Vísir - 29.11.1911, Side 2

.94
V 1 S I K.
&t
Eftir
Pelie Molin.
— • Frh.
ÓIi stökk út úr íerjunni og ýtti
lienni á undan sjer. Fjjgllaferjur eru
Ijettar, Nú var uni lífið áð tefla.
Þegar að framstafn bátsins náði
vatninu tókhannámeð öllum kröftum
og ýtti henni í einum rykk yfir á
næstu spöng. Stökk yfir um hana í
einu stökki, tók í og dróg hana á
eftir sjer. Hjer var bugða á ánni
ng hún varð þrengri. ísinn límdist
svo þjett upp að varla var hægtað
gera greinarmun á hinum einstöku
jökum, Hinumeginn við oddann
byrjaði hið hættulega sog niður að
fossinum.
Á bakkanum sagði ferjumaður í
þessari svipan við Zakarías: »Þetta
er morð.« Augu Zakaríasar stóöu
í höfði hans. Hann heyrði ekkert.
Hvemig gat Óla komið til hugar
að staðænmast og Iíta í kring um j
sig? Og hann kallaði: »Vissi hann j
þá ekki, að að nokkrum mín- :
útuni liðnum mundi hann verða of j
seint fyrir?« Og hann kallaði af'ur i
en vissi ekki sjálfur hvað.
»Nú fer hann úr ferjunni með ár
í hendi,- sem hann rekur í ísinri. Nú
fer hann að hlaupa. Þetta fer aldrei
vel.«
Zakarías hljóp með ánni, datt,
reis á fætur aftur, datt aftur reisti
sig upp og hljóp enn. Hann gat
ekki haft augun af honum þarna
úti, af honum, senr hann trýlega
hafði viljað feigann, en sem nú var
honum svo — hnnn gat ekki neitað
að það var hin versti og hinn
ágætasti piltur, sem harin þekti.
En þarna úti hljóp Óli — stað-
næmdist — gekk í kring og leit
eftir — rak árina niður — tók á og
stökk — hljóp niður á við til foss-
ins — upp á móti til ferjustaðar-
ins — hvarf hálfvegis með köflum
— stóð í næstu andránni hár og
keikur sem furutrje! Allt var svait j
fyrir auguni hans. ísinn Iýsti sem
maurildi. Hávaöinn frá fossinum
líka dimmur, svo örvita sem það
var. Nú þrengdist ái 1. Hávaðinnóx.
Jakarnir ruddust hver á annan og
moluðust Það brast og buldi í
þeim og þeir veltust hver um ann-
an. Jakarnir ólmuðust sem óarga-
dýr, slengdust saman, ráku hvern
annan undis, riðu hver öðrum sem
hamstola og í skörinni small og
dundi, eins og einhver stæöi þarna
og skyti í þessu freyðandi dimma
helvíti. Niðurl.
&5uv Qg mel \
MargartegUHdlr
enskt vaðnnál og
GmaŒM srÆjms iiiimtóHa K&zzœu immsm
dömuklæðt
komu með s|s Vestu
t verslun G. ZOÉGA.
GrÍStÍÍIÚSÍð í
skóginum.
— Frh.
Akim rak upp voðahljóð. í
sama bili var klefahurðinni lokið
upp, og birtu frá Ijóskeri lagði
inn í klefann.
Hinn dauðadæmdi maður starði
á þann er m'eð Ijósið kom, og
þekkti þar Belosoff.
»Jeg kem til þess að tala við
þig um mikilsvarðandi málefni!«
sagði Belosoff.
»Færið þjer mjer frelsi!« stundi
gamli maðurinn upp. »Ef svo
er ekki, þá látið mig í friði. Þjer
og Sonja eruð orsök í ógæfu
minni! Að húnskyldigetafengið
sig til að svíkja föðnr sinn, sem
unni henni framar öllu öðru!«
»Sjerhver glæpur krefst sinnar
hegningar og afplágunar* svaraði
Belosoff. »Hugsaðu um hinn
ólárssama Iwan Markowna. Hann
var ekki óvinur þinn, þegar hatin
bar að hústtm þínum vetrarnótt-
ina sælu og baðst gistingar.
Peningár hans freístuðu þín og
gjörðu þig að morðingja. En
hjer í St. Pjetursborg bejð áhyggju-
full eiginkona manns síns, og að
jeg tókst þann starfs á hendur,
að koma þessurn glæp upp, það
var tvöföld skylda mín, bæðisem
manns og sem lögregluþjóns.
Hversu mikið hefur Sonja orðið
að þola vegna þess að hún er
dóttir þín, og fórn glæpa þinna.
Pegar hún reyndi að drekkja sjer
í Neva-fljótinu bjargaði jeg henni,
og komst þá að raun um hjarta-
gæsku hennar. Nú hefi jeg veitt
henni ást mína, og jeg get sagt
þjerþað,að dóttirþíner heima hjá
móður minni, og að hún stöðugt
biður fyrir frelsun sálar þinnar!«
Akitn leií upp undrandi og var
að sjá, eins og iðrun brygði
fyrir hjá honum.
»Þjer liafið ekki hikað að taka
glæpamanns-dóttur að yður?«
sagði hann með skjálfandi rödd.
Belosoff gekk til hans og sagði:
»Nei, Akim Litninoff, og jeg býð
öllum heiminum byrginn, jafnvel
Nytsamar
Jólagjafir
veita
varanlega
ánægju
vinum yðar.
Þær kaupið
þjer besiar
og édfrasfar
hjá okkur.
þótt hann bendi á mig tíl að
smána mig.«
»Þú ert faðir Sonju«, sagði
hann ennfremur hrærður. *Þetta
er í hinsta sinni semvið sjáumst
í þessu lifi, því ekkert vald í ver-
öldinni getur frelsað þigfráþeim
dauða, sem bíður þín á morgun.
Þess vegna spyr jeg þig nú í
seinasta sinni: Hvar hafið þið
falið lík íwans Markowna?«
»Látið þjer mig í friði, jeg hef
ekkert að segja!« svaraði Akim.
Frtu