Vísir - 26.11.1911, Blaðsíða 2

Versl. EDINBORG ReykjaVík
er nýbúin að fá skipsfarm af góðum
kolum -- Kast-kolum.
Þau eru hitamikil og drjúg,en óhreinka
þó tiltölulega lítið í samanburði við þann
hita sem þau gefa frá sjer.
rnr SPI L ~wm
langbest og ódýrust í versluninni
„SIF“ Laugaveg 19.
Raddir
almenniiigs
Reykjavík.
Verða Reykvíkingar sjer ekki ávalt
til skammarþegar þeir geta? Hvern-
ig er áhugamálum þeirra varið?
Jeg vil ekki hætta mjer út í að
svara spurningum þessum, en hitt
vil jeg gera, að segja frá einum
smáatburði, sem gerðist í borginni,
og sem kannske mætti þjena nokk-
uð til upplýsingar spuminganna.
Um daginn hjelt austfirskur bóndi
fyrirlestur um stefnu og framtíð
ungra manna; maður sá heitir Há-
kou Finnsson og er það hvort-
tveggja um hann að segja að hann
er vel mentaöur og hefur fleira
reynt og sjeð um dagana en þeir,
sem ekki hafa af öðru en Bíó,
Landi og götum R.víkur að segja.
Ætla skyldi maður að einhverir
af þeim 1800 námsmönnum sem
í bænum eru, hefðu áhuga á mál-
efni þessu og þætti það svo mik-
ilsvarðandi aö þeir vildu ómakasig
ofan i Báru eina kvöldstund. —
Nei. — Hinir efnilegu kaupstaðar-
unglingar hðfðu því miöur hvorki
tfma nje löngun til aö heyra hvað
fyrirlesarinn heföi um efni þetta
að segja. Náítúrlega er áhugaleysi
aldrei borið við, naumum tínia er
ætíð borið við. Enginn kvartar yfir
áhuga eða gáfnaleysi; hvorttveggja
þaö hafa aliir, en svo er aumingja
tímanum kent um alt. Sem oftar
átti naumur tími sökina þetta kvöld ;
menn máttu ekki vera að því að
; fara á fyrirlesturinn, þeir voru bundn-
ir viö annað; og hjá öllum voru
sömu tafirnar, sem sje þessar: Bíó,
kaffihús og göturnar o. s. frv.
Og hver er nú ástæðan til þessa
skeytingarleysis og deyfðar í öllu?
Lausungin! Ekki er hei) brú í
neinum, og komi einhverir til
R.víkur, sem vilja eitthvað gagnlegt
og vita hvað þeir vilja fremur en
alment gerist, eru þeir tætti> ísund-
ur lið fyrir lið, og enda svo með
þvf að verða ekki annað en ótal
smábitar sitt úr hverri áttinni, sem
hverir eyöileggja aðra.
Alt er dauft, drungalegt, hugs-
unarlaust og trúiaust. Menn fæð-
ast og deyja og ekkert ber við
milli þessara tveggja og einu merk-
isatburða í lífi þeirra.
Jeg var á fyrirlestri þeim sem
jeg mintist á og mun mig aldrei
iöra þess; fátt er það, sem ungir
menn hafa meira gagn af að heyra,
en rætt um það efni sem fyrirlest-
urinn var um.
En fyrirlesturinn var illa sóttur
! ©g faastir sem komu voru ungling-
ar. jeg hreiní og beint skammað-
ist mín fyrir hönd þeirra náms-
manna, sem fjærverandi voru. Það
er annað en fagur vitnisburður það,
að bóndi kemur til höfuðstaðarins
utan í f landi, og eins og eðlilegt
er, býst hann við því, að hvergi
sje betri jarðvegur fyrir þau orð,
sem hann sagði á fyrirlestrinum
en þar sem allflestir uppvaxandi
mentamenn landsins eru sa.rankomn-
ir og stunda náni, — en svo fara
þeir sjálfir honum heim sanninn um
það þveröfuga: að hvergi sjeu til
tiltölulega eins fáir unglingar sem
eitthvaö hugsa og stefna að því
að verða tríenn, með öðrum orðum,
sjer, foreldrum og fósturjörðu til
blessunar.
• *
*
Vera má, að andi sá, sem ríkir
meðal ungmenna R.vikur eigi ein-
mitt rót sína að rekja til hinna
mörgu mentastofnana bæarins, sern
allar leggja sjerstaka stund á, að
kenna fróðleik og fræði, en engin
skiftir sjer að marki af því að gera
lærisveina sína að sönnuin mönnum.
Námsmaður
p\Uav
Eftir
Pelle Molin.
---- Frh.
Óli stóð spottakorn þaðan og
sagaði viö. Hann rendi augun-
um stundum niður að ánni,
stundum til gamla mannsins og loks
gekk hann frá sagstokknum til þess
aö tala við ferjurnanninn sem langaði
eins til að koniast heim.
Þá skeði undrið.
>Nú«, sagði Zakarías, »þú ert
að saga brenni*.
»Ja-á*.
»Nú svoleiðis. — Já-já«.
Þvínæst þögn.
»Því viltu ekki — — þvi hefur
þú sett þetta í blaðið?«
»Þú sjerð það af ástæðunum«.
»Ástæðunum---------ástæðunum?*
»Já, þeim ástæöum sem jeg ber fram
auðvitað*.
»Nú, já, já rjett, jú«.
Ný þögn.
•'Þeíta er voöalegur straumur, jeg
hef aldrei sjeð annað eins, það lýtur
ekki út fyrir að jeg komist heim í
dag«.
»Þjer er Iíka lang best að gista
hjá mjer í nótt«.
»Ertu frá vitinu maður, þaðgetur
aidrei verið að tala um slíkt í þessu
lífi«.