Vísir - 11.01.1916, Blaðsíða 3

VÍSI R
JSvAWl IJ&JJetiga svVvotv og tiattvpavvtv %\m\
Allir
sem kaupa fyrir
— f á —
gefins veggalmanak.
Verslun Guðmundar Egiissonar
Sími 152 . Laugavegl 42 - Sími 152
Bifreiðakensla.
Pareð Stjórnarráð fslands hefir 9. desember 1915 löggilt mig
sem kennara við Ford-bifreiðar, leyfi eg mér héi með að biðja alla
þá, er ætla sér að læra, að vera búnir að tala við mig ekki seinna
en 15, janúar 1916.
Virðingarfylst.
Björgvin Jóhannsson,
Biðreiðastöðinni við Vonarstroeti.
Tvö íbúðar-
liús
lítil, vönduð, óskast til kaups
fyrir miðjan þennan mánuð.
Peir sem vilja selja snúi sér til
HúSDæðisskrifstofunnar
á Grettisgötu 38.
Prjóna-
tuskur
kaupir hæsta verði gegn
peningum út í höncl
^tvsVjátv 3OTVSSOtl*
Sími 286. Frakkastíg 7.
J&est
Herbergi
þau, sem A n d r é s klæðskeri
Andrésson hefir haft fyrir
verslun og vinnustofu, eru til
leigu.
Upplýsingar í
versiun Jóns Þórðarsonar.
Cigarettur
t
mest úrval í
Vetrarhúfur!
góðar og ódýrar
nýkonmar í versl.
Kr. Jónssonar,
Frakkastíg 7.
Kökiir og Kex,
margar tegundir,
f á s t á v a 11 í
Nýhöfn.

gögmenn
Oddur Gíslason
yfirréttarmálaflutningsmaSur,
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5.
Simi 21
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarrHálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutítni trá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaður,
Orundarstíg 4. Sími 533
Heima ld. 5—6.
Drengur
óskast í sendiferðir á stærri
skrifstofu hér í bænum.
Tilboð merkt
100
sendist afgreiðslu þessa blaðs.
Vátryggingar.
Vátryggið tafalaust gegn eldi
v'órur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og stríðsvátrygglng
Det kgl. oktr. Söassurance Komp.
Miðstræti 6. Tals. 264.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir ísland
Prentsmiðja P. P. Clementz.
Trygð og slægð.
Eftir
Guy Bootby.
24 -----
Frh.
— Þaö er ágætt! Vertu þá sæll,
foælti Browne. Við sjáumst aftur
á morgun.
Þeir þögðu báðir svolitla stund.
^egar Browne rétti honum hendina
loks sagði hann:
—■ Þakka þér innilega fyrir,
Jinimy, eg fann það á mér að þér
Var mér óhætt að treysta, og rödd-
'n titraöi lítið eitt um leið og
^ann sagði þetta.
— Þú mátt altaf treysta mér,
Sa8Öi Jimmy, eg býst ekki við að
kú biðjir mig þess, sem eg ekki
Vl1 gera fyrir þig.
Nú kvaddi Browne og hélt út á
^ntnna. Hann kallaði á vagn og
rnanninn að aka til Park Sane.
Undir eins og vagninn var kom-
ltln stað, hallaði Browne sér
aftur á bak og gaf hugsunum sín-
um lausan tauminn. Þótt hann
heföi undir öllum kringumstæðum
neitað því fyrir nokkrum augna-
blikum, þá varð ekki um það vilst
að hann var ástfanginn og það í
meira- lagi. Hann hafði oft áður
orðið svona smá-skotinn en aldrei
neitt alvarlega fyr en nú. Þegar
vagninn rann eftir strætinu, þá
fanst honum hann sjá þetta fagra
andlit, dökka hárið og tinnusvörtu
augun. Honum fanst hann sjá
grannvaxna stúlku sem hafði hvítar,
Ijómandi fallegar hendur með löng-
um sívölum fingrum. Honum fanst
hann heyra rödd Katlierínar eins
og hann hafði heyrt hana heima
hjá henni þá um daginn. Hún lét
í eyrum hans sem yndislegur söng-
ur. Hann taldi sér trú um, að hún
væri drottning meðal allra kvenna
jarðarinnar, og þess verð að hún
væri elskuð sem slík. En ef hún
nú var svona falleg og yndisleg,
var þá líklegt að hún vildi líta við
honum? Gat hann nokkurn tíma
fengið hana til að láta sér þykja
vænt um hann. Þetta lá í eðli hans
að hugsa svo, en þó var það und-
arlegt að hann skyldi vera það.
Altaf frá því að hann fór nokkuð
að stálpast haföi það veriö keppi-
kefli allra mæðra, sem áttu dætur
á hans reki, að ná í hann fyrir
tengdason. Þær höföu faðmað hann
að sér, gert gælur við hann, og á
allan hátt reynt til að hæna hann
að heimiium þeirra. Hann vissi
ekkert um hvort ungfrú Petrowitch
vissi af því hvað hann var ríkur.
Hann vonaði, aö svo væri ekki.
Hann vildí fá hana til að elska
hann sjálfan en ekki auðinn. Ef
hann gæti það, þá lofaði hann
sjálfum sér að hann skyldi verja
allri æfi sinni til þess, að gera hana
hamingjusama, og sanna henni hve
vænt honum þætti^tíín hana. Þótt
hann gæti ekkert vitað um það
með vissu, þá held eg nú samt, aö
hann hafi aldrei efast um'það, að
hann gæti fengið hana til að elska
sig, og heldur ekki held eg, að
honum hafi komið til hugar að
hún myndi taka hann vegna auð-
æfanna, Hann var sjálfur of hreinn
til þess að honuni gæti komið stíkt
til hugar, og auk þess var stúlkan,
eius og kona Cæsars, of hátt hafin
yfir heiminn til þess, að hægt væri
að gruna hana um slíkt. Það, að
hún hafði játað fyrir honum, að
hún og skyldmenni hennar væru
útlæg úr Rússlandi, varð einungis
til þess að margfalda aðdáun hans.
Þótt hann ekkert gæti um málið
vitað, þá datt honum aldrei í hug
að efast um að hún væri að öllu
leyti höfð fyrir rangri sök. Hvað
skyldmennin snerti, þá varðaði
hann ekki um, hvað þau höfðu
gert, hann elskaði hana en ekki
þau. Þegar hann sofnaöi um kvöld-
ið, dreymdi hann um hana, og
þegar hann vaknaði morguninn
eftir, þá var hann ef til vill enn
meira ástfanginn en áður. Hann
hugsaði ekki um neitt annað en
hana allan daginn. Hann taldi tfm-
ana, já, næstum mínúturnar, þang-
að til þau áttu að hittast í veit-
ingahúsinu. Með hádegispóstinum
kom bréf til hans frá ungfrú Petro-
witch. Browne sat inni í sinni eig-
in stofu, og þaö var með mestu
herkjum að hann gat beðið með að
rífa upp bréfið þangað til póst-
sveinninn var farinn út.