Vísir - 21.01.1916, Blaðsíða 2
VÍSIR
VISIR
Afgreiðsla blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aðalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
kl. 1—3.
Sími 400.— P. O. Box 367.
r
Okvæntir menn
herþjónustuskyldir.
Verkamaris.aþingmenn
kyrrir í ráðuneytinu.
Vísir hefir áður rakið lítils-
háttar sögu herþjónustuskyld-
unnar á Englandi. Er síðast var
á það minst var svo komið að
stjórnin hafði ákveðið að leggja
fyrir þingið frumvarp um her-
þjónustuskyldu ókvæntra manna.
Höfðu 21 ráðherra orðið ásáttir
um þetta, en innanríkisráðherr-
ann, Sir John Simon, var því
mólfallinn og sagði af sér.
Asquith sjórnarformaður lagði
frumvarpið fyrir þingið 5. þ.m. og
skýrði um leið frá árangrinum
af liðsöfnun Derby lávarðar. —
Kvað hann að nær 3,000,000
manna hefðu boðið ríkinu sína
þjónustu. Frá þeirri tölu mætti
draga 400,000 manns sem ekki
hefðu reynst færir til herþjón-
ustu og yrðu þá eftir 2,500,000.
Á skýrslu Derby lávarðar mœtti
sjá að af 1,500,000 ókvongaðra
manna á 18—41 árs aldri hefðu
650,000 ekki boðið sig fram eða
látið til sín heyra. Asquith kvaðst
hafa lofað því, að kvongaðir
menn sem byðu sig fram til
herþjónustu skyldu ekki kvaddir
í herinn meðan nægilega margir
ókvæntir menn byðu sig fram.
Nú væri svo komið að stjórnin
áliti að ókvæntir menn hefðu
ekki brugðið eins vel við og
skyldi væri frumvarpið því komið
fram til að efna loforð frá í haust.
Hann kvað frumvarpið ekki
eiga að ná til íriands, og í því
væru ýmsir menn undanþegnir
herþjónustu, svo sem breskir
þegnar, sem ekki ættu heima á
Bretlandi, ennfremur þeir sem
ættu fyrir öðrum að sjá og þeir
sem skoðana sinna vegna ekki
vildu bera vopn o. fl.
Fyrsta umræða stóð í 2 daga
og var frumvarpinu vísað til 2.
umr. með 403 atkv. gegn 105.
Voru það írskir þingmenn, um
60 talsins, fylgismenn Redmonds,
sem greiddu atkvæði gegn því,
og um 10 verkamannaþingmenn.
Hitt voru menn' úr frjálslynda
flokknum. Hafði Sir John Simon
helst orð fyrir þeim. Margir full-
trúar verkamanna ög þingmenn
úr frjálslynda flokknum greiddu
ekki atkvœði.
Um þessar mundir héldu verka-
menn allsherjarfund í Lundúnum
og var þar^ samþykt yfirlýsing
um að fundurinn væri mótfallinn
frumvarpinu. — Þegar svo var
komið sáu verkamannaþingmenn,
sem sæti áttu í ráðuneytinu eða
voru því til aðstoðar, sér ekki
annað fœrt en að segja af sér,
en voru þó frumvarpinu fylgj-
andi. Tók þá Asquith að semja
við foringja verkamanna um að
hætta mótspyrnu gegn frumvarp-
inu. Óttuðust verkamenn mest
að frumvarpið, ef það yrði að
lögum, yrði notað til þess að
þvinga menn til að vinna í verk-
smiðjum eða að almenn þving-
unarlög yrðu síðar sett um það
efni. Fullvissaði Asquith verka-
mennina um það að stjórnin
hefði ekkert slíkt í huga og lof-
aði að setja tryggingarákvæði inn
í frumv. gegn þessu.
Önnur umræða í málinu fór
fram 12. þ. m. Hafði meiri hluti
verkamannaþingmanna þá ýmist
snúist til fylgis við málið eða
lofað að greiða ekki atkvæði
gegn því.
Þeir Henderson, Brace og Ro-
berts, sem sagt höfðu af sér
embæftum sínum í ráðuneytinu,
tóku nú við þeim aftur.
Redmond lýsti og yfir því að
hann og sinn flokkur mundi láta
málið afskiftalaust, þar sem frum-
varpið œfti eingöngu að ná til
Englands og Skotlands.
Sir John Simon mælti enn á
móti frumv. og ýmsir fleiri úr
flokki frjálslyndra manna. Asquith
skoraði á þingið að afgreiða
frumvarpið í einu hljóði. Kvað
hann brýna nauðsyn á að það
yrði samþykt, ella gætu Bretar
ekki efnt loforð sín við banda-
menn.
Lauk umræðunni svo að frum-
varpið var samþykt með 431 at-
kv. gegn 39. — Af þessum 39
þingmönnum voru 27 úr frjáls-
lynda flokknum, 10 úr verka-
manna flokknum og 2 írar.
Frumvarp þetta er nú orðið
að lögum svo sem kunnugt er
af símskeytum til blaðsins.
Hvað nú?
í fyrradag birtist 9Ú símfrétt í Vísi,
að bandamenn hefðu sett lið á land
í Pireus, hafnarborg Aþenu. Sam-
tímis hefir annað blað hér í bæn-
um fengið sömu fregn.
En hvað boðar þelta?
Sú ágiskun, að bandamenn ætli
sér nú að leggja Grikkland undir sig,
virðist ekki gefa haft við mikiö að
styöjast. Líklegt að þeir veldu
einhvern annan stað heldur, til
landgöngu en sjálfa höfuðborgina,
því að helst ætti inótstöðu að vera
að vænta þar. — En auk þess
verður ekki séð, hver hagur banda-
mönnum gæti nú verið að því að
egna Grikki á móti sér. Og ef
þeir óttuðust að Grikkir hefðu í
hyggju vð snúast í lið gegn þeim
að fyrra bragði, þá væri eðlilegast
að þeir sendu þenna herafla til
Saloníki til liös við her sinn þar.
í Aþenu hafa þeir ekkert að óttast.
Ef nokkurs á að geta til um að-
farir bandamanna, þá er það iík-
legast, að landgangan fari fram
með samþykki Grikkja. Það hefir
lengi kveðið við hjá Grikkjum, að
bandamenn gætu ekki gert sér von-
ir um liðveislu þeirra að svo stöddu,
en ef þeir settu 400 þús. manna á
land á Balkan, þá horfði málið
öðru vísi við.
Er ekki ósennilegt, að Grikkjum
þyki nú nóg um gengi Búlgara í
skjóli Miðveldanna, og þykist sjá
fram á það, að verði Miðveldin
ofan á að lokum, þá verði það
Búlgarar, sem ráði lögum og lof-
á Balkan. En það telja þeir dauða-
dóm framtíðarvona sinna. í annan
stað er sýnilegur afturkippur í at-
höfum ítala á Balkan, og hafa þeir
þó aldrei aðhafst mikið. En ekki
er það ósennilegt að sá afturkippur
stafi af því, aö nýir samningar hafi
legið í loftinu milli bandamanna
og Grikkja.
En ef bandalag er að komast á
milli bandamanna og Grikkja, þá
er eðlilegt að þeir setji lið á land
í Pireus, ekki síður en annarsstað-
ar. Fyrst og fremst er þar sjálf-
sagt landganga hægust. En við
því má búast að landgangan taki
alllangan tíma, ef um stóran her
er að ræða, og þá eðlilegt að
Grikkir kjósi helst að hann sé sem
næst höfuðborginni til varnar, ef
miðveldaherirnir sækja aö.
Þegar í stað.
Eftir H. Gaylor.
Lauslega þýtt.
Já, það er líklega orðið heldur
seint að fara til Westminster,
sagði Nóra,
Já, það er of seint, ungfrú
góð, svaraði dyravörðurinn, en
hafið þér skoðað munaðarlausra-
kirkjuna? Þar er ágætur söngur
á hverjum sunnudegi. Þér eigið
að fara þessa götu, ungfrú góð.
Hann fylgdi ungu stúlkunni út
á götuna og sýndi henni hvar
hún ættl að fara. í sama bili
kom þar að vagn, út úr honum
stökk ungur maður, gaf vagn-
stjóranum einhverja fyrirskipun,
og fylgdi síðan Nóru eftir. Hann
var hár maður vexti og herða-
breiður, skarpleitur og var svipur
hans, í þetta sinni, hreint og
beint sigri hrósandi. Við kirkju-
dyrnar náði hann ungu stúlk-
unni. Þar kom maður á móti
þeim og rétti fram disk. Nóra
tók upp budduna, hún var tóm,
hún hristi hana — ekki grænn
eyrir
T I L M I N N I S:
Baðhúsið opið v, d. 8-8, ld.kv. til 1'
Borgarst.skrifjt. í brunastöð opin v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst, Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl, 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K, F. U. M. Alm. samk, sunnd. 81/, siðd
Landakotsspit. Sjúkravitj.tími kl. 11-1-
Landsbankinn 10-3, Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssíminn opinn v. d, daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og 4-7
Náttúrugripasafnið opið U/,-21/, síðd.
Pósthúsdð opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hcimsóknartimi 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2-3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar í Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2—3.
Leyfið landa yðar að hlaupa
undir bagga ? sagði rödd að baki
hennar.
Hún leit upp, mætti augum
hins unga manns, kiptist undrandi
við, hneigði höfuð sitt — og
af ástæðum sem hún ein þekti,
blóðroðnaði hún. — Viljið þér
lána mér einn gullpening, sagði
hún Iágt.
Með ánægju, sko, eg legg tvo
á diskinn, sinn frá hvoru okkar.
Já, eg skal vissulega segja yður
nafn mitt og bústað, og þar
sem við erum bæði Ameríku-
menn og hittumst hér í framandi
landi og þér einsömul hér, þá
œtla eg að leyfa mér að fylgja
yður, og sjá um, að þér komist
vel og farsællega heim tíl móð-
ur yðar aftur.
En ef eg leyfi yður það ekki?
Þá ek eg til Charing Cross og
þaðan beina leið til Parísar.
Já, en það er betra að þér
komið inn í kirkjuna.
Látum okkur fara inn, annars
fáum við engin sœti.
Þau tóku sér sæti uppi á Ioft-
svölunum. — Þegar búið var að
lesa inngöngubænina hvíslaði
hann að henni:
Það er best að eg geri grein
fyrir mér — eg ber á mér skil-
ríki, sem eg get sýnt yður.
Hvaða skilríki? spurði Nóra,
en þá opnaði hann lokið á úr-
inu sínu. Þar fyrir innan var
brjóstmynd af henni sjálfri.
Hvað er þetta — þetta líkist
mér, sagði hún og blóðroðnaði
aftur.
Eg hefi borið hana þarna í
úrinu mínu í heilt ár.
Bíðið þér við, eg hefi meira
að sýna yður.
Orgelhljómurinn fylti kirkjuna,
Nóra var heilluð, utan við sig,
hrifin — og af ástæðu sem hún
ein vissi, var henni ómögulegt
að átta sig.
Þegar byrjað var að syngja
sálminn opnaði ungi maðurinn
vasabók sína, tók fram tvaer
myndir, og rétti henni aðra þeirra-