marghleypunni í, var tóm-
ur. Hún lá því einhverstaðar á
kafi í snjónum, og öll leit var
þýðingarlaus.
Sonja tók eftir hve Belosoff
brá.
»Hafið þjer mist vopn yðar?«
spurði hún.
»Já!« sagði Belosof'. — »Og
nú væri það vitfirring að snúa
aftur til gistihússins! Með ber-
um höndum get jeg ekkert gert
þar!«
»Þjer verðið að fara hjeðan*
sárbændi Sonja. »Jeg get ekki
farið með yður. En dagfrádegi
mun jeg vonast eftir einhverju
skeyti frá yður!«
Sonja snjeri sjer nú í áttina
til gistihússins.
Oegnum runninn gátu þau greint
Ijósið í drykkjustofuglugganum,
— og þrátt fyrir veðurhlióðið
heyrðu þau bæði að hurð var
skellt.
»Nú eru þeirfarnir úr stofunni«
stundi Sonja upp gagntekin af
I skelfingu. »Flýtið þjer yður nú
hjeðan — annars er úti um yður!«
Nú heyrðu þau glamur eins
og rúða væri brotin, og sam-
stundis heyrðu þau hátt kall.
>Sonja! — öskraði Semen.
Hin unga stúlka fjell á knje
fyrir Belosoff.
»Jeg verð að snúa við til að
tefja fyrir þeim báðum, að þeir
elti yðurekki. Þeir eru kunnugri
skóginum en þjereruð, og mundu
sjálfsagt komast í vegfyrir yður.
Það má ekki ske, og þessvegna
sárbæni jeg yður um að flýa!«
Hún fórnaði höndunum' biðj-
andi, og Belosoff, sem stóð fyrir
framan hana með Ijóskerið, sá
hversu andlit hennarafmyndaðist.
af skelfingu.
»Jeg fer Sonja! en jeg kem
aftur, sem hinn hegriandi ormur
rjettvísinnar:« sagði hann nrjög
alvarlega.
»Guð verndi þig þangað til!«
Að svo mæltu hvarf hann inn
í skóginn.
Sonja horfði lengi á eftir hon-
um og sneri svo hægt heim á
leið til gistihússins.
Hún hafði nú tekið fasta ákvörð-
un. Jafnvel þó að faðir hennar
og Semen sýndu sig í að ráða
j henni bana, mundi hún tæplega
I reyna að verja sig.