Vísir - 28.12.1911, Page 3

V í S I R
95
svo sem þeir gátu best, hdfst gleð-
skapur mikill á Vatneyri.
Konungshúsunum fylgdi pakkhús
afarstórt, var þar gerður veislusalur
og sýslumanni boðið til og öðrum
heldri mönnum. Flaggadýrð var
svo mikil, að slíkt hefur ekki sjest
á þeim stað fyr eðasíðar,svo menn
viti, og virðingarskotin dundu, svo
að undirtókífjöllunum beggja meg-
in fjarðar og urðu menn stórum
hrifnir af viðhöfn þessari. En kyr
hlupu á fjöll upp og allar skepnur
urðu vitlausar. Veislan var hin
ágætasta, oghin ljúffengu frakknesku
vín drukkin óspart, var syslumaður
síðan leystur út með stórum gjöfum.
Voru upp frá því boð mörgum
sinnum og gleði ýmist í landi eða
úti á skipum. Voru Frakkar hinir
kurteisustu, einnig við vín og urðu
aldrei ryskingar eða annar ójafnað-
ur sýndur af þeirra hendi, en hjer-
aðsbúum þótti koma þeirra hin
besta.
Fátalaðir voru Frakkar um erindi
sín hingað og lítið fengu menn að
vita um sjúklinga þeirra eöa hvað
að þeim gekk, en það þóttust nienn
vita að þeir hefðu komið í þeim
tilgangi einum að taka ensk fiski-
skip. Fföfðu þeir skipshafnirn^r í
haldi en söktu skipunum, nema því
eina, er þeir komu inn með. Þótti
þeim það helst til gott til að sökkva
þar sem það var nýbyggt og hið
vandaðasta.
Margir dóu af föngunum og var
jarðað nær daglega í svokölluðum
Vatnskrók. Voru Iíkin framanaf
kistulögð, en er efniviður tók að
þrjóta voru þau vafin f striga og
bundin köðlum og sökt þar niður.
Hafa nú á síðustu árum verið að
koma þarna upp kistubrot og manna-
bein.
íslenskir skór hjá henni 5 franka,
Auðguðust þ:ut hjón mjög af versl-
un þessari.
Þessa mánuði streymdi hið frakk-
neska gull yfir Vatneyri, það voru
sannkallaðir sæludagar fyrir sveitina
og gleðin var jöfn fyrir yngri sem
eldri því öll tækifæri voru notuð
til skemtana í hinu stóra pakkhúsi
konungsverslunarinnar gömlu.
En einn dag um haustið kom
hraðboði utan frá Látrum og færði
þau tíðindi, að sex ensk herskip
hefðu komið jaar við land. Höfðu
Englar beðið um leiðsögn inn á
Patreksfjörð, en enginn vildi til þess
verða að vísa þeim. Loks höfðu
þeir tekið mann einn í Breiðuvík
nauðugann, sjer til leiðsagnar.
Við þessa fregn breuðu Frakkar
skjótt við. Færðu þeir farangur
sinn og fanga í mesta skyndi út á
skip sín og silgdu þeim á brott út
undir svo kallaöar Krossadalshlíðar.
Litlu síðar komu Englendingar til
Patreksfjarðar og byrjuðu þeir skot-
hríð undir eins og þeir komu í
fjarðarmynniðoghjeldu henni áfram
alla Ieið inn á Vatneyrarhöfn, en
hættu er þeir hittu hvergi Frakka
fyrir. Þar dvöldú þeir þrjú dægur
og hjeldu síðan á burtu. Sagði
enginn þeitn hvar Frakkar voru og
hefur tii hvorugra skipanna heyrst
síðan og vits menn eigi, hvort þau
hittust eða ei.
(Sagan er sögð Vísi af hálf-
níræðuin merkismanni að vestan.)
SktWinifrei
Ensk skélasaga
eftir
F. W.Farrar.
Vel ætla menn þó að Frakkar
hafi farið með fanga sína, og var
keypt handa þeim öll sú mjólk er
fáanleg var þá á Vatneyri og næstu
bæum.
Þá bjó á Vatneyri Þóroddur
beykir og kona hans Bergljót Ein-
arsdóttir systir Bjarna sýslumanns
Einarssonar. En af þeim eru Thor-
oddsenar komnir.
Bergljót var hin mesta rausnar-
kona. Hún hafði verslun milda
við Frakka, seldi hún þeim mjólk
al!a er hún hafði og gat útvegað
og kostaði potturinn 1 franka. Einn-
ig seldi hún þeim aðrar nauðsynj-
ar og sá jafnnn um að taka nóg
fje fyrir vöru sína. T. d. kostuðu
---- Frh.
Þegar refsingarstund hans var
lokið, jiá 'krassaði hann yfir það
setn hann hafði skrifað fjekk
kennaranum blaðið og rak upp
gaul þegar hann var kominn út
úr dyrunum. Hann hljóp í hend-
ingskasti út á leikvöllinn, til að
sefa hug sinn. Tveir piltar sátu
þar á grasbekk; það voru þeir
Kenrick og Henderson, aldrei
þessu vanir — Shakspeare.
»Nú skal jeg segja ykkur nokk-
uð«, sagði Walter, »jeg hvorki
vil eða get lifað svona lengur
það tekur út yfir alt. Jeg hata
Skt. Winifred, jeg hata rektor, jeg
hata Robertson og jeg hata —
hata - hata Paton*. Hann var
svo reiður að hann stappaði niður
fótum.
»Hvað er þetta, er kviknað í
þjer Evson þolinmóði«, sagði
Henderson, »þettaðmá ekki Dubbs
fá að heyra.«
»Hvað hefur komið fyrir þig
Walter«, sagði Kenrick.
»Jeg skal segja þjer hvernig
lífi jeg lifi. Líf mitt er grísk mál-
fræði, aukavinna, eftirseta, högg
— högg, eftirseta, aukavinna grísk
málfræði. Jeg er orðinn veikur
af því og jeg skal ekki þola það
lengur. Þið megið bölva ykkur
uppá að hann skal fá það borg-
að«, sagði Walter.
Somers dúks skólans gekkfram
hjá í þessu, og heyrði síðustu
orð Walters; hann var monitor
hans.
»Recte si possis, si non, quo
cunque modo«*) sagði Somers
»hvað gengurað smádrengnum?*
»Það er gamla sagan, hannTer
að kvarta yfir Paton« sagði Ken-
rick kæruleysislega, honum var
ekki um að láta sjá sig með
Walter. Somers hafði nýskeð
spurt Kenrick, því hann væri svo
mikið með lata nýsveininum, sem
altaf væri neðstur.
»Hvaðerþað, sem hann kvartar
yfir?«
»Jeg held hann sje að kvarta
yfir því að fá aukavinnu, fyrir
að kunna ekki málfræðina«.
Walter þóttist heyra á tóninum
að Kenrick skammaðist sín fyrir
kunningsskapinn og angraði það
Walter.
»Er það alt og sumt; meðal
er við því og er það, að lesa
betur«, sagði Somers, og gekk
burt blístrandi.
»Jeg veit ekki hvernigjeg ætti
að leggja meira á mig«, sagði
Walter og krepti hnefana.
»Nei, en þú má*t ekki skamma
Paton fyrir "það því eðliega held-
ur hann að þú hafir ekki lesið
lexíu þína, þegar þú ekki kant
hana«, sagði Kenrick.
»Þakka þjer fyrir fræðsluna*,
sagði Walter, stuttur í spuna.
Henderson og Walter fóru og
Kenrik sat efir. Hann yðraðist
eftir kalyrðum sínum við Walter
og að hann hefði sýnt honum
litla samúð. Hann hljóp á eftir
þeim tók í hendi Walters og
sagði:
*) Með rjettu ef þú gotur, wmars
með rðngu.