Vísir - 14.11.1911, Page 2
V I S I K
Sigluness hákarl
ágætlega verkaður, fæst í versluninns „VON“,
Laugaveg 55.
\
KAUPANOL
í&táSum
fara allir, sem þurfa að fá
skó eða aðgerð beint til
JC&ifúesens
Raddir
almennings.
Andbanningur og
Templar rinnast
Templar: Fallega fóruð þið á
r . . . eins og þið áttuð skilið
við kosningarnar hjerna.
Andbanningur: O, sei, sei, sá
hlær best sem hlær síðast. Nú er
Guðlaugur, fyrverandi hávirðulegur
stórtemplar orðinn okkar maður,
og er gott að siga iiann að, norð
anlandí, ef í raunir rekur, og nú
kvað sjálfur ráðherrann hafa sagt
sig úr Reglunni ykkar. — Þeir sjá
að sjer smámsaman, þú mátt trúa
því. En þið steinsofið flestallir, eða
er það ekki satt að nú eigi að fara
að leggja niður heilmargt af þess-
um stúkum hjer í, bænu ?
T.: Ingimundur hefur víst frætt
þig á því.
A.: Hann Ingimundur? — Þið
mettuð þakka fyrir, ef þið ættuð
nokkurn hans líka á fundum ykkar,
það kynnu þá að koma fleiri en 8
eða 10 hræður á stúkufundina, og
þá þyrftuð þið ekki eð halda langa
raunarollu — og vitanlega alt af
þá sömu, — yfir því hvað alt
gangi á trjefótum hjá ykkur.
T.: Það er nú satt að fundar-
sókninni er ábótavant; en vjer höf-
um við fátt að berjast nú orðið,
þvf ekki getum vjer alt af verið að
lemja á ykkur vesalingunum, sem
sjerviskan og vínkollan hcfur stein-
blindað í þessu máli. Þjóðin er
komin á okkar mál og það er nóg,
vjer erutn að vinna fyrir hana en
ekki fyrir neina »sjerklikku.«
A.: En sá templaragorgeir. Það
mun vera fyrir þjóðina eða velferð
hennar, sem þið eruð með eilíf
skröll og illræmd böll, og narrið
með því fje útúr fáráðlingum engu
síður en vínsalarnir, sem þið eruð
að skamma. Við ættum núaðgeta
komið okkur saman um það, að
eigingirni ogsjervÞka er engu minni
ykkar megin, og hugsjónirnar um
að »bæta og hefja mannkynið«,
sem sutnir úr ykkar hóp börðust
einu sinni fyrir, eru nú farnar veg
allrar veraídar.
Hvað gjörið þið templarar nú
orðið t. d. til að hjálpa heimilum
drykkjumanna hjer í bæ? — Hvað
gjörið þið til aö koma upp toll-
svikum og ley úsölunni, sem alt af
vex? — Hvað gjörið þið til að
göfga ykkar eigið fólk? — Hvað
gjörið þið yfir höfuð að talaannað
en halda fámenna og leiðinlega
fundi — um ekkert?
Ekki þorðuð þið eða nentuð að
stofna til andmæla eða umræðu
funda út af fyrirlestri dr. Guðmund-
ar. — Það var auðvitað fyrirhafnar
minna að uppnefna manninn og
ráðast á rommbúðinginn, en hvern
sannfærir það? — Það er orðin
barátta um völd Itjá ykkur alveg
eins og í pólitíkinni, og þið eruð
svo montnir orðnir út af þessutn
góðu bannlögum að þið lítið ekki
á jörðina, og sjáið því ekki hvern-
ig öll framkvæmd laganna hlýtur
að ganga á trjefótum, því að þið
getið reitt ykkttr á að það verða
fáir sýslumenn, sem gjöra sjer
ómak þeirra vegtia. Og ekki hafið
þið vit nje áræði til að koma upp
brotum, þeir vita það best veitinga-
mennirnir hjerna við Hellisheiðar-
veginn. — Hefði jeg pennann hans
Ingimundar, skyldi jeg forvitnast
um hvað þessi »mikla og góða«
Regla ykkar hefur marga »reglu-
Iega« meðlimi nú orðið, og halda
líkræðustúf yfir þessum stúkum,
sem nú eru í aDdarslitrunum.
T.: Við skulum sjá hver skjöld-
inn ber að lokum. En storkunar-
yrði þín skulu konrast til alnrenn-
ingseyrna. Reglan okkar á sjálfboða-
lið, se.n kemur þegar á reynir, þótt
sumir hvílist nú. Og ekki mun
ykkur með Bakkus í stafni verða
auðið að sigla hana í kaf, svo bjart-
sýntt er jeg utn frámtíð þjóðaririnar.
Flokkleysingi.
pittuv
Eftir
Pelle Malin.
Tvö rauð fjallaþorp láu hvort
gegnt öðru, sitt á hvorri brúninni.
Langt niðri rann milli þeirra ströng
og ditnm á með hávaða og dun-
um í fossum og á flúðum, á leið
sinni lil hafsins.
Miili þorpanna sjálfra var áin
lygn, en ofar og neðar voru foss-
arnir hvítfreyðandi.
Saga þessi byrjar við hrogna-
klettinn. Þegar vöxtur var í ánni
náði hrognakletturinn hvergi nærri
upp úr vatninu, en er lítið var í
henni rak hann sinn sljetta, svarta
haus upp úr dýpinu. Eins og
hver önnur slraumhindrun gerði
hann kjölfar út frá sjer. Þegarsunn-
anvindurinn flutti eigi hávaðann frá
neðra fossi, eða fjallvindurinn hina
breiðu hljóðbylgju frá gljúfrunum
efra, niður um dalinn, þá heyrðist
skvaldiið við steininn um lygnar
og þögular nætur, er vatnið Ijek
um hann.
Eins og allir vita, þá hvílir lax-
inn sig á slíkum stöðum, þegar
hann er þreyttur í straumnum, og
þar er hann gjarnan veiddur.
Bændurnir sunnanmegin veiddu
þar á næturnar, þvt að hrognaklett-
ur lá þeirra megin. Að norðan
var litið öfundaraugum til veiði
þessarar, þar voru net lögð, en
ekkert teljandi veiddíst.
Stærsti bóndinn að sunnanverðu
hjet Zakarías og hann átti tillcali til
helntings af allri veiðinni.
Stærsti bóndinn að norðan hjet
Kristófer, og hann var eins öfund-