Vísir - 16.01.1916, Blaðsíða 3

VfSI R
JðveMtfö S&YÚtas ^újjenga sxtvow o$ úampao\v\ S\m\
Blómlaukar,
úti og inni, eru nú
seldir með hálfvirði á Laugavegi 10.
yta3avev$L SuBm, S'aut^otiav-
Jón Björnsson & Co,
Bankastræti 8.
Nýkomið:
Alklæði. Kjólatau. Léreft.
Sængurdúkur. RekkJuvoBir.
Sirz. Sjöl. Tvinni.
Lakáléreft. Flónel. Tvisttau \
og margt fleira.
Skemtifélap: Templara,
í kveld hefir félagið skemtikveld í Templó.
Pétur Halldórsson bóksali, syngur.
Har. Níelsson prófessor og Einar Hjörleifsson skáldtaia.
Aðgöngumiðar fást í Tempió á sunnudaginn síðd. kl. 2—4 og
eftir 5.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz.
Kökur og Kex,
margar tegundir,
f á s t á v a 11 í
Nýhöfn.
Cigarettur
mest úrval í
Landstjörnanni
Matvörur!
Kaffi og
Sykur,
ó d ý r a s t
í versl. VON.
Stóra búðin
í húsi hr. Gunnars Þorbjarnar-
sonar í Hafnarstrætr fæst á leigu nú
þegar.
Semja ber viö
Pétur Þ, J. Gurrarsson
í&est aS
aut^sa \ ^D\s\.
sögmean
Oddur Gíslason
yfirréttarmálaflutningsmaOur,
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og4-5.
Sími 21
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaður,]
Grundarstíg 4. Sími 538
Heima kl. 5—6.
Váfrygglngar. J
Vátryggið tafalaust gegn eldl
vörur og húsmuni hjá The Brit*
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og stríðsvátrygglng
Det kgl. oktr. Söassurance Komp.
Miðstræti 6, Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir Island
a\x$^suv$at
ttmatile$a.
Trygð og slægð
Eftir
Guy Boothby.
29 ____
Frh.
Eg hélt að yður væri það ekki
ama, að lofa mér að tala við
nokkrar mínútur. Ef það er
yður ógeðfelt, þá skal eg hafa mig
Sefn fljótast á burtu. Eg hugsa
Þessa dagana ekki um neitt annað
en Það, hvernig eg geti gert yöur
Setn hamingjusamasta.
betta var í fyrsta sinn sem hann
Ja'aði svona ijóst. Hún fölnaði dá-
Utið.
~~ Eg haföi enga hugmynd um,
að yður langaði til að sjá mig,
annars skyldi eg hafa verið heima,
sagði hún.
Meðan þau töluðust við höfðu
au altaf staðið í sömu sporum á
gótunni, þar sem þau höfðu mæst.
~~ Yður væri ef til vill sama
þótt eg gengi með yður stundar-
korn? spurði Browne, hálf hræddur
um að hún myndi ekki leyfa það.
— Mér væri mikii ánægja að
því, sagði hún. Svo héldu þau af
stað í áttina til vinnustofu hennar.
Þau stönsuðu við hliðið. Hún
snérist á hæli og snéri sér að hon-
um og rétti honum hendina um
leið. Það var auðsætt, að nú hafði
hún ráðið við sig hvað hún ætlaði
að gera. «
— Veriö þér sælir, herra Browne,
sagði hún. Browne tók eftir því,
að röddin skalf og augun fyltust
tárum. Hann gat ekki haidið þetta
út lengur.
— Ungfrú Petrowitch, byrjaði
hann, þér verðið að fyrirgefa rudda-
skap minn, en mér finst eg vera
alveg viss um, að það er eitthvað
sem amar að yður. Viljið þér ekki
treysta mér, og lofa mér að hjálpa
yður? Þér vitið hve glaður eg yrði
ef þér vilduð gera það.
— Þér getið ekki hjálpað mér
á neinn hátt, svaraði hún og kvaddi
hann. Browne fanst hann heyra
hana andvarpa um leið og hún
hvarf inn í húsiö.
Hann stóð grafkyr nokkur augna-
blik. Hann var eins og steini lost-
inn af því, hve skyndilega hún
hafði farið frá honum. Hann von-
aði að hún kæmi þá og þegar út
úr húsinu aftur. Þegar haun sá,
að hún ætlaði ekki að gera það,
þá snéri hann við og gekk niður
götuna. Hann var altkvöidið þreyju-
iaus. Hann gat ekki annað en sí-
felt hugsað um andlit stúlkunnar.
Hann fann það greinilega að það
var eitthvað, sem amaði að henni.
En hvernig átti hann að hjálpa?
Að minsta kosti ætlaði hann að
gera tilraun.
Klukkan um ellefu morguninn
eftir, steig hann út úr vagni sínum
fyrir framan vinnustofuna í German
Park-götunni. Hann hringdi dyra-
bjöllunni, en enginn svaraði. Hann
hringdi aftur — sami árangur.
Þegar hann komst að raun um,
að hann gat ekki gert vart við sig,
þá steig hann aftur upp í vagninn
og ók til Warwick-götunnar. Þegar
hann fann húsið, sem Katrín hafði
sagt honuni frá, þá hljóp hann
þangað og hringdi. Þjónustustúlka
kom til dyra. Hann spuröi eftir,
ungfrú Petrowitch.
— Ungfrú Petrowitch? spurði
stúlkan eins og hún væri alveg
hissa. Hún er ekki hér, herra minn,
hún og frú Bernstein fóru héðan,
til Parísar, í morgun.
7. kapituli.
Þegar Browne heyrði tfðindin,
fanst honum hjartað í brjósti sínu
verða að biýklump. Hann gat varla
trúað sínum eigin eyrum. Augna- !
bliki áður hafði hann haft von um,
að standa bráðlega augliti til aug-
litis við ungfrú Petrowitch. Þá
hafði hann ætlað sér að bera upp
fyrir henni þá spurningu, hvort
hún vildi leyfa honum að gera
hana hamingjusömustu konuna í
heiminum. Honum fanst dagurinn
verða niðdimm nótt. Hvernig gat
staðið. á þessari brottför hennar?
Gat hún staðið í sambandi við það,
hve mikið frú Bernstein hafði haft
að gera síðustu dagana?