Vísir - 27.01.1916, Blaðsíða 2

VÍSIR
VISIR
Afgreiðsla blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrífstofa á sama stað, inng. frá
Aðalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
U. 1-3.
Sími 400.— P. O. Box 367.
Byggingarlóð
óskast til kaups. Tilboð merkt:
»77« sendist á afgreiðslu »Vísis«.
Staður, stærð og kaupverð sé til-
greint.
Kol og vatn.
í 20. tbl. Vísis þ. á., gerir »Bæj-
arbúi« verðhækkun kolanna hér í
bænum að umtalsefni. Er þarsann-
arlega ekki kvartað um skör fram,
fyrir hönd fátæklinganna og eiginl.
allra, er þeim ókjörum þurfa að
sæta, sem núverandi kolaverö er.—
En það er einnig annað atriði viö-
víkjandi kolaversluninni hér í bæn-
um, sem vel er þess vert aö minnst
sé opinberlega á, það er snjórinn,
klakinn og vatnið, sem okkur er
selt eftir vigt, í og ásamt með kol-
unum. Það er kunnugt að mikill
hluti af kolum þeim, sem hér eru
seld, eru tekin úr kolabyngjum, sem
úti standa undir beru lofti.
Þegar nú aö ringt hefir og snjó-
að á víxl, í marga sólarhringa eins
og t. d. nú undanfarandi, og svo
oft ber hér við, má nærri geta hvort
smákoiin, mylsnan, sem okkur er
seld með sama verði og hin stærri,
— þyngjast ekki til muna á þeim
dögum.
Fyrir skömmu — eftir að kola-
verðið hækkaöi — gekk eg þar
framhjá, er menn — alklæddir vax-
fötum, í þurviðri þó—, voru að
bera kolapoka af vagni sínum inn
í kjallara. Lak vatn úr pokunum
og er ekki ótrúlegt að kaupandi
þeirra kola, hafi mátt borga þar
nokkur kíló vatns, sem ágætt elds-
neyti væri.
Þó að mjólkurreglugerð bæjar-
ins sé í mörgu ábóta vatn, var hún l
þó gerð og samþykt meðal annars
í þeim tilgangi, að fyrra okkur vatns-
kaupum í mjólkinni, til þess að
okkur ósvikna og gjald-
genga vöru,
Væri nú ekki tími til kominn
fyrir bæjarstjórnina að stemma einn-
Ig stigu fyrir vatnssölunni í kol-
tinum?
Gæti bæjarstjórnin t. d. ekki bann-
að sölu hér um bæinn, á öðrum
kolum en þeim, sem undir vatns- [
og fokheldu þaki hafa verið, frá •
| því þau komu úr skipi, þar til vigt-
un til útsölu, fer fram á þeim ?
Eg skora á bæjarstjórnina að íhuga
mál þetta rækilega, því þótt það
sé henni ofurefli, að lækka verð
kolanna, finst mér aö hún ætti, á
einn eða annan hátt, að geta losað
okkur bæjarbúa við vatnskaupin í
þeim S.
Hvorir verda anflir?
Eg fór á fyrirlestur síðastliðið
laugardagskveld.
Hann var þunnur mjög og illa
fluttur. — Salurinn, sem fyrir-
Iesturinn fór fram í, var leiðin-
legur, og ekki hafði fyrirlesarinn
verið svo hugsunarsamur, að sjá
um að nokkur gluggi eða hurð
væri opin, svo drepandi óloft tók
höndum saman við lftilvæga og
illa flutta ræðu að gera áheyrend-
unum alt sem óþægilegast.
Fyrirlesarinn var hr. orðabókar-
höf. Jón Ólafsson fyrv. ritstjóri,
og alþingism. o. fl.
Fyrirlestur þessi hafði verið
auglýstur í blöðum borgarinnar
og var efnið þetta:
Hversvegna hljóta Pjóðverjar
að verða undir?
Hve lengi stendur stríðið?
Mönnum var heldur en ekki
starsýnt á auglýsingu þessa.
Mörgum fanst hún ekki sem
hlutlausust og ef til vill mun
einhverjum hafa komið til hugar
að hr. J. Ó. væri Norðurlanda
rithöfundurinn, sem spádómarnir
segðu fyrir, að hefði mikið að
segja um úrslit ófriðarins.
Einnig fanst mönnum hr.J. Ó.
fœrast fullmikið í fang að ætla
að segja mönnum fyrir:
1. að áreiðanlegt sé að Þjóð-
verjar verði undir í ófriðnum og
2. hversu lengi stríðið muni
standa.
Eg keypti mér þegar aðgöngu-
miða og fór niður í Bárubúð,
en þar var fyrirlesturinn fluttur.
Hr. J. Ó, byrjaði með því að
afsaka nafn fyrirlestursins og lýsti
því yfir, að hann myndi tala án
þess að draga taum annars máls-
aðila. —
Eg varð hálf hissa þá er eg
heyrði þetta. — En nú þykist
eg hafa fundið ráðningu gátunnar.
Annaðhvort hefir hugsunar-
leysi og trassaskapur ráðið fyrir-
sögninni, eða hún hefir verið
bragð höfundarins til að krækja
í sem flesta áheyrendur.
Fyrirlesturinn var í fám orðum
sagt upptugga af því, sem mað-
ur sér í hverju einasta blaði.
Fjárhagur og skotvopn ófriðar-
þjóðanna, fólksfjöldi þeirra, her
þeirra og manntjón á fyrsta ári
stríðsins.
í sambandi við hið síðastnefnda
bendir hann á, að komi ekkert
sérstakt fyrir, verði þjóðverjar
líklega svo blóðrunnir, að þeir
haldi ekki út lengur en nokkra
fyrstu mánuði ársins 1917.
Auk þessa gat hann þess, að
á Þl. fæddust um 800,000 börn
á ári hverju og nfu sinnum fleiri
á Rússtandi, því þar væri fleira
fólk. —
Eg skora á hr. J. Ó. að flytja
ekki þennan, eða slíka léttmetis-
fyrirlestra aftur. — Það verður
skoðað sem peningagræðgi ef
ekki sem frekja.
Már.
Þegar í stað.
Eftir H. Gaylor.
Lauslega þýtt.
Framhald.
Hana, þar erum við komin að
veitingahúsinu.
Nóra, gangið þér bara
einu sinni kring um Brussell
Square með mér, áður en við
komum hingað aftur, er eg viss
um að við verðum búin að trú-
lofa okkur.
Það er að minsta kosti nægur
tími fyrir mig að neita yður.
Þér eruð óvanalega laglegur
maður, hr. Teale, finst yður það
ekki sjáifum?
Mér þykir vænt um að yður
finst það, Nóra.
Hvað oft hafið þérbeðið yður
stúlku áður? yður veitir það svo
létt, þér hljótið að hafa talsverða
æfingu.
Eg hefi aldrei beðið neinnar
fyr. Þér verðið að giftast mér,
Nóra, eg má til að hafa yður
heim Ineð mér, eg get ekki fram-
ar mist sjónar á yður.
Hvað eigum við svo að fara
eftir brúðkaupið?
Það er ákaflega fallegt í Enga-
din, sagði hún hugsandi, en eg
er nú reyndar nýkomin þaðan.
Já, en það verður auðvitað alt
annað!
Við skulum gifta okkur og
fara þangað — segjum til dæmis
í næstu viku?
Það gæti verið freistandi, mér
þótti svo leiðinlegt að fara frá
Engadin, en þér þekkið mig als
ekki neitt, og þér hafið ekki einu
sinni sagt —-------
Eg veit bara að eg elska yður,
Nóra, og þér verðið að verða
mín alla daga!
Hana, loksins sögðuð þér það.
Og nú get eg sagt yður það,
sem mig hefir langað til að segja
yður altaf síðan eg sá yður f '
kirkjunni, Bradford, þykir yður i
mjög vænt um ketti?
T I L M I N N I S:
Baðhúsið opið v. d. 8-8, Id.kv. til 11
Borgarst.skrifjt. í brunastöð opin v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk. Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K, F. U. M. Alm. samk. sunnd. 81/, siðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3. Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssíminn opinn v. d, daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og 4-7
Náttúrugripasafnið opið U/,-21/, síðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vífilsstaðahælið. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafniö opið sd. þd. fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustræti 12:
Afm. lækningar á þriðjud. og föstud,
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og háislækningar á föstud.
kl. 2-3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar í Lækjargötu 2 á ir.ið-
vikud. kl. 2—3.
Landsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
Um — um — hvað, — um
ketii, nei, ekkert sjerstaklega.
Eg hefi satt að segja verið af-
brýðisöm við kött, — því eg sá
yður áður en þér sáuð mig, það
var þegar þér óðuð út og frels-
uðuð ketlinginn sem strákarnir
höfðu sett á stein úti í vatninu.
Sáuð þér mig þá, húrra Nóra,
þá erum við trúlofuð.
Ekki enn. Þér verðið fyrst að
sjá skilríki mitt. Þér óðuð út á
flónelsfötum í fallegum stígvél-
um, og yður var alveg sama, og
þegar þér komuð í land og héld-
uð á litla dýrinu rennvotu, tók
eg mynd af yður, og svo hugs-
aði eg: gaman vœri ef einhver
bæri mig svona á höndum sér
og gætti mín svona vel, og —
sko — lítið þér á — þarna eruð
þér. — Hún opnaði lítið nisti
sem hún bar við belti sér'
Nóra! hrópaði hann, — elsku
hjartans Nóra mín! og tók hana
í faðm sér.
Erum við nú ekki trúlofuð,
hvfslaði hún.
Það erum við, og við skiljum
ekki fyr en dauðinn aðskilur okk-
ur og hann tók ofan af lotningu.
Hvað skildi mamma segja?
spurði Nóra litlu síðar, mamma
er ekkert rómantísk.
Uss — öll hin skilríkin mín
eru í bestu reglu, eg hefi meira
að segja bréf frá henni Carlottu
móðursýstur þinni.
Þá skulum við koma Bradíord.
Hún leit brosandi á hann: Nú
förum við til mömmu.
Þetta er í fyrsta sinni sem eg
hefi farið til kirkju og náð mér
þar f mann.
E n d i r.
Undirritaður
tekur ekki á móti kosningu til bæj-
arstjórnar 31. þ. m.
Samúel Ólafsson.