Vísir - 26.07.1914, Blaðsíða 3

V í S I R

GEELA-
EáE'KÓEtTA-
STOFA
Gísla Guðmundssonar
Lækjargötu 14B (uppi á Iofti) er
venjulega opin 11-3 virka daga.
að jeg held, metið mig til muna
minni mann eftir en áður.
Jeg er, satt að segja, orðinn dauð-
leiður á þessum gamla stóradóm,sem
nú nær engri átt, að Reykvíkingar
sjeu lökustu íslendingarnir — megi
ekki einu sinni njóta jafnrjettis á við
aðra landsmenn í þeim kosningum,
sem mestu varðar alla landsbúa.
Það misrjetti þoli jeg ekki lengur
mótmælalaust, herra forseti; jeg þori
að fullyrða að jeg þekki nú þjóð-
ina í heild sinni á við hvern annan,
og miklu betur en mjög margir
fylgismenn þessa frumvarps.
Og það er mín fulla sannfæring,
að Reykvíkingar eru nú um stundir
ekki lakasti hluti þjóðarinuar, heldur
sá hlutinn sem fram úr skarar að
sívaxandi dáð og dugnaði.
Jeg trúi statt og stöðugt, eftir 20
ára reynslu, á framtíð þessa bæjar
og~ sívaxandi framtakssemi Reyk-
víkinga, djörfung og dugnað, til
farsældar fyrir fósturjörð okkar.
Ln jeg læt a 1 d r e i, herra for-
seti, Ieiða mig til að trúa því, að,
kjósendur hjer í bæ sjeu ó s k e i k-
ulir, það eru þeir ekki freinur en
aðrir kjósendur, og mjer dettur
ekki- í hug að frúa á nein vanhugs-
uð uppátæki þeirra.
En þessi krafa Um borgarstjóra-
kosninguna er nú eitt af þeirra
vanhugsuðu uppátækjum, og þess
vegna er jeg eins og í fyrra á móti
þessu nýmæli, hvað sem þeir segja
— hvað sem hver segir.
Neðri deild.
Fundur í gær.
i. mál.
Frv. til laga um breyting á lög-
um um friðun fugla og eggja nr.
59, io. nóv. 1913 (50); 3. umr.
Frv. samþ. meS 11 atkv. gegn
10 og afgreitt til efrideil'dar.
2»m á 1.
Frv. til laga um heimild fyrir
landstjórnina til þess að ábyrgj-
ast fyrir hönd landsjóðs skipaveð-
lán hf. Eimskipafjelag íslands
(118); 3- umr.
Frv. samþ. með 14 atkv. samhlj.
og afgreitt til efri deildar..
Nýiendtivörur
alskonar
í stærstu og bestu úrvali
hjá
3^5 Hsimsen
V-
Kómið, sjáið; sannfærist
gerðar á Langá í Mýrasýslu fje af
fjárveitingu til Stykkishólmsvega,
sem er í núgildandi fjárlögum
(192) ; hvernig ræöa skuli.
Tillaga forseta um eina umræSu
samþ.
Dagskrá neðri deildar mánudag-
inn 27. júlí, kl. 12.
1. Sparisjóöir; 3. umr.
2. Þingsköp alþingis; 2. umr.
3. RáSherraeftirlaun; 2. umr.
4. Foröagæsla; 2. umr.
5. Landsdómur; 1. umr.
6. Brúargerö á Langá; ein umr.
Aths.
S j e r a S i g. S t e f á n s s 0 n
biöur þess getiö, aö þaö sje rang-
herrnt aö hann hafi greitt atkv.
á móti borgarstjórafrumvarpinu í
fyrra dag. Viö 3. umr. hafi hann
greitt atkv. m e ö því.
— Smásaga úr fiskiveri. -—
Eftir ICormák.
----- Frh.
Þorsteinn þögli gekk út aö nípu.
—- Vertíöin leið og mörg smá-
atvik gerðust, sem mjer þótti ein-
kennileg og juku á forvitni mína.
Eri jeg gaf sjálfum mjer þá skýr-
ingu, að alt þess konar væri ekki
óvanalegt með mönnum í verinu.
Afli var góöur, svo að saltið, sem
var fyrirliggjandi í veiöistööinni,
þraut og uröum viö því að fara
inn til kaupstaðarins viö og viö
til þess að sækja salt.
Einu sinni sem oftar komum
viö meö salthleöslu úr kaupstaðn-
um. Það var seinni liluta laugar-
dags og höfðum viö komið aö meö
hleöslu fyrri hluta dagsins. Inn-
anmaðurinn rauðbirkni var einnig
á heimleiö meö salt, en hafði þó
fiskað fremur illa um daginn. Son-
ur hans var eftir heima að ann-
ast fiskinn. Viö höföum strekk-
ingsvind á móti okkur, en ljetum
þó „böldangiö lierja þaö“, krtis-
uöurii í staö þess að berja með ár-
um. Hið sama gerði innanmaöur-
inn og aðrir, sem voru á sams-
konar ferðalagi. Jeg tók eftir því,
aö formaöurinn okkar geröi leik
aö því að verða innanmanninum
í vegi, sigldi svo nálægt honum
sem mátti á kulborða, svo aö vind
dró úr seglum og geröi ganglaust
hjá honum.
Einn af hásetum okkar hjet Jón
og var ávalt nefndur „Nonni
frammímaður“. ITann mátti heita
æfihjú hjá hreppstjóranum, eins
og fleiri, reri altaf á skipi Þor-
steins og var þar frammímaöur.
Hann var okkur oft nauðsynlegur
túlkur þegar Þorsteinn sparaöi
máliö, því hann þekti orðiö á
skarið. Nú var hann dálítiö hýr af
víni, eins og ávalt þegar hann kom
úr kaupstaönum, og eins og altaf
þegar hann var kendur, kvað hann
við raust visu þessa:
Þótt jeg sökkvi í saltan mar ,
sú er eina vonin, >'
elcki grætur ekkjan par
eöa syrgja börnin.
Hún gat víst átt við Nonna þessi
vísa, því aö enginn vissi til aö
hann lieföi nokkurntíma verið viö
kvenmann kendur. Þegar hann
varð fullur, var hann örmáll og
sagöi þá margt sem hann heföi
látiö ósagt ófullur; en um kvenna-
mál heyröist aldrei neitt hjá hon-
um.
Nú var hann frammi í barka og
hjelt í klýfis-klóna; það var jafnan
hans hlutverk þegar siglt var
beitivind og fanst honum til uni
það; formaðurinn þurfti aldrei aö
segja til um hvenær hann skyldi
gefa eftir fyrir sjóum, hann hafði
glögt auga fyrir þvi sjálfur.
Innanmaðurinn, sem var skamt
fyrir framan okkur á hlje-
borða, ætlaðist auðsjáanlega til
aö komast kulmegin við okkur svo
aö við yrðum að gefa eftir á slagn-
um. Formaðurinn gaf Nonna bend-
ingu um aö herða á klýfirnum, ;
3. m á 1.
Frv. til laga um breytingar á á-
kvæðum siglingarlaganna 22. nóv.
1913, um skip, árekstur og björg-
un (187, 206); 3. umr.
Frv. samþ. méð 15 atkv. samhlj.
og endursent til efri deildar.
4- m á 1.
Þingsályktunartillaga um lög-
skipaða skoðun á útfluttri ull
(167); ein umræða. (Aðalflutn-
ingsmaður Pjetur Jónsson.)
Tillagan samjiykt með 17 atkv.
Samhlj. og afgreidd til ráðherra
Sem þingsályktun frá neðri deild
^lþingis.
S- m á 1.
Tillaga til þingsályktunar um
heimilt sje að verja til brúar-
Ljósmyndastofa
'JVijs juagtuxssova*
er opm helgidaga kl. 11—3
virka daga kl. 9—7,
Templarasund 8
og líkklæði.
Eyvindur Árnason
SKEIFSTOFA
Umsjónarmanns áfenglskaupa
Grundarstíg 7, opin kl. 11 — 1.
S-'mi 287.
íf
Skíifstofa
Elrrsskípafiefags íslands. j,
Austurstræti 7.
Opin kl. 5—7. Ta.'sínii 409. JIL
1 MAGDEBORGAR g|
BRUNABÓTAFJELAG. |
g Aðalumboðsmenn á íslandi:
p O. Johnson & Kaaber. §
hann sigldi svo þvert sem hann
gat til þess að láta innanmannin-
um ekki verða kápan úr því klæð-
inu. Það tókst! Við vorum komnir
a móts viö þá áður en þeim
hafði tekist að venda. Þegar við
erum rjett í vindstöö þeirra, vend-
ir Þorsteinn; með hann við stýr-
ið og Nonna viö klýfirinn er varla
liægt aö það mistakist. En hjá inn-
anmanninum lenti nú alt í handa-
skolum; skipið rak en gekk ekki,
þeir urðu loks aö setja út árar til
þess aö fá þaö yfir.
Nú var monnum skenrt á okk-
ar skipi, því ávalt er rígur meö
sunnanmönnum og innanmönnum.
Nonni frammímaður varö aö
minna þá á þessa sjómensku
þejrra. Hann kallar:
„Haldiö’i’ aö þiö hafið það
nokkurntíma heim? Eigum við
ekki að taka ykkur aftan í!“
ITvern fjandann ætlið þið að
gera við salt? í fiskinn sem þið
fáiö ekki úr sjónum? Ha-ha-ha!
Eöa ætliö’i’ að hafa það í sjálfa
ykkur til þess þið morknið ekki
úr leti í landi ?
Jeg held þiö ættuð að sitja
heima og snúa upp á skeggið! Það
lætur ykkur betur en að sigla!“
Þorsteinn þögli brosti. —
„Hann hefur víst fengið neðan
í því hjá kaupmanninum, formað-
urinn okkar,“ hvíslaði einn há-
setanna að mjer; „hefurðu sjeö
hann brosa fyrri?“
Jeg taldi engan efa á því aö
hann væri kendur.
Nonni frammímaður kvaö nú
vísuna sína með enn þá hærri raust
en áður og hafði hana nú svona:
Þótt jeg seinast sökkvi’ í mar
sú er meina vörnin,
'ekki kveinar ekkjan par
eða veina börnin.
Frh.
Fallegi hvíti
púkinn
Eftir Guy Boothy.
---- Frh.
»Sko nú! Jeg sje, — við skul-
uni segja tylft af kofum og liúsum
þarna yfir frá, — fleiri eru þeir
ekki. Þetta er þó víst ekki öll ný-
lendan sem þjer sögðuð mjer frá?«
»Nei, því fer fjærri! Þetta sem