Vísir - 25.01.1916, Blaðsíða 3

I
__________________________[V í S I R __________________________________
sUvoxv og íia«vpa\)\ft S\m\ \%6
HO-66
stólWf
vax\Vav \ svtoamtvtvtt á ^\aJVtív tv»sU
suttvat. ^öt v ^o'Sv.
3>*t stú^ut settv vvl\a svtvtva \>essu stvúv
sót sem J^tst tvt
Magnúsar Th, S. Blöndahls,
£»fe\at$oiu 6 JB, 3^ovtv,
settv $ejvxt attat tvátvatv ttppt^svtv^at.
Gamla búðin
Hafnarstrætl 20, inngangur um
horndyrnar, selur ódýrastan
Skófatnað
og hefir mikiar birgðir úr að velja.
Gerið svo vel að kynna yður
verð og gæði, áður en þér festið
kaup annarsstaðar.
Veggfóðurog borða
kaupa allir
í Grömlu úúðinni
Hafnarstræti 20, inngangur um
horndyrnar.
Um 200 tegundir nýkomnar.
Gerið svo vel að líta á úrvalið.
Bæjarstjornar-
kosningar.
Kosningaskrifstofa verkalýðsfélaganna er í
Gfamla Bíó (skrifstoía Hásetafélagsins) og er op-
in frá kl. 12 á hádegi til kl. 10 síðdegis.
Kjörskrá liggur þar frammi og ailar upp-
lýsingar geínar kosningunum viðkomandi.
Cigarettur
mest úrval í
Landstjörniinni

gögmenn
Oddur Gíslason
yfirréttarmálaflutningsmaöur,
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5.
Sími 21
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Pétur Magnússon
yfirdómslögmaður,y
Orundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.
Vátryggingar. J
Vátryggið tafalaust gegn eldi
v'órur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og stríðsvátrygglng
Det kgl. oktr. Söassurance Komp.
Miðstræti 6. Tals. 254.
A. V. TUL.INIUS.
Aðalumboösmaður fyrir ísland
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nieisen.
JSesl á&
Stt^SS v ^ v s v*
Trygð og slægð.
Eftir
Guy Boothby.
38 ----
Frh.
— Líklega er enginn annar eins
asni og eg til í öllum heiminum,
sagði Browne við sjálfan sig þeg-
ar hann var orðinn einn. Hefði eg
einungis ekki farið að blaðra um
heimsókn mína í Warvickgötunni,
þá væri eg nú ekki svona ilia
staddur. Það hefi eg þó unnið á,
að hún hleypur nú ekki burt úr
París án þess að láta mig vita. Nú
verö eg að láta mér lynda að bíða
þangað til en reyna þá að ná tali
af henni, og þá------Við sjáum
nú hvað setur. — En ljómandi er
hún falleg!
Browne varpaði öndinni þung-
lega og snéri nú aftur heim á leið
til veitingahússins við Rue de Ri-
volie.
í heila viku heyrði hann ekkert
frá henni og sá hana aldrei. Hann
reikaði eirðarlaus fram og aftur um
strætin og komst jafnvel svo langt,
að hann gekk fram og aftur um
Rue Jacqurie og horfði á húsið,
sem hún bjó í. En alt árangurs-
laust. Hann kom aldrei auga á hana.
Þá kom honum alt í einu hjáip úr
alveg óvæntum stað.
Eftir að hann einn daginn hafði
gengið fram og aftur um göturnar
í langan tíma, snéri hann heimieiðis.
Honum fanst á heimleiöinni, að
eitthvað óvænt biði sín heima. Og
það var líka. Þegar hann kóm inn
í herbergið sitt, sá hann bréf liggja
á borðinu. Það var ritað á guian
pappír og var svo ilmandi af ilm-
vatni, sem það hafði verið vökvað
með, að hann fann lyktina af því
jafnvel áður en hann kom inn í
herbergið. Hann þekti ekki hönd-
ina á bréfintPog skiidi ekkertíþví,
frá hverjum það gæti verið. Hann
flýtti sér að opna það. Það var
ritað á frönsku, og honum til mestu
undrunar sá hann að undir því
stóð: »Frú Bernstein«.
Bréfið hljóðaði þannig: »Kæri
Browne. Mér þætti ákaflega vænt
um, ef þér vilduð gera svo vel og
líta inn til mín þegar þér mættuð
vera að. Það er mjög mikilsvarð-
andi máiefni, sem eg þarf að ræða
við yður. Ef ekki stendur svo á,
að þér séuð ráðinn einhvers staðar
annars staðar annað kvöld (fimtudag),
þá vonast eg eftir að fá að sjá
yður. Yðar með mestu virðingu.
Sophie Bernstein.
Browne las þetta einkennilega
bréf þrisvar sinnum en komst samt
ekki að neinni niðurstöðu um það,
hvað það ætti að þýða. Hvað var
það sem frú Bernstein gat þurft að
tala við hann urn? Gat það verið
nokkuð í sambandi við Katrínu?
Samt sem áöur þótti honum vænt
um, að nú gafst honum að öilum
líkindum tækifæri á að tala við
slúlkuna, sem hann langaði til að
finna. Aldrei á æfi hans hafði hon-
um fundist tíminn vera svona lengi
að líða.
Hann var kominn á réttum tíma
að dyrunum á húsinu í Rue Jac-
quarie. Dyravörðurinn tók á móti
honum og spnrði hann að erindi
hans. Hann bað hann um að vísa
sér á herbergi frú Bernstein. Dyra-
vörðurinn gerði það. Browne fór
upp stigann til þess að leita að
þeim. Hann þurfti samt ekki Iengi
að leita, því að frú Bernstein tók
á móti honum viö uppgöngyna.
— Monsieur! hrópaði hún, og
látæði hennar bar vott um, að hún
hefði einhern tíma verið leikkona.
Það var sannarlega fallega gert af
yður að koma og finna mig. Eg
bið yður mjög að afsaka, að eg
skuli vera að tefja yður.
— Fyrir alla muni, minnist þér
ekki á það, sagði Browne kurteis-
lega. Þér vitið, að geti eg verið
yður eitthvað til þægðar, þá megið
þér slðþa mér.
— Það er ekki mín vegna sem
eg bað yður að koma. En við
skuium ekki tala saman hér. Viljið
þér ekki koma inn til mín?
Hún fylgdi honum upp annan
stiga og inn í dagstofuna. Frúin
lokaði vandlega dyrunum og bauð
honum svo sæti. Browne settist í
hægindastól. Hann furðaði á því,
hvar þetta ætti alt að lenda.