Vísir - 23.11.1911, Side 2

7G
V l S I R
Tvær ræður
eftir
Dr. Gfuðm. Finnbogas ;n.
i.
Rúðu !% 1911.
Það er ekki mittað skera úrþræt-
unni um það, hvort Göngu-Hrólfur
sá er sögurnar geta um er sami
Hrólfur og sáer Normandíið vann.
Vera má að jeg væri Iika villiallur
dómari í því máli, því að íslenskar
sögur < g ættartölur votta, að jeg
sje kominn af Göngu-Hrólfi í 32.
lið. Hvað sem því líður, nninu
allir sammála um það, að Hrólfur
átti sjer móður, og þá um leið
móðurmál. íslensk- norsk sögn skýr-
ir svo frá, að Haraldur konungur
hárfagri hafi gert Hrólf útlaga af
Noregi, af því hann hann hafi högg-
við þar strandhögg. En er það
spitrði Hildur, móðir Hrólfs, þá fór
hún á fund konungs og bað friðar
Hrólfi; konungur var svo reiðurað
henni týði ekki að biðja; þá kvað
Hildr þetta:
Hafnið Nefju nafna,
nú rekið gand ór landi;
horskan hölda barma
hví bellið því, stillir?
ílt’s við ulf að ylfask,
Yggr valbrikar, slíkan;
munat við hilmis hjarðir
hægr, ef rinnr til skógar.
Hvort sem nú móðir Hrólf: var
norsk eða dönsk, þá er þessi vísa
samboðin víkingsrnóður. Þar leynir
sjcr ekki metnaðurgöfugrar og h.raust-
rar æítar, traustið á óbilandi orku
sonarins og fyrirlitninginá múgnum,
sem í viðureign við hann má sín
ekki meira en hópur sauða. Það er
og víst að móðir Hrólfs talaði það
mál seni vísan er á sem jeg nú
tilfærði. Þetta mál lifir enn. Það
heitir nú íslenska. Það er móður-
mál mitt.
Af góðum og gildum ástæðum
vegsamið þjer ætt víkinganna, hreysti-
verk þeirra og andans afl. Sjerstak-
lega minnist þjer afkomenda þeirra,
er sefuðust við sól hins »blíða
Frakklands*, námu þess töfrandi
tungu og fágætu sinekkvísi og sköp-
uðu svo Iistaverk sem Ijóma í fuilri
fegurð. Tali steinar nokkursstaðar,
þá er það hjer í Rúðu. Á hinurn
glæsilegu stórhýsum borgarinnar er
sem sjái fangamark hinnar sterku
og djúpúðgu víkingasálar, er bros-
mildir geislar fransks anda höfðu
samstilt öll hennar öfl. En Frakk-

Hinar margefíirspurðu §§
ULLARPEYSIJR m m
mrnim&siaætsaaMEMHMi
eru nú nykomnar, ai'ar s'ærðir í öiium re^nbogans
litum, ásamt mjög mör; u af öðrum vörum, er seljast *.
með hinu vanalega lága verði, sem er á öllum vör-
um í
Austurstræti 1.
S Ásg. G. Gunnlaugsson.
Jwst vet ttnuvrvrv \st.
mx atvn
h\í J^. Jda^iesetx mot %ot^ut\ út i
BSSgunBDISBBBBniÍBBBaHBBHHBBBBKEI
(\öt\d.
sóta *3^attm.stv^v. ]tí o^
$óla ÍÖ’ómustv^v. VfcfcA/lfc o$ hwXa
?&qzx%\x myá$ ód^tat.
3&et\t\ talii ejtvt \vx ,ao vt\t\$at\$\u í
\)it\t\ustoJut\a ev vvS ^Da^atsteæVv um s’ému
d^t o^ TKsu.
i
land var þar sigurvegar.nn. Hin-
forna dæmisaga um sólina og
storminn rættist hjer.
Eins og þjer vitið, var það ein
grein af ætlstofni víkinganna er nam
ísland urn sömu mundir og víking-
arnir fengu bólfestu í Normandíi.
íslenski steinninn hefur verið ódæll,
þess vegna gefur ekki á voru landi
að líta tíguleg stórvirki úr steini.
En smáþjóðin íslenska telur sjer
til gíldis að hafa varðveitt nrál vík-
inganna og þar með lifandi lag og
kveðandi víkingssá'arin ar. fslenska
þjóðin telur sig sæla þess að hafa
uni tíu aldir geymt óviðjafnanlegan
fjársjóð endurminninga unr andlegt
líf og afhafnir víkinganna og skapa
enn Iistaverk af lifandi steinum nráls
síns, þess hins mjúka og sterka.
Leyfið mjer því sem fulllrúa
þjóðar minnar að flytja yður hinar
bestu hamingjuóskir íslenskrar þjóö-
ar og þakka yðui, að þjer hafið
heiðrað »Hið íslenska bókmentafje-
lag« og sjálfau mig með virðulegu
boði yðar.