Vísir - 19.07.1914, Blaðsíða 3

_______________V í S 1 R_
fpl® 4 ©© ÉS ® Q 9 J>
JiVuxv\o ejm uvsovuwtw \v\a
J. P. T. BRYÐE.
Aldi ei hafa önnur eins kjarakaup boðist fyr nje síðar.
Saltkjöt
fæst nú besi og ódýrasí hjá
Versluninni Björn Kristjánsson.
Um simcl
Vatnselösin
ódýru, Bollapör, Eggja-1
óikarar, Diskar og'
Skálar
nykomið í
Kolasund.
guSlaun! og smakkaöi á mjólk-
inni. Var hún heit og taldi kóng-
iur best aö láta hana rjúka ofur-
litiS.
„Er nokkuö aö frjetta hjerna í
Höfn,“ mælti Siguröur.
„Ó-nei,“ sagöi kóngur. „Ekki
sm heitir, ja, þaö er þctta þref
milli okkar Z a h 1 e um þá kon-
ungkjörnu, en jeg haföi nú mitt
fram: þeir sitja kyrrir, aö hveriu
gagni sem þaö veröur. En er
nokkuö nýtt í frjettum hjá ykkur
þarna noröur frá?“
„O — ekki þaö jeg man! Ja.
þaö hefur veriö versta ár til sveita,
horfellir sumstaöar — reyndar
ekki í minni sýslu, en þaö kve vera
slæmt i Borgarfiröinum sumstaö-
ar, eftir ])ví sem hann J ó li a n n
segir.
„Já, jeg trúi þaö!“ svaraöi kon-
ungur.
Drottning bauö nú Siguröi góöa
nótt og uröu þeir kóngur nú tveir
cinir eftir.
„Þjer geröuö rnjer orö að finna
yöur!“ sagði Siguröur og saup
vænan sopa úr spilkomunni.
„Ó, já! Mjer þótti vissara aö
tala við yður svona um hitt og
þetta áöur en þjer takið viö.“
„Já, jeg skil það, en bagalegt
er það nú, ef þingið hjá okkur
tefst mikið viö þaö svona um há-
bjargræöistímann. —- Æ, það er
satt: jeg átti að bera yöur kveðju
frá honum Ii a f s t e i n og jeg
held ]>eim öllum, — jeg var rjett
búinn að gleyma þvi!“
„Gerir ekkert til, — þakka yð-
ur fyrir, — guð blessi ])á! En
við förum nú ekki neiti út í okk-
ar sakir í lcvöld, — þjer þurfið a'o
hvíla yöur, — hjerna er herbergið
yðar innar af og þjer þurfið ekki
annaö en berja í loftiö ef þjer
þurfiö einhvers meö. Þjer boröiö
svo morgunverö með okkur hjón-
unum og honum Zahle á morgun,
svona eftir yðar hentugleikum og
svo skreppum við út í ríkisráö.
Annars var Hafstein vanur að
taka hjá mjer morgunbitter þegar
hann var hjer á ferðinni, en það
þýöir ekki aö bjóða yður hann
])egar þjer eruö bindindismaður."
„Nei, þakka yður fyrir!“ sagði
Sigurður.
„Jæja, góða nótt, Sigurður
minn!“ sagöi konungur og stóö
UPP- „Látið þjer alveg eins og
Þjer sjeuð heima hjá yður.“
.,Góöa nótt, Yðar Hátign!“
sagði Siguröur og hneigöi sig.
Max Mystifax.
Eftir Erling Pálsson.
----- Frh.
1 Englandi eru allar sundlaug-
svo til ltúnar, að jafnt er hægt aö
nota þær vetur sem sumar. Þær
eru inui í stórum og veglegum
byggingum, sem flestar eru ein-
göngu bygðar fyrir þær. í sama
húsinu eru vanalega tvær sund-
laugar, nr. x og nr. 2. Víðast
hvar -eru báðar laugarnar notaö-
ar allan ársins hring, en samt er
það í sumum hlutum borgarinn-
ar, þar sem minna er um sund,
að laug nr. i er notuð á sumrin,
af ]>ví hún er helmingi stærri, og
sundæfingar meira sóttar þá en á
veturna. Laug nr. 2 er aftur á
móti hentugri vetrarlaug, hægara
að halda lilýju vatni og lofti í
lítilii laug en stórri, og auðvitaö
miklu kostnaðarminna. Laugar
þær, sem notaðar eru alla tíma
árs, einkurn þær af nýjustu gerö,
eru sjerstaklega haganlega tilbún-
Laugarnar sjálfar eru úr mar-
rnara. Gangskarirnar í kringum
])ær eru úr steinsteypu, nerna í ein-
stöku laug úr betri steintegund-
um. Rúmgóöir klefar eru beggja
megin lauganna á þá hliðina, sem
þær eru lengri, því þær eru flest-
ar ílangar en jafnbreiöar i báöa
enda, og grynnri í annan endann
en hinn. Lengd þeirra var mismun-
andi, og breiddin fór eftir lengd-
inni. Vanaleg lengd var frá 25
yards upp í 50, breiddin frá 8
yards upp í 16; dýptin í grynnri
endann var vanalega einn og hálf-
ur yard, en í þann dýpri tveir og
einn þriöji; hæöin frá vatninu upp
í mænir frá 16 yards upp í 11.
Veggirnir og klefarnir eru mál-
aðir ýmislega litir, en hvelfingin
altaf hvit. Vatnið er hitað meö
vjelum, og leitt í laugarnar í píp-
um, sem liggja alt í kringum þær.
í svona laugum má synda alt ár-
ið, því aö utanaðkomandi áhrif
loftsins þurfa engin aö vera frem-
ur en vill. Jeg talaöi við sundmenn
frá flestum nærliggjandi löndum,
um sundlaugar í þeirra heimkynn-
um, og liktust þær mjög þeim í
Lundúnum. Eins og eðlilegt er,
kostar ])etta mjög mikið, en það
er þó kostnaöur, sem þykir marg-
borga sig, og jafn sjálfsagt þætti
að synda í Englandi þó kostnað-
urinn, sein af þvi hlytist, væri
margfalt meiri. Aðalkostnaöurinn
liggur í þvi aö hita upp vatniö,
þar sem það er gert þægilega
hlýtt, 18 stig á Celsíus. Viö laug-
arnar hafa allir skólar ókeypis
sundkenslu og eru kennararnir
launaðir af almanna fje.
F'h.
Eftir H. Rider Haggard.
---- Frh.
En er þeir fóru hrópuðu þeir
til þeirra fjelaga hótanir og ill-
yrði. „Gyðingarnir skulu ekki
hjálpa ykkur aftur, þorpararnir!*
kölluðu þeir, „því, ef við náum
ekki til ykkar að drepa ykkur
þá sveltum við ykkur í hel í
þessu húsi. Bíðið þið rólegir og
rotnið þið í þessu húsi, ef ykkur
þóknast það fremur en að við
skerum ykkur á háls, bölvaðir
Englendings-óþokkar!“
Og mannfjöldinn hvarf aftur út
í myrkrið.
„Svo fór það þó“, sagði Rikki
um leið og hann lokaði dyrun-
um „að við erum á öruggum
stað í nótt að minsta kosti og
getum etiö og sofið rólegir. Sjá-
ið, húsbóndi, þetta hús hefur for-
sjáll maður bygt og það líklega
á ófriðartímum. Skurðurinn er
djúpur og breiður allt í kring.
Á. því eru skotaugu og ekkert
hús er nálægt, framundan er þetta
stóra auöa torg og bakvið er
brekkan niður af hólnum sem
það stendur að. Hygg jeg því
að það muni ekki auðsótt, þótt
við sjeum tveir einir til varnar.
Gæti það kostað nokkur manns-
líf, ef þeir reyndu að taka húsið
með áhlaupi bæði meðan við
komum boganum við og getum
varist í stigunum. Ekki fær eld-
ur grandað okkur, því alt er hjer
úr steini“. Hann þurkaði afsjer
svitann.
„Já, Rikki“, svaraði Hugi, „jeg
jeg efast ekki um það, að allmarg-
ir munu falla á undan okkur, ef
í hart færi. En þeir voru eitt-
hvað að hrópa um að þeir mundu
svelta okkur í hel hjer í húsinu,
Geturðu sagt mjer, hvernig hús-
ið muni birgt upp með matvæli"?
„Jeg hefi aðgætt það“, sagði
Rikki, „af því mjer datt í hug,
að svo mundi fara. Vatn er ó-
þrjótandi í brunni í garðinum
framan við húsið, og matvæli
mikil í kjallaranum bæði mjöl,
ar.