Vísir - 31.01.1916, Side 3
ÍVÍSIR
'Savixtas tJúSJetvaa s\ttot\ og fcawpaovtv Svmv
EMSKIR REGNFRAKKAR
Jl^omxvvv \ stóvu úvvjalv
^vwtvv^ ^ogtvfeúpuY sj^ta^ðs^o^av
i Braunsverslun
Aðaistræti 9
Chairman og ViceChair
Cigarettur
§0g~ eru bestar,
REYNLÐ ÞÆR,
Þœr fást í öllum betri verslunum og í heildsölu hjá
T. Bjarnason,
Umboðsverslun Templarasundi 3
N Sími 513
Á Laugaveg 24
Nýkomið mikið úrval af stumpum, morgunkjólatauum,
milliskyrtutauum, tvisttauum. Silki mjög falleg.
Tilbúnir kjólar á börn og fullorðna. Barnakápur. Slifsi. Svuntur
og margt fleira.
00T Hvergi betra að versla en á Laugavegi 24. ~3M9
Fruit Salad
og
Jaröarber f dósum
Nýkomið til
Jóns Hjartarsonar &Co.
Saumastofan
á Laugavegi 24
Saumar og sníður og leysir
alla vinnu fljótt og vel af hendi.
Komið
í N Ý H Ö F N
og
kaupið ávexti
Appelsínur, Epli,
Vínber.
Vátryggingar.
Vátryggið tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit'
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og stríðsvátrygglng
Det kgl. oktr. Söassurance Komp.
Miðstræti 6, Tals. 284.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaöur fyrír ísland
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
Oddur Gíslason
yfirréttarmálaflutnlngsmaSur,
Laufásvegl 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5.
Sími 21
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aöalstræti 0 (uppi.)
i Skrifstofutimi frá ki. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
. m "J
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaOur,|
Orundarstíg 4. Sími 583
Heima kl. 5—6.
Trygð og slægð.
Eftir
Guy Boothby.
44 ----
Frh.
10. kapituli.
Það er enn í dag hulinn leynd-
ardómur, á hvern hátt Browne
komst heim til sín. Hann dauð-
langaði til að segja öllum sem hann
mætti frá því, sem fyrir hann hafði
komið. Hann þurfti endilega að
gera eitthvað til þess, að gera aðra
eins hamingjusama og sjáifan sig.
En hann fann ekkert tækifæri til
þess á götunni annað en það, að
gefa vagnstjóranum sínum stóra
fjárupphæð. Og alla aðra peninga,
sem hann hafði á sér, tæmdi hann
í lúkurnar á bellara sem bann sá
á götunni. Veðrið var kalt og hrá-
slagalegt, en aldrei á æfi sinni
hafði honum fundist heimurinn eins
fagur og fullur af sólskini. Hánn
sagði aftur og aftur við sjálfan sig,
að hann væri hamingjusamastur
allra manna. Hann bygði hvern
loftkastalann eftir annan. Á öllum
þeim blakti ástarflaggið á hæsta
turninum. Hverja breytingu haiin
skyldi gera á lífi Katrínarl Hingað
til hafði hún verið fátæk. Nú kom
auðurinn í góðar þarfir til þess,
að geta hiaðið hana öllum þeim
djásnum og veitt henni öll þau
þasgindi, sem hún gat girnst. Hann
var svo ánægður með sjálfan sig
og heiminn yfir höfuð, að hann
jafnvel gleymdi því hve mikinn
ýmugust hann hafði áður haft á
frú Bernstein. Var það ekki ein-
mitt henni að þakka, að alt hafði
snúist þannig betur en á hafði horfst.
Hann ætlaði líka að láta hana finna
að hann var þakklátur. Hvað ferð-
inni daginn eftir viðvék, þá ætlaði
hann að senda sinn eigin þjón til
þess að sjá um, að fá sérstaka járn-
brautarlest svo að þau þyrftu ekki
að hafa ónæði af öðrum ferða-
mönnum. Samt breytti hann nú
þeirri fyrirætlun. Svo grunnhygg-
inn skyldi hann þó ekki vera. Þótt
hann væri spjátrungur, þá ætlaði
hann ekki að láta hana finna að
hann væri það. Nei, langbest var
að láta sem minst á sér bera og
fara um landið eins og annað fólk.
Þau myndu skemta sér öllu meira
ef þau létu sem minst á sér bera,
Þá datt honum alt í einu annað í
hug. Og það framkvæmdi hann
þegar í stað. Hann setti upp hatt-
inn og lagði af stað í áttina að
gimsteinabúð, sem hann þekti.
Þegar þangað kom, spurði hann
hvort ekki væri til sléttur gull-
hringur. Fyrst datt honum í hug,
að kaupa gimsteinahring, heist
þann dýrasta sem unt var að fá,
en hann féll frá því. Hann fann
að henni myndi geðjast betur að
því, að hann keypti ekki neitt
íburðarmikið. Hann fann að hún
myndi skilja hann og þykja vænna
um hann, en ella.
Oimsteina-kaupmaðurinu þekti
Browne og bjóst því við að hann
myndi kaupa fyrir stórfé, því að
hann vissi aö hann var vellauð-
ugur, hann varð því hálf-hissa yfir
beiðni hans, en hann reyndi að
láta ekki á því bera. Þegar Browne
hafði tekið á móti dýrgripnum, fór
hann aftur heim til sín á veitinga-
húsið og bjó sig um fyrir kvöld-
ið. Það þarf ekki að segja frá því,
að hann varð langfyrstur til að
koma á fundinn, en ekki löngu síð-
ar komu þær, frú Bernstein og
Katrín. Þótt miðdegisverðurinn, sem
hann hafði gefið þeim í London
væri fullkominn, þá var þessi samt
enn fullkomnari, Browne og frú
Bernstein voru í besta skapi og
jafnvel Katrín var miklu glaðari en
þegar þau sáust síðast. fÁður en
þau skildu höfðu þau komið sér
saman um, hvernig þau ætluðu að
verja morgundeginum. Browne átti
að koma heim til Katrínar svo
snemma, að þau gætu náð í fyrstu
lestina daginn eftir. Svo átti hann
að skila henni heiili á húfi fyrir
klukkan níu um kvöldið. Áður en
hann fór að sofa um kvöldið leit
hann út um gluggann og getti til
veðurs.