Vísir - 15.07.1914, Síða 3

V í S I R
jítvxxúB eJUt ttteötttwttt
J. P. T. BRYDE.
Aldrei hafa önnur eins kjarakaup boðist fyr nje sfðar.
Rottur.
Oskaðlegt mönnum og húsdýrum
Söluskrifstofa: Ny Östergade 2
Köbenhavn
KAUPIÐ GEFJUNAR-DÚKA. — STYÐJIÐ ÍSLENSKAN IÐNAÐ.
að skríða fram úr mjölsekkja-
hrúgu, með pytluna í hendinni;
og sýndist hann mjer ánægjulegur
á svipinn. Jeg ljet hann auðvitað
í friði.
Nú gátum við hinir ekki var-
ist hlátri, og var okkur meir en
skemmt.
„Og jeg er hárviss um það“,
endaði Jón ræðu sína, „að nafni
minn gefur ekki fjandanum aftur
kost á sjer, fyrir eina brenni-
vínstlösku.
Fallegi, livíti
púkinu
Eftir Guy Boothy.
Frh.
»Trúið þjer því, Normanville
læknir, að mig langar til þess að
falla yöur í geð? Mig langar til aö
koma yður til þess dð gleyma, ef
unnt er, sögum þeim, sem þjer
hatið heyrt um mig — meðan þjer
dveljið hjá okkur að minnsta kosti.
Einhverntíma mun jeg ef til vill
reyna að færa yður heim sanninn
um það, að þegar öllu er á botn-
inn hvolft er jeg ekki jafn vond
kona og fólk hefur sagt mig.«
Jeg var snöggvast svo höggdofa
af þessari játningu, sem hún sagði
svo bamslega blátt áfram, að jeg
vissi varla hvað jeg átti að segja.
»Það veit heilög hamingjan, að
jeg held alls ekki heldur að þjer
sjeuð þaðl« fleipraði jeg fram úr
mjer eins og skóladrengur.
»Þakka yður fyrirþað, að minnsta
kostil* sagði hún og brosti að al-
vörugefni minni. Svo kinkaði hún
til mín kolli, sneri sjer við og hvarf
mjer um dyr þær er hún fyrst kom
inn um í salinn.
Jeg stakk verkfæraöskjunni í vasa
minn, litaðist enn einu sinni um f
herberginu, sneri svo upp á þiljur
og vissi ekki, hvað jeg átti að
hugsa. Ekki virtist önnur fjarstæða
meiri en að halda, að þessi hrein-
skilna, fallega kona, góðlátleg og
fastleg í augnaráði, hreimþýð og
Klæða-
Yerksmiðjan
Gefjun
Akureyri
hefur mjög fjölbreytt úrval af
allskonar fataefnum karla og kvenna
allt nýjar og fallegar tegundir.
Gefjuardúkar eru fallegastir, haldbestir
og ódýrastir.
Fljót og góð afgreiðsla.
Umboðsmaður í Reykjavík sem tekur á móti ull og tuskum til að vinna úr ofannefnda dúka er
GEFJUNARDÚKAR FÁST í KAUPANGI.
mm
hugljúf í máli, gæti verið glæpa-
kvendið mikla, sem var á allra vör-
um í Austurheimi. Gg þó ljek ekki
minnsli skuggi af vafa á þvf, að
þetta var einmitt sú hin sama kona.
Og þegar nú allt var krufið til
mergjar, hvað var jeg, hinn trú-
verðugi, heiðarlegi læknir, George
de Normanville að gera, annað en
einmitt að aðstoða hana og hjálpa
henni á óbótaleið hennar? Að vfsu
gat jeg friðað samvisku mína með
því, að jeg var dreginn óafvitandi
út í þetta og vissi ekki annað en
jeg væri að gegna skyldu minni:
að sefa þjáningar sjúkra vesalinga,
en satt var það samt og óhrekj-
andi þótt jeg hefði viljað bera á
móti því, að jeg var launaður þjónn
» Fallega, hvíta púkans*.
Klukkan sló 2 á fyrstu »hunda-
vakt« þegar jeg kom upp á þiljur
og nærri komið sólsetur. Sólhvelið
mikla, er hafði verið vel að verki
allan daginn, hvíldi nú á beði glit-
skýja, varla þverhandarbreidd að sjá
ofar ysta sjónbaug. Goluna hafði
lægt síðdegis og nú örlaði varla á
öldu á sjónum, en ljómi Ijek um
hann, glitblettir og gljáspeglar í öll-
um litbrigðum er unnt var að hugsa
sjer, Næst okkur sló á hann blæ
sem af blöndu silfurgljáa og gull-
eplalitar, Iítið eitt fjær var á hon-
um fjólu- og purpurablær, enn fjær
var hann með veikum heið-fjólu-
bláma, er í var ýrt gliti sem af
laxhreistri og fornu gulli, en í sól-
ina sjálfa að sjá var dumbrautt ský,
ægilegt sem stór blóðblettur í gull-
inni umgerð, er skýrendurnar Iog-
uðu í sólbliki og stöfuðu ljóma á
litmerlað loftið, setn fyr var lýst.
Þaö var dásamlegt sólarlag og hæfði
slíkt dagssetur vel slíkum furöudegi
sem þessi var mjer.
Frh.
Skrifstofa
EUpskipafJelags fslands,
Austurstræti 7.
Ofih kl. 5—7. Talsími 409.