Vísir - 12.11.1911, Blaðsíða 3

V I S i R
43
Verð á olíu er í dag:
5 og 10 potta brúsar 16 aura pr. pott »SóIskær Standard White«.
5 — 10 — — 17 — — — »Pennsylvansk Standard White«.
5 — 10 — — 19 — — — »Pennsylvansk Water White.«
1 eyrl ódýrarl í 40 potta brúsum.
Brúsarnir Ijeðir skiftavinum ókeypis.
Menn eru beðnir að gæta þess, að á brúsanum sje vörumerki vort bæði á hliðunum og á tappanum.
Ef þið viljið fá góða oliu, þá biðjið um þessi merki hjá kaupmönnum ykkar.

G-istihúsið í
skóginnm.
---- Frh.
Belosoff hlaut að gjöra skyldu
sína, og ófarirnar voru því ólijá-
kvæmilegar. lnnan eins eða tveggja
daga hlaut það að ske, og þá
var úti um veruna í gistihúsinu,
Pegar Sonja kom heim, stóð
Semen í dyrunum með byssu í
hendi.
Bak við hann sá hún föður
sinn standa skjálfandi, með ljós-
ker í hendinni.
Svipur Semens lýsti hamslausri
reiði, en út úr svip föður henn-
ar skein áköf hræðsla. Hann
hjelt með annari hendinni dauða-
haldi í dyrastafinn, og hið gráa
hár hans og skegg þyrlaðist í
vindinum.
Sonja staðnæmdist, og birtuna
frá ljóskerinu lagði á andlit henn-
ar.
»Parna er svikakvendið!« öskr-
aði Semen í sínum hása róm.
Hann stökk í einu hendings
kasti til hennar, og þreif í öxl
hennar.
»Snertu niigekki Semen!« sagði
Sonja æðislega og eldur brann
úii augum hennar. »Jeg hata
þig, því hendur þínar löðra af
saklausra blóði!«
Fanturinn rak upp hæðnis-
hlátur. »Pú hefur látið lögreglu-
spæarann sleppa!« öskraði hann
óður af reiði. »Pú hefur opnað
kjallarahólfið og frelsað friðil
þinn — hraklega skækja! —
Hvar er hann?«
Hann hristi hana hrottalega og
skældi sig framan í hana.
»Pið finnið hann ekki — hann
er þegar kominn langt í burtu!«
stundi Sonja upp.
Semen krossbölvaði og hóf
upp byssuna, eins og að hann
ætlaði að miða á Sonju.
Pá hljóp gamli maðurinn hljóð-
andi á milli þeirra.
»Vogaðu það ekxi fanturinn
þinn!« hrópaði hann. »Viljirðu
endilega svala morðfýsn þinni,
þá geturðu drepið mig.«
Semen ljet byssuna síga og
gnísti tönnum.
»Þú hefur rjett fyrir þjer» sagði
hann. »Hvað hefi jeg svo sem
upp úr því, að drepa þig og
stelpuna? En hinn skal ekki
sleppa, því ef hann sleppur, er
okkur öllum gálginu vís,«
Að svo mæltu hljóp hann á
stað sem fætur toguðu og hvarf
f skóginn.
Sonja hafði rjett fyrir sjer þegar
hún sagði Beiosoff að Semen
væri gagnkunnugur skóginum.
Svo margar nætur hafði hann
flækst um hann.
Semen skimaði í allar áttir eftr
slóð Belosoffs. Hann þóttist
viss um að Sonja mundi ekki
liafa vísað honum aðra leið en
veginn tii bóndabæaiins, og fór
hann því strax þá leiðina.
Hann var ekki kominn langt
þegar trjágrein brotnaði yfir höfði
honum, og slóst framan í hann,
og hruflaði hann talsvert á enninu
svo að blóðið rann niður andlit
hans. En það æsti aðeins reiði
hans ennþá meira.
»Þó hirnin og helvíti sameini
sig um að tefja fyrir mjer. skal
eg samt ná honum!« öskraði
hann.
Belosoff hljóp svo hart sem
hann gat, veginn sem Sonja hafði
vísað honum.
Hann var í stórum og þung-
um snjóstígvjelum og í loðkáp-
unni. Húan hafði orðið eftir
í svefnherberginu, en hann hafði
klút bundinn um höfuðið.
Við og við heyrði hann ein-
hvern hávaða að baki sjer, sem
var öðruvísi en veðurhljóðið.
Hann þóttist vita að sjer væri
veitt eftirför.
Þar sem liann nú var vopn-
laus, reið honum á að flýta sjer
sem allra mest að komast í eitt-
hvert hæli.
En hindranirnar, sem fyrir hon-
um urðu á veginum voru miklar
og margar, og þreyttu hann meir
og meir.
Allt í einu heyrði hann byssu-
skot, og hann heyrði hvininn af
kúlunni rjett við eyra sjer.
Hann vissi því að sá, sem elti
hann, væri búinn að koma augu
! á hann, svo að nú væri um líf
eða dauða að tefla.
Hann herti sig upp, svo sem
kraftar hans Ieyfðu, og komst
loks á hæð eina litla og skygnd-
ist þaðan um, en ekki varannað
að sjá en snjóbreiðuna ognokkra
kræklótta runna.
Allt í einn reið af byssuskot og
kúlan molaðigleriðíljóskeri hans,
og var hann nú í svarta myrkri.
Hann þóttist vita, að sá sem
honum veitti eftirförina, væri nú
alveg á hælum sjer.
Belosoff herti því enn hlaup-
inu en fjell eftir lita stund riður
í jarðfall, sem þunt snjólag lá
yfir.