Vísir - 22.01.1916, Page 3

[V f S I R
JShe&Wl §&n\t&s tJ&JJetiga s\tvou o$ ^ampavm %iw>\
Höfuðbólið Lágafell
ásamt Lækjarkoti fæst til ábúðar í far~
dögum 1916,
Á jörðinni er og fylgir henni:
b Tvílyft íbúðarhús bygt af timbri að stærð 11 + 12 álnir með
steinkjallara, ásamt viðbyggingu 8+11 álnir, einlyftri.
Fjós af timbri og járni yfir 15 kýr.
3* Heyhlaða áföst fjósinu af timbri, járni og steini sem rúmar
600 hestburði af heyi.
4* Fjárhús yfir 200 fjár, bygt að mestu af timbri og járni.
Vatnsleiðsla er bæði í íbúðarhúsinu og fjósú
Tún jarðarinnar er að mestu slétt og gefur af sér í meðal ári
380 hesta af töðu, alt girt með gaddavír.
?• Útheyskapur jarðarinnar er út frá túninu, og allur heyskapur
hennar hefir af dómkvöddum mönnum verið metinn alls 2000
hestburðir.
Hlunnindi jarðarinnar eru laxveiði í Leirvogum og hafa þar
d. veiðst í þremur ádráttum 127 laxar síðastliðið sumar.
Jörðin liggur 12 kílómetra frá Reykjavík og akbraut þaðan
heim í hlað.
Hagbeit fylgir jörðinni mikið góð, bœði sumar og vetrarbeit,
Jarðir þessar geta einnig fengist keyptar ef un? semur verðið
°g útborgað er minst 10,000 krónur.
Lysthafendur snúi sér sem fyrst til undirritaðs eiganda jarðarinnar.
Álafossi 17. janúar 1916.
Bogi A. J. Þórðarson.
Strlðið.
H vers vegna Þjóðverjar
hljóta að verða undir.
Hve lengi stendur stríðið?
Ræðu um þetta efni flytur
Jón Ölafsson, ritliöf.
í B á r u b ú ð í kvöld, laugardag
kl. 9 síðd.
Aðgöngumiðar á 50 aura fást
í Bókaverslun ísafoldar og Sigf.
Eymundssonar og við innganginn.
Gatrtla búðin
Hafnarstræti 20, inngangur um
horndyrnar, selur ódýrastan
Skófatnað
og hefir miklar birgðir úr að velja,
Gerið svo vel að kynna yður
verð og gæði, áður en þér festið
kaup annarsstaðar.
Veggfóðurog borða
kaupa allir
í Grömlu búðinni
Hafnarstræti 20, inngangur um
horndyrnar.
Um 200 tegundir nýkomnar.
Gerið svo vel að líta á úrvalið.
Setvd’ví augt^suigaY ttmantega
Húsnæði, hentugt til vöru-
geymslu og verslunar, óskast til
leigu sem fyrst. — A. v. á.
Oddur Gíslason
yfirréttarmálafiutnlngsmaður,
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5.
Simi 21
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aöalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaður.'j
Grundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.
Vátryggingar.
Vátryggið tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit•
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og stríðsvátrygglns
Det kgl. oktr. Söassurance Komp.
Miðstræti 6, Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir ísland
JSest a§
au^sa \ *\) \ s \.
35
Trygð og slægð
Eftir
Guy Boothby.
Frh.
er Browne vinur minn að
vitl^s, sagði Maas við sjálf-
^ s,S* Og það sem verra er, að
nn gerir mér svo mikið ónæði
j 8 óÞægindi, Á þessu stigi máls-
agS Vaeri þó líklega rangt af mér,
, reyna að veiða nokkuð upp úr
°nnm. Hann hefir nú fengið bit-
sfu ^ tannanna og myndi
re° a* 9ta® undir eins ef eg
yndi að fá hann til að vera kyrr-
«n, p
get ekki betur séð, en að
s_ vi{urlegasta sem eg get gert
nú hl”^a álekta, horfa hljóður á,
jr^ _st um sinn, en grípa svo
]e 1 ei»s og fjandinn úr sauðar-
þ Urn Þegar mest ríöur á.
eint hann ioici^ Þessu
*1 s'nu, þá kveykti hann sér í
enn einum vindlingi og fór svo að
leita að kvöldmatnum.
Þessi fyrsta nótt, sem Browne
var í París varð honum vökunótt.
Hvort heldur það var að kenna
feröinni daginn áður, eða atvikinu
sem fyrir hann hafði komíð á göt-
unni, það vissi hann ekki. Það eina
sem hann vissi fyrir víst var það,
að hann gat með engu móti sofið.
Hann reyndi árangurslaust öll þau
ráð sem hann gat hugsað sér, Hann
gekk um gólf stundarkorn, þamb-
aði kalt vatn, fór síðan upp í rúm-
ið og reyndi að úliloka allarhugs-
anir, en alt varð árangurslaust.
Svefnguðinn heyröi ekki bænir hans.
Geislar morgunsólarinnar höfðu
fyrir löngu gægst inn með glugga-
tjöldunum áður en hann gat sofn-
að. Þegar þjónninn kom inn um
morguninn til þess að hjálpa hon-
um til að klæða sig, þá var hann
sifjaður eins og hann hefði ekki
sofnaö nokkurn dúr. En ekki mátti
hann vera að því, að liggja í rúm-
inu. Meðan hann var að borða,
þá hugsaði hann um hvað hann
ætti nú að gera. Átti hann að
labba fram og aftur um götuna í
þeirri von að hitta Katrínu, þegar
hún kæmi út úr húsinu? Eða átti
hann að ráðast á garðinn þar sem
hann var hæstur og berja upp á
í húsinu og biðja um að fá að
tala við hana? Þótt hann dauð-
langaði til að fá að tala við hana,
þá fann hann nú að það var nokk-
uð viðurhlutamikið að neyða ná-
vist hans upp á hana eí hún svo
ekki skyldi neitt vilja við hann tala.
Samt afréð hann að ná tali henn-
ar, hvað sem það kostaði. Þegar
hann hafði matast, þá fór hann út
til aö leita hana uppi. Skýin, sem
höfðu þakið himininn kvöldið áður,
voru nú horfin. Hann sá nú yfir
sér heiðan himininn en hressandi
morgungolan lék um hann. Það
voru mörg fögur augu sem horfðu
á þennan hraustlega Englending,
þegar hann gekk um götuna. Hann
bar sig eins og hermaöur, hann
bar sig svo sem hann væri ekki
vitund þreyttur eftir svefnlausa nótt-
ina. Alt í einu stóð hann augliti
til auglitis við ungfrú Petrowitch.
Hann tók alveg ósjálfrátt ofan,
svo stóð hann augnablik eins og
negldur við jörðina, og vissi ekki
hvað hann átti að segja. Þótt hann
væri steinhissa á þessum fundi, þá
var hún þó ennþá meira forviöa,
Hún staðnæmdist fyrir framan hann
og ýmist fölnaði eða roðnaði. Hún
horfði á hann hræðslulega.
— Herra Browne, hvað á þetta
að þýða? spurði hún að lokum.
Hún lók andköf um leið og hún
stamaði út úr sér orðunum. Eg
bjóst sannarlega ekki við að hitta
yður hér í París,
— Eg þurfti að fara hingað
vegna áríðandi verka sem eg þurfti
að gera, svaraði hann, án þess að
blikna. Hann horfði á hana um
leið og hann sagði þetta, til þess
að sjá hvaöa áhrif alt þetta hefði
á hana. Hann fullyrti síðar* að
hann hefði aldrei fyr né síðar séð
hana eins órólega á svipinn. En
þó við séum mjög undrandt hvort
í okkar lagi yfir þessum fundi, þá
finst mér ekki að við ættum að
standa hér lengur í sömu sporum,
hélt hann áfram. Hann fann ekki
neitt heppilegra í svipinn til að
segja. Má eg ganga spölkorn með
yðpr ?