Vísir - 17.07.1914, Blaðsíða 2
V í S I R
Aldrei hafa önnur eins kjarakaup boðist fyr nje síðar.
V í S I R.
Stœrsta blað á íslenska tungu.
Arsangurinn (400—500 blöð) kostar
erlendis kf. 9;00 eða 21/, dollars, innan-
landsl.r.7 00. Ársfj.kr. 1,75, mán kr-0,60.
Skrirstofa og afgreiðsiustofa í Austur-
stræti 14 opin kl, 8 árd. íil kl. 9 síðd.
Sími 400. Pósthólf A. 26.
Ritstjóri Einar Gunnarsson
venjuiega til viðtals kl. 5—7.
S@lireiðaF.
Norskt blaö segir frá samtali
viö gamlan selveiöara, Kristiansen,
sem fyrir skömmu er kominn frá
veiöum úr ishafinu. Segir K. svo
frá:
„Viö fórum aö heiman i. mars;
hjeldum viö yfir til Jan Mayen
fyrir vindi og vjelkrafti. Eftir 6
daga ferö hittum við ísinn nokk-
uö fyrir austan Jan Mayen. Fag-
urt veður var allan marsmánuö,
en nístandi kuldi. Fyrir noröan
okkur var sjórinn ísi lagður. Enga
veiði aö hafa. Fórum nú norðaust-
ur meö ísspaunginni og tók þá
að snjóa og kuldi aö aukast. Aö
visu var ekki kuldastigiö meira á
mæli, en kuldinn afarbitur. Ekki
sást neitt selveiöaskip. Stundum
frusum viö fastir í ísnum og vor-
um nokkrum sinnum fastir í þrjá
daga í röð. — i. apríl fórum við
aö sigla vestur á bóginn. Þá fór
líka aö milda veðrið. Á föstudag-
inn langa hittum við flokk af kóp-
um , en slæmt veöur var þá og
snjódrífa. Þá hittum viö fyrir
veiðimenn frá Sandefjord og Ála-
sundi. Nokkrir þeirra höfðu veitt
sjer fullan farm. ísinn var ófær
og rak okkur með veiðina um
vikutíma á 73. gr. noröurbr. —
Suma dagana var gott veður, en
aðra miöur. Fyrir rúmri viku
lögðum við af stað heim og höfð-
um þá veitt yfir 1600 kópa, er
þykir góður fengur. Hin skipin
veiddu líka yfirleitt vel, nema
stóru skipin, þeim hefir gengið
miöur. Smá skip reynast best.
En hvernig líður nú ykkur á
þessu feröalagi?
Ágætlega, heilsan er ágæt, eng-
um verður misdægurt, því að sótt-
kveikjur eru ekki til. Allir eru í
besta skapi. Viö gæðum okkur á
selasteik og lauk og ritnum dag
frá degi.
Lendið þið aldrei i nein æfin-
týri?
Ekki sem teljartdi er. Oft fórum
við samt langar leiöir á ísnum
til þess að veiöa. ísinn er snævi
þakinn. Það kom fyrir að einhver
datt niður um hulda sprungu og
fjekk sjer bað í ísvatninu. En það
fengumst við ekkert um. Við
gengum oft holdvotir og frusu ut-
an á okkur fötin. Skiftum við þá
ekki klæðum fyr en við lcomum
aftur að skútunni, og gjörði það
okkur aldrei neitt, enginn fjekk
nokkru sinni snert af kvefi. Gát-
um gengið allan daginn, bara ef
við höfðum dálítið af brauði í
vasanum. Selskinnin voru lögð í
hauga og flaggstangir reistar á
þeim. Voru þau síðan sótt á skip-
inu er ísinn losnaði.
Yanur skrifstofumaður
eða kona getur fengið góða stöðu á verslunarskrifstofu nú þegar.
Eiginhandar umsókn með launakröfu og eftirrit af helstu meðmælum
sendist skrifstofu Vísis, merkt H. 20.
YA8ABIBLIÁK
er nú komin og tæst hiá bóksöltinum í Reykjavík.
Bókaverslun Sigfúsar Eynreundssonae.
kæfa og norðlensk tólg fæst altaf hjá
Jórei frá Vaénesi.
Eruö ])jer kunnugur á Ishafinu?
Jeg hefi verið þar á hverju ári
í 32 ár síðan jeg var 19 ára. Jeg
er búinn að vera með fleiri þús-
und veiðimönnum og hefi aldrei
orðiö var við neinn kvilla og al-
drei orðið fyrir slysi.
Hafið þjer skotiö nokkra ís-
birni?
Já, marga. Einu sinni var jeg
einn á veiðum og settist þá.fyrir
til þess að vita hvort bangsi ekki
reyndi til að ráðast á mig, ef jeg
gjörði ekki neitt. Jú, hann stefndi
á mig rakleiðis, en ekki áræddi
jeg að láta hann koma nær mjer
en svo sem 20 skref, þá skaut jeg
hann.
Eru annars nokkur fleiri dýr
þar nyrðra?
Á ísunum er nú heldur fáskrúð-
ugt dýralíf. Tófa sjest þar þó við
og við og rjúpur sömuleiðis.
Hafiö þjer nokkurn tíma hitt
heimskautafara þar nyrðra?
Já, árið 1880 þegar Nansen fór
til Grænlands með ,,Jason“ þá var
jeg staddur á skútu i Danmerkur-
sundi. Hann ætlaði: þá yfir Græn-
land. Jeg kom út í ,,Jason“.
Hjeldu menn að honum mundi
heppnast förin?
Og ekki man jeg nú eftir því, en
það man jeg, að menn álitu Nan-
sen duglegan mann og ótrauðan.
Farið þjer nú bráðum aftur
norður á bóginn?
Já, innan skamms leggjum við
af stað aftur.-------
Ferðaplslar
Eftir S. Á. Gíslason,
---- Frh.
Nokkru síðar, 19. þ. rn. var jeg
á stúkufundi í Árósum. Templarar
eiga þar allstórt fmidarhús, þrílyft
minnir mig. Á fundi voru nálega
60 manns, og var mjer þar tekið
með viðhöfn og alúð.
Bæði í það skifti og í morgun
var jeg um hríð með aðalmönn-
um I. O. G. T. í Árósum ognefni
þá sjerstaklega Ludv. Ernst stór-
ritara, Larsen-Ledet ritstjóra og stór-
gæslumanns kosninga, og Kastrup
(Forretningsförer) æðsta templar í
stúkunni Fradegod nr. 294.
Bæði þar og annarstaðar sem jeg
hef hitl templara hafa þeir tekið
mjer, sem alúðarvini sínum, og það
engu síður þótt sumir þeirra líti
öðrum augum en jeg á íslenska
»pólitik«. Einum þeirra sárnaði
það eitt við mig, að jeg skyldi hafa
verið 3 daga í borg hans án þess
að heimsækja hann. Það var for-
maður umdæmislúkunnar á Fjóni,
barnakennari í Nyborg; hann náði
samt fundi mínum þegar jeg var
að fara þaðan og mæltist til lengri
samfunda í Kristjaníu, þar sem hann
mætir sem fulltrúi á alþjóðaþing-
inu.
Það mun ekki hlýða að skýra
hjer greinilega frá í hverju fundar-
venjur danskra templara eru frá-
brugðnar íslenskum venjum. En
geta skal jeg þó þess, að mjer
virtist söngurinn á fundum meiri
og almennari en ortast er í R.vík.
Fögur þótti mjer og sú venja,
að þegar búið er að slíta fundi,
standa allir kyrrir og syngja versið:
»Klokken slaar, Tiden gaar, Enig-
heden os forestaar* og á meðan
safna dróttsetar einkennum saman.
Hitt getur fremur orkað tvímæl-
is að þeir hafa þá reglu að setjast
við kaffi í fundarsalnum, eða f
kaffisalnum þegar hann er á öðr-
um stað í húsinu, undir eins og
fundur er úti. Fundi er jafnan lok-
ið kl. I0y2 síðd, en kaffidrykkjan
tekur hálfan eða heilan tíma á eftir.
Jeg hef verið heiðursgestur æðsta
templars eða umboðsmanns við slík
tækifæri. Og þótti mjer sjer-
staklega í Árósum hálfóþægilegt að
koma svo að segja beina leið úr
járnbrautarvagni íferðafötum mínum
í slíkt samsæti, því að embættis-
mennirnir sátu í sparifötum sínum
með hvíta hanska á templarafund-
inum.
Annnars er I. O. G. T. engan
veginn svo öflugt fjelag hjer í Dan-
mörku sem víða annarsstaðar. Önn-
ur bindindisfjelög eru miklu lið-
sterkari í fiestum dönskum borgum.
Blái-krossinn, sem leggur mikla
áherslu á kristindómsvakningu og
lætur sjer ekki nægja að brýna fyrir
niönnum vínbindindi eitt, hefur
vaxið meira en öll önnur dönsk
bindindisfjelög síðustu árin. Fylla
þann flokk einkum prestar og heima-
trúboðsmenn. En í flestum borgum
er allgóð samvinna milli allra fje-
laganna og sameiginleg stjórnar-
nefnd fyrir starfinu út á við.
I. O. G. T. í Danmörku telur
um 10 þús. meðlimi. »Danmarks
Afholdsforening* um 63 þús,, Blái-
krossinn og N. I. O. G. T. hver
J. P. T. Bndesverslun