Vísir - 07.01.1916, Síða 3

VfSIR
i JDtekWS Sat\\bs sUyoyv o$ &ampa\nx\ S\m\ \$fc
dS
Ieiðendur og bændur, vegna dýr-
tíðarráðstafana, sem eru altof vægar
í framleiðenda garð og sem aðrar
þjóðir hafa séð þjóðfélagsins hag í
að hafa miklu strangari en hér eru.
Reykjavík 3, janúar 1916.
Jóhannes Kr. Jóhannesson.
Blómsveiga
fallega og ódýra
selur
Versiunin
„GULLFO S'S “•
Verslunaxstaða.
16- 20 ára piltur duglegur og vanur verslunarstörfum, get-
ur fengiö sérstæða stöðu^við verslun í Reykjavík nu þegar með
góðum launum.
Umsóknir og upplýsingar auðk. >Lipur p i 11 u r« sendist
afgr. Vísis fyrir sunnudagskvöid.
í fjarveru miimi næstu 2-3 mánuði gegnir
hr. héraðslæknir Jón Hj. Sigurðsson læknisstörf-
um fyrir mig.
Reykjavík 5. jan. 1916.
JítaUtv. ^vxvav^sow.
Vetrarhúfur
góðar og ódýrar
nýkonmar í versl.
Kr. Jónssonar,
Frakkastíg 7.
Prjóna-
tuskur
kaupir hæsta verði gegn
peningum út 1 Jiönd
yv\st\ávi ^onssovi.
Sími 286. Frakkastíg 7.
S^ovt úrvat. JC^ttomil.
STURLA JÖNSSON.
Vátrygglngar. ^
Vátryggið tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brií-
ish Dominion General Insu I
ance Co. Ltd.
»
Aðalumboðsm. G. Gíslason ‘
Sæ- og stríðsvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp. •
Miðstræti 6. Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
/fahnboöfiraöur fyrir ísland
Cigarettur
mest úrval í
LaMstjöMMi
Prentsmiðja P. Þ. Clementz.
ogmcnn
Oddur Gfslason
yfirréttarmálaflutnlngsmadur,
Laufásvegl 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5.
Sími 21
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
mmmmmmmmmm^mmmmmmmammmmmmmmmmmmmmmmmmammmmmmm
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaður,
Grundarstíg 4. r> \ Sími 533
Heima kl. 5—6.
ttmautega.
Trygð og slægð.
Eftir
Guy Bootby.
20 ______________
Frh.
— Sannleikurinn er sá, að eg og
skyldmenni mín erum álitin ákaf-
lega hættuleg, eg held við séum það
ekki frekar en nágrannar okkar, að
einum manni undanteknum. Eins
og sakir standa nú, erum við út-
læg. Hvort þetta breytist nokkuð
eöa ekki, get eg ekki sagt. En eig-
utn við nú ekki að tala um eitt-
hvað annað, en mig og mín mál?
Hún sat beint á móti honum í
lágum stól, haföi olnbogann á
hnénu og studdi hönd undir kinn.
Browne liorfði á hana og mintist
Þess, aö ejtt sinn hafði hann borið
lana á örmum sínum alt að því
vegar. Þegar honum datt
PeUa í hug, fór skjálfti um hann
að tebollinn á borðinu hristist.
nann treysti sér ekki til að halda
lengra í þessa átt, og fór að tala
um London, um veðrið og alt sem
honum datt I hug. En ekki mint-
ist hann á hina fyrirhuguðu ferð
sína til Afríku, Hann fann það í
hjarta sínu, að í raun og veru
hafði hann engan rétt til að vera
þarna sem hann var. En þegar
honum datt f hug þokan úti, og
mintist þess hve þægilegt þetta
herbergi var, með þessum hæginda-
stólum, fáguðu gólfi, þar sem
eldbjarminn frá ofninum lék sér,
að eg ekki minnist á stúlkuna, sem
sat gagnvart honum, þá gat hann
með engu móti fengið sig til að
standa upp og kveðja.
— En hvað þetta er undarlegt,
sagði hún að síðustu, að við skul-
um sitja hérna nú. Þegar við
kvöddumst í Noregi, dalt mér ekki
í hug að við myndum nokkurn
tíma sjást framar.
—- En eg var aftur á móti al-
veg viss um, að við myndum hitt-
ast, svaraði Browne, en hann
gleymdi að segja frá, af hverju
hann var svona viss um það. Haf-
ið þér ráðið við yður hvað lengi
þér dveljið á Englandi?
— Nei, svaraði hún. Það getur
verið að við verðum hér í nokkrar
vikur, en það getur lfka verið að
við verðum hér ekki nema f nokkra
daga. Það er alt undir frú Bern-
stein komið.
— Er það komið undir frú
Bernstein? sagði hann undrandi.
— Já, sagði hún, hún ræður
ferðinni. Þér getið ekki ímyndað
yður hve iðjusöm hún er.
Það var áreiðanlegt að Browne
hafði enga hugmynd um þaö, og
alt fram að þessu augnabliki heföi
honum staðið það gersamlega á
sama, hvort hún var það eða ekki.
En þegar hann nú frétti, að frúin
réði ferðalagi stúlkunnar, þá marg-
faldaðist gildi hennar í augum
hans.
Þau héldu áfram að rabba saman
í alt að því klukkutíma. Þá stóð
Browne upp og kvaddi.
— Fyndist yður það vera ókurt-
eisi af mér, að fara fram á að
mega heimsækja yður aftur? spurði
hann um leið og hann kvaddi.
— Fyrir alla muni, gerið þér
það, svaraði hún, ef yður langar
til. Það myndi gleðja mig mjög að
sjá yður aftur.
Alt i einu datt honum nokkuð
í hug. Álítiö þér það of nærgöng-
ult, ef eg spyrði yður hvernig þér
og frú Bernstein eruð vanar að
skemta ykkur á kvöldin, hafið þið
farið í leikhúsið eða í sönghöliina?
Stúlkan hristi höfuðið. — Eg
hefi aldrei komið í leikhús í London,
svaraði hún.
— Eg gæti þá ef til vill fengið
yður til að koma þangað með mér,
sagði hann. Eg gæti skrifað frú
Bernstein og beðið hana að koma
með okkur. Haldið þér að hún
myndi vilja það?
— Það er eg viss um, svaraði
hún, og eg er viss um, að eg
myndi skemta mér ákaflega vel.
Það er mjög fallega gert af yður
að bjóða okkur.
— Það er mjög fallega gert af
yður að lofa að koma, sagði hann.
Haldið þér ekki, að þér getið komið
á morgun? Verið þér nú sælar.
— Verið þér nú sælir, svaraði hún
og rétti honum hendina í annað
sinn.