Vísir - 04.02.1916, Blaðsíða 2

VÍSIR
VISIR
Afgreíðsla blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aðalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
U. 1—3.
Sími 400.— P. O. Box 367.
Svartfellingar,
Símskeyti bárust hingað um það
á dögunum að Svartfellingar væru
að semja frið við miðveldin og
leggja niður vopn. En þó varð
ekkert af samningum og þeirhéldu
áfram að berjast, en nú er sagt að
Austurríkismenn séu að afvopna þá.
— í útlendum blöðum er mikið
talað um uppgjöf Svartfellinga. Er
það sagt fullum fetum í enskum,
frönskum og ítölskum blöðum, að
Nikulás konungur hafi svikið banda-
menn. Hin hraustlega vörn Svart-
fellinga hafi ekki verið neitt annað
en málamynda-vörn, Ieynisamningur
hafi þegar fyrir löngu verið gerður
við Austurríkismenn. Nikulás kon-
ungur hugsi nú ekki um neitt annað
en að hafa sem mest gott af Austur-
ríkismönnum eins og hann hafi áður
reynt að hafa sem mest út úr banda-
mönnum.
Friöarskilmálarnir sem Svartfell-
ingum stóðu til boða benda þó til
þess, að þetta sé ekki rétt. Auk
þess að þeir áttu að Ieggja niður
vopn, hverju nafni sem nefnast, var
gert ráð fyrir því að allir karlmenn
yrðu fluttir í eiit hérað og hafðir
þar í gæslu og jafnvel gert ráð fyrir
að eins yrði farið með kvennfólkið,
vegna þess að það hefir líka tekið
Kvennhetjan
frá Loos.
--- Frh.
Seinna sama dag þegar við vorum
enn að njósna þarna, kom kúla
gegnum gluggann og vantaði lítið
á að hefði hitt okkur. Liðsforing-
inn sneri sér að mér og sagði:
»Góða litla ungfrú, mér væri kær-
ara að vita af yður annarsstaðar en
hér«. Eg hristi bara höfuðið, en
hættan var auðvitað mikil, því ó-
vinirnir höfðu séð okkur á njósnum
f lúkugatinu.
Sprengikúlum tók að rigna yfir
bæinn með vissu millibili. Þetta
hélt áfram alt kvöldið og næsa dag
og féllu mörg hús til grunna, Þjóð-
verjar voru fjölmennari en vorir menn
og okkur kom enginn liðsauki,
KI. 10 um morguninn 10. októ-
ber sá eg særðan hermann, sem
drógst með veikum mætti eftir stræt-
inu. Eg fór og bauð honum inn
hafa algert vínsölubann. OgVest-
ur Virginia fær vínsölubannslög
í júní 1916. Lb.
T I L M I N N I S:
II. kennarafundur
Norðurlanda.
Á 10. kennarafundi Norður-
landa, sem haldinn var í Stock-
hólmi árið 1910, var samþykt að
halda 11. fundinn í Kristianíu
sumarið 1915. En vegna ástands-
ins í Norðurálfunni, eftir að ó-
friðurinn hófst sumarið 1914, kom
forgöngumönnum þessara funda-
halda í Danmörku, Noregi og
Svíþjóð saman um að fresta und-
irbúningi undir þennan fund.
En nú hafa norskir kennarar
boðað til fundar í Kristianíu fyrri
hluta ágústmánaðar 1916, og bjóða
öllum kennurum og kenslukon-
um á öllum Norðurlöndum að
sækja fundinn, og þeim öðrum
sem hafa á höndum störf, erná-
komin eru skólamálum. — Á
fundinum verða eingöngu rædd
mál er snerta kenslu og uppeldi.
þeir kennarar íslenskir, sem
ætla að halda fyrirlestur á fund-
inum éða heíja umræðurum ein-
hver mál, eiga að tiikynna dönsku
fundarstjórninni það fyrir 1. mars
n. k. og skýra frá efninu í fáum
orðum.
Samhliða fundinum verður höfð
sýning á kensluáhöldum o. fl.
Norska fundarstjórnin reynir að
koma því til léiðar, að þeir sem
fundinn sækja komist sem léttast
frá ferðakostnaðinum.
Baðhúsiö opið v, d. 8-8, ld.kv. ti) 11
Borgarst-skrifst. í brunastöð opín v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K. F. U. M. Alm. samk, sunnd. 81/, siðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3. Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssiminn opinn v. d, daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og 4-7
Náttúrugripasafnið opið U/,-21/, síðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifílsstaðahælið. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd, fmd. 12-2
Ókeyþis lækning háskólans
Kirkjustræti 12:
' Alm. lækningar á þriðjud. og föstud.
kl. 12-1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2-3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar í Lækjargötu 2 á mið-
/ vikud. kl. 2—3.
Landsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
Draumur.
Vísir hefir verið beðinn að
skýra frá draumi þeim, sem hér
fer á eftir orðrétt eins og frá
honum var sagt:
„Mig dreymdi að eg horfði til
norðurs og sá örn fljúga frá út-
norðri til suðausturs. Hann flaug
hratt en ekki háttj og þótti mér
hann halda lifandi fugli í klón-
um. þá sá eg sæg af kríum
koma utan að honum úr loftinu
og ætla að lemja hann, og reis
þá fuglinn upp í klóm hans en
losnaði ekki og hélt örninn á-
fram ferðinni og hvorki seinkaði
honum, né heldur breytti hann
um stefnu".
Enga ráðningu kann Vísir á
draumnum.
þátt í ófriðnum. — En hvernig sem
þessn víkur við, þá er það ekki
'nema eðlilegt að Svartfellingar reyndu
að semja frið, ef hann er fáanlegur
með sæmilegum kjörum. Her þeirra
er nú sagður að eins rúm 30 þús.
og liggur í augum uppi að hann
getur ekki haldið uppi neinni vörn,
úr því að bandamenn hafa ekki neina
viðburði til að senda hjálp.
En því miður er ekki hægt að
kalla friðarboö þessi því nafni, það
er ekkert annað en uppgjöf, einsog
þegar her er umkringdur og getur
enga björg sér veitt og neyðist til
að leggja niður vopn. — Enda
vildu þeir ekki ganga að þeim, kon-
ungur þeirra ekki heldur. Hefir
jafnvel frést að hann sé farinn úr
landi til Frakklands, en það mundi
hann varla hafa gert ef hann hefði
áður átt í Ieynimakki við óvini sína.
Vínsölubann
í Bandaríkjunum.
Ellefu ríki Bandaríkjanna hafa
haft aigert vínsölubann. þau eru
þessi: Maine, Kansas, Tennesse,
j Mississippi, Arizona, Norður
Karolina, Vestur Virginia, Georgía
| N.-Dak, Oklahoma og Albama.
’ Á gamalárskveld kl. 12 komu í
gildi lög sem banna tilbúning,
flutning og sölu áfengra drykkja
í sjö ríkjum í viðbót. þau eru
þessi: Arkansas, Washington,
Idaho, Suður Karolina, Iowa,
Colorado og Oregon. Hætta þar
3000 drykkjukrár auk fjöldavín-
gerðastofnana og heildsölustaða.
’’ Eru nú 18 ríki þar syðra sem
og hjúkraði honum eins vel og eg
gat, þangað til hann var sóttur á
sjúkravagni. Sagði hann mér að liðs-
foringinn, sem tveim dögum áður
hafði látið sér ant um líf mitt þegar
við vorum á njósnum á efsta loft-
inn væri fallinn og ætti að jarða
hann næsta dag í garði nokkrum í
nágrenninu.
Sprengikúlurnar féllu ótt og þétt
og sópuðu burt heilum strætum.
»Þettar eru sólarlitlir dagar«, sagði
faðir minn, »en á meðan franskir
hermenn eru hér missir maðurekki
kjarkinn*.
Litli bróöir minn var nú orðinn
svo vanur stórskotahríðinni að hann
var alls ekki hræddur við kúlurnar
og var altaf að týna brotin af sprengi-
kúlunum, sem hann kom með glóð-
volg.
En seinna skildi hann betur hætt-
una og var samt hugprúður og kjark-
mikill.
Höfuðsmaður einn kom oft inn
til okkar og spjallaði við okkur og
hughreysti það okkur að sjá hvað
hann var rólegur.
Hann skemmti sér ágætlega þegar
eg sagði honum af fyrstu viðkynn-
ingu minni af Prússum og af »Uhl-
aninum þýska með stóru fæturna,
sem ekki komst nema með stóru-
tána í sokkana okkar.
Hann kunni líka margar sögur
og hafði gaman af að segja þær.
Man eg sérstaklega eftir hvað hann
var kátur þegar hann mintist á
þorp eitt, sem hann í sigrinum við
Marne hafði náð úr hendi óvinanna.
Þar hafði hann borðað miðdegis-
verð, sem búið var að matreiða
fyrir höfuðsmann Þjóðverja, en hann
orðið að flýja frá. Okkur þótti
mikið í varið að fá greinilegar frá-
sagnir um sigurinn við Marne, því
um hann höfðu okkur einungis bor-
ist óljósar fréttir.
»Þar var vel að verið«, sagði
höfuðsmaður, en við megum halda
betur áfram*.
Næsti dagur var sunnudagur og
var hann miög rólegur. Úr varð-
bergí mínu sá eg að bæði okkar
menn og, óvinirnir höfðu grafið
sig niður nálægt námunum í mjög
stuttri fjarlægö hver frá öðrum.
Eg held eg megi nú til að segja
dálitla sögu um hundinn okkar.
Þegar eg segi o k k a r þá er það
ekki rétt, því þenna sunnudag vor-
um við enn ekki búin að taka
hann að okkur, en við gerðum það
seinna.
Það var fallegur veiðihundur,
sem orðið hafði eftir í einu hús-
inu, þegar fólkið flúði. Hannvand-
ist fljótt við kúlnaregniö og kunni
vel við sig í skotgröfunum.
Seinna, þegar eg fer að segja
frá hörmungum okkar, þá verð eg
að minnast á, hvað hjartagæði
hundsins hugguöu mig, þegar
mennirnir sýndu afsér grimd.
Hann hataði Þjóðverja, en þegar
Englendingar síðar meir komu til
Loos, var hann mjög vingjarnieg-
ur við þá.