Vísir - 16.11.1911, Blaðsíða 2

(Tal'símS 33)
leyfir sjer hjer með að benda mönnum á, að hvergi hjer á landi eru
skó-aðgerðir leystar eins fljoít og vel af hendi. — Vinna og efni er
hið aiíra-vandaðasta, og verðið Tiiun iægra en a!mení gerist. Til
dæmis*áð taka:
Karimanns-séiar: kr. 2,25, sólar og.hælar: kr. 2,T5;
handsaumað kr. 3,00 -3,25.
Kvemisóllar: kr. 1,50; sólar og bæíar: kr. 2,00—Z?2.S,
Unglingaskór eftir stæíð
Til þess að taka af öll tvímæli um vördun vinnunnar,býðst
vinnustofan til að endurbæía þá galla, sern finnast ktinna, viðskifta-
mönnunum að kostnaðarlausu.
Virðingarfylsí
Björo Þorsjteinssofi;
Héiínæmislíndir. j
Síðan sögur fara af hafa menn
fest átrúnað við ýmsar uppsprettur
og álitið að þeim fylgdi einhver
læknandi kraftur og munu vera fá
lönd þar sem ekki ,eru fieiri eða
færri slíkar lindir. Venjulega eru
þær kendar við einhverja guðdóma |
eða dýrðlinga og helga rnerrn, eftir
því sem átrúnaðurinn er í hverju
landi. í Frakklandi ganga sögur
af heilnæmislindum sem keridar eru
við Maríu mey eða aðra dýrlinga
og streyma menn þangað svo iuindr-
uðuin og þúsundum skiftir á hverju j
ári. Og margir hafa reyndar fengið j
snögga bót meina sinn i er þeir
höfðu drukkið af þessu heilaga :
lindarvatni og baðað sigíþví, enda
mundi átrúnaðurinn ekki haldasí við
annars.
í mörgum af þessum kynjalind-
um fundu menn áður ekkert sjer
lega merkileg efni, sem líkindi væru
til að hefðu nokkur áhrif, eins og j
t. d. söltin í heilnæmislindunutn í
Wiesbaden og Karlsbad, sem Iæknar
lengi hafa viðurkent sem lyf við
ýmsum kvillum. — En við nýustu
rannsóknir, sem sþunnist hafa út af
Radíum-fundinum (sjá lóð.tbl. Vísis)
þá hafa menn orðið þess vísari, að
ýmsar lindir hafa í sjer ósýn legt
geislamagn, eins og Radíum, og
þar á meðal ýmsar Iiinar dularfuliu
heilnæmislindir. Að vísu er þessi
útgeislun ekki sterk í samanburði
við geislana frá Radíum, en þó svo,
að hún hefur áhrif á þá, sem næmir
eru fyrir, einkum sjukliuga. Auð-
vitað hefur þessi kraftur ekki heldur
neinn skilyrðislaust læknandi mátt
fremur en önnur meðul, heldur
verður að vera fyrir hendi við þá
lækningu sem aðrar sterk lífslöngim,
sem s'.yrkist ennþá meir við að
leggjá eitthvaö f sölurnar t. d.
erfiðar ferðir og því um líkt. Enda
byggist Hk'á lækning varanlegra
(króniskra) sjúkdóma aðallega á því
að maðurinn hefji sókn í stað
varnar gegn sjúkdómmun og þess
vegna verða jafnvel hin ólíkustu
meðul að undarlegum og skjótum
not.urn, þegar sóknin er byrjuð
ásamt trú um báta. Á þessu byggist
Íika sú gagnsemi sem menn virðast
stundum haFa af kynja-Iyfjum.
Aðal leyndarmálið við það að
vera Iæknir gegn fastakvillum er
það, aðhafa lag á því að láta sjúk-
linginn hefja sóknina óafvitandi
o% þá nátlvru hafa þótt undarlegt
sje ýmsir slcottulæknar; þess vegna
gefast ráð þeirra slunduin svo vel,
eða oft betur en menn vilja kánnast
við.
Heilnætnislindir hjer á landi eru
ölkeldurnar og er hollusta þeirra
viðurkend ;.f læktium vegna efna,
sern í þeim eru. Þess utan kannast
allir við Gvendarbrunnana, og ntá
vera aö einhverjir af þeim kunni
að ''vcra einhverju magni gæddir.
En öllu líklegra er þó, að hverarnir
og laugarnar hafi í sjer Radíums-
tnagn, því að efnin þar í kring eru
eftir sögn efnafræðinga oft all Rad-
íum-þrungin. En hveravatn þykir
arinars ekkert sælgæti vegna ýmsra
þefillra cfna, semíþví eru og hefur
það efiaust spilt átrúnaði,sem attnars
hefði getað myndast.
Nóttin eykur á trúnaðinn. Hann
ög hún fá leyti til að gæta sín sjálf
eins og það er rjettast og sann-
gjáriiast; því að biðlun er ekki neitt
sem lmenning varðar.
í hrcppnum var Norðau-ár og
Sunnan-ár sinn heimshlutinn hvað.
Því bar sjaldan við að piltar færi
vfir ána eftir kærustu.
En Óli var sjerstakur fyrir sig.
Sumarkveld eitt síðla gekk hann
til ferjustáðarihs, hratt út bát sínum
og reri yfir, gekk hægt upp brekk-
una heim a bæ Zakaríasar og bank-
að' á glugg'ann hjá, Imbu. Eu hann
varð að snua áftur' í það, sinn. Og
vikú seinna fór á sömu leið. Þá
fór hann á gluggann og leit inn.
En húrf huk ekki upp. Þriðja sinn
hafði Óli naglbít með sjer og dró
glúggánag ana frá — en þá opn-
aði hún og talaði hörðum orðurn
tii hans.
»Þú ferö hjer með óspektir«
sagði hún. »skammasíti þín ekki?
Þú slagsmálahundnr, þú tyggr tó-
bak, þú drekkur brennivín, þú
svíkur stúlkurnar — farðu — faröu
bnrt. Haltu þjer fyrir norðan ána«.
Ári síðar í sama rnund var þó
Imba háns. Hvernig það varð er
of langt að segja frá. Hann fór
nú yfruin ána á hverri helgi, en
hann vissi ekki að hið sama gerði
slúðrið líka.
Eitt haustkvöld bankaði hann.
Hægt fötatak heyrðist innar úr
baðstofu og eldliúsdyrnar voru opn-
aðar. Gengið var hægara í bæar-
dyrunum og svo \oru dyrnar opn-
aðar. Það sem hann varð fyrst
var, var ekki koss heldur hnefa-
högg í andlitið eg í því kom Zak-
arías út á tómri skyrtunni. Hann
barði. aftur svo Óli hrökk til baka.
Eitt auguabiik liugsaði liann til
Imbu, en á iiæstu sekúndu sortnaði