Vísir - 04.07.1914, Blaðsíða 3

/
V 1 S I R
Kvenfjelag
Lágafeilssóknar
heldur
á js'elttiatsi ^utuuxd. W\nxv 5. júlí t\. fe.
er byrjar kl. 2 síðdegis. — Margir góðir munir — þar með dilk>
lömb, afhent í haust.
Dans á eftir fyrir þá sem vilja. Gótt tækifaeri fyrir bæjarmenn að renna
sjer þangað á hjólum og »bílum«.
Llkkistur
og líkklæði.
y
Eyvindur Arnason.
°g fiettWtgSx.
Þeir verða sjaldan til lengdar vel
heilbrigðir, sem ekki hreinsa fætur
sína iðulega.
Á vorin og sumrin, þegar heilt
er, er það ekki um of, að þvo
fæturna á hverju kvöldi áður en
gengið er til rekkju. Ætti að nota
til þess kalt vatn. Fjöldi manna
vanrækir þetta. Mörgum þykir það
of mikið ómak og fæstir vita hversu
mikilvægt það er.
Kona nokkur, sem komin var yfir
nírætt, ern mjög, var einu 'sinni
spurð að, hverju hún hjeldi hún
ætti hreysti sína mest að þakka.
»Því,« sagði hún, »að jeg hef þveg-
ið fætur rnína á hverju kvöldi, frá
því jeg var barn aö aldri, og alitaf
notað mjúka og mátulega skó.«
Þegar fæturnir eru aumir og ör-
magna, er best að baða þá úr volgu
saltvatni.
Eftir að fæturnir eru þvegnir má
aldrei gleyma því, að hreinsa vel
neglurnar á tánum. Vegna þess,
að skór og sokkar hylja þær vana-
lega, eru þær vanhirtar. En þær
þurfa eins mikillar nákvænmi við
og neglurnar á fingrunum.
Þeir, sem ekki hreinsa þær, munu
iðrast þess þótt síðar vcrði. Það
vifa þeir, sem reynt hafa, að illt er
að hafa kafa kartnögl á hverri tá.
Eitt, sem af því getur Ieitt, er það,
að fremri endi nagianna verður
samgróinn tánum og vex alveg fram
fyrir þær. Það er eitl hið óþægi-
legasta er menn fá á fæfurna og
verður þá að leita Iæknis.
Þeir sem oft fá blpöiur á fæt-
urna þyrftu að nota mjúka ullarsokka,
sem eru hæfilega stórir. Á kveldin
ætti að bera á blöðrurnar dálítiö af
góðri tólg, bleyttri í vatni. Tólgina
nuddar niaður í lófa sjer með nokkr-
um dropum af brennivíni, áður en
hún er boriu á blöðrurnar.
Það er glópska sem margan hend-
ir, að vera í þykkum ullarsokkum
á vetrum, Það gjörir fæturna að-
eins lingerðari, og þeir svitna af
því oft að óþörfu,
Sokkar og skór ættu að vera al-
veg mátulegir. Það eru óteljandi
óþægindi og mein, sem koma af
illa gjörðum og óhæfilegum skóm.
Meðal annars ýmsar meínsemdir í
neglurnar, líkþorn og hörð húð. Það
kemur einnig fyrir af þessum ásiæð-
um að iljarnar verða flatar. Er slík
aflögun ljót og afar óþægileg.
Það eru margir sem ætla að lík-
þorn kohii af of þröngum skóm.
Það er ekki rjett. Þau koma engu
síður af of stórum skóm. En allar
þessar meinsemdir er hægt að va.r-
ast, með því, að nota aðeins mjúka
og mátulega skó, og baða fœturna
úr köldu vatni á hverjn kvöldi.
DÖMU og BARNAHÖFUÐFÖT.
Allt selst með óheyrilega lágu
verði.
AÐ ALSTRÆTl 8.
Nýkomið-.
þvottastellin (Servantar) eftir-
spurðu
Speglar, stórt úrval
Leirvörur
Búsáhöld email.
Enskar húfur, hárburstar með spegli
Ostar
Matvæli niðursoðin
Maís og maísmjöl m. m.
Ódýrust kaup í versl.
»
Jóns Arnasonar,
Vesturgötu 39.
Eftir fi. Rider fiaggard.
---- Frh.
XVII.
Stórt illa útleikið hús sem þeir
gengu framhjá vakti athygli Rikka.
„Minnir þetta hlið yður ekki
á eitthvað*, spurði Rikki Huga.
Hugi leit á húshliðið. »Jú“,
sagði hann, „það minnir mig á
klausturbygginguna í Dúnvík
vegna þess að sama skjaldar-
merki er ofan við það. Efalaust
hefur hjer búið Musteris-riddari.
Er ekki ólíklegt að sjera Arn-
aldur hafi komið í þetta hús er
hann dvaldi hjer í borginni fyrir
löngu síðan“.
Varla hafði Hugi slept orðinu
er tveir menn komu út úr hús-
Tækfæiissalan
heldur enn þá áfiam
aðeins nokkra daga,
10-30 °|0 afsiáLtur.
Vallarstrætf
inu. Var annar þeirra læknir
eftir klæðaburði hans að dæma,
og meðalaöskju er hann hjelt á.
Hinn var afarhár maður klædd-
ur síðri kápu. Læknirinn var
að ta!a.
„það er alveg hvortveggja til
hvort hún liflr eða deyr“, sagði
hann, „hún virðist vera hraust-
bygð. þjer segið að hún hafi
haft pestina í fjóra daga og er
það meira en flestir standast,
hún er ekkert bólgin og ekkert
blóð hefur gengið upp úr henni
og er það góðs viti; aftur á móti
liggur hún nú í dái eins og oft
á sjer stað fyrir andlátið. Jeg
get ekkert sagt yður fyrir um
hvernig fer, guð einn veit það.
Já, jeg vil gjarnan að þjer borg-
ið mjer þegar í stað, hver veit
nema þjer verið dauður á morg-
un? Ef hún deyr í nótt, þáráð-
tegg íeg yður að kasta líkinu
í fljótið, hefur páfinn blessað
fljótið til þess að menn geti þann-
ig losnað við líkin. það er hreinna
en pestar-díkin. Jeg þykist vita
að þjer sjeuð afi þessarar fögru
konu? Aumt að hugsa til þess
að hún skuli ekki fá að lifa, en
hvað skal segja? það hefur
margur . um sárt að binda nú á
dögum. — Ef hún vaknar þá
gefið henni að borða og ef þjer
ekki náið í mat þá gefið henni
vín — nóg er til af því. þjer
eigið að borga mjer fimm gull-
peninga, þakka yður fyrir“ og
læknirinn skundaði burtu.
„Lítið gast þú sagt mjer, lækn-
ir, sem jeg ekki vissi áður“,
sagði hinn maðurinn við sjálfan
sig er læknir inn var farinn. Varð
Huga ákaflega hverft við er hann
heyrði málróm hans. „En þó
hefur þú á rjettu aö standa er
þú sagðir, að guð einn ræður
hvernig þetta fer. Og í hans
hendur legg jeg allt mitt stríð og
til hans eru allar minar bænir".
„Herra riddari". sagði Hugi,
„segið mjer hvort þjer hafið hjer
í borginni hitt riddara er heitir
Játmundur Akkúr. Jeg kom
hingað til að finna hann“.
„Játaiundur af Akkúr?“ svaraði
maðurinn „nei, jeg hefi ekki sjeð
hann i Avignon og mun hann
þó að líkindum vera hjer. En
í Englandi bar fundum okkar
saman“.
„Var það í Blíðuborg í Suður-
fylki ? spurði Hugi.
„Já, í Blíðuborg í Suðurfylki
hitti jeg hann. En hver eruð
þjer er mælir enska tungu og
kannist við Bbðuborg“?
„Hvernig stendur á því að þjer
eruð hjer sjera Arnaldur“ ? hróp-
aði Hugi. Frh.
Sfórt og gott tún,
(200 — 250 metra) ásamt góðri heyhlöðu, er tekur 3—400 hesta,
er til leigu á mjög góðum stað hjer í bænum.
Afgr. v. á.