Vísir - 04.02.1916, Blaðsíða 3

V'f'SÍR
5>ve&&\5 Satútas sUtotv o§ bmipavíti %\m\ \%§
Nokkrar duglegar
-= stúlkur =-
— helst vanar fiskverkun —
geta fengið góða atvinnu við fiskverkun
í VIÐEY næsta vor og sumar.
Semjið við
Magnús Jónsson verkstjóra,
til viðtals í síma 232, og hittist á skrifstofu
h.f. P. I. Thorsteinsson & Co. i Likv., Pósthússtræti 11,
laugardag 5. febr. kl. 4-7 síðd.
Stúika sem er vel að sér í skrift 'og reikningi
(þarf helst að geta skrifað á skrifvél) getur nú
þegar fengið atvinnu á skrifstofu hér í bænum.
Tilboð merkt
Skrifstofustörf,
sendist afgreiðslu þessa blaðs sem fyrst.
au^s\ti^av UmauU^a.
SKRIFSTOFUSTORF.
Piltur 16—17 ára, vel að sér í skrift og reikn-
ingi, getur fengíð atvinnu á skrifstofu hér í bænum.
Tilboð, merkt
PILTUR
sendist afgreiðsiu Vísis fyrir 5, þ. m.
au^^sa \ \ s \
LÖGMENN
Vátryggið tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Oddur Gíslason
[yfirréttarmálaflutnlngsmaður,
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5.
Sími 21
Sæ- og stríðsvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp
Miðstræti 6, Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboösmaður fyrir fsland
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaöur.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaður,|
Grundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.
N. B. Nielsen.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz.
Trygð og slægð,
Eftir
Guy Boothby.
48 ----
Frh.
— En eg hvorki get það né
má heldur, svaraði húnr Og svo
bætti hún við svó sorgleg á svip-
inn að það var hart á því, að hann
gæti stilt sig um að faðma hana
að sér til að reyna að hugga hana:
Ó, þú hefir ekki hugmynd um,
hvað eg er óhamingjusöm.
— Því meiri ástæða væri til, að
eg væri hjá þér, vina mín, sagði
hann. Til hvers á eg að vera ná-
lægt þér ef eg ekki reyndi að hjálpa
þér eftir mætti. Þú virðist ekki
hafa skoðað mig í því Ijósi hing-
að til. Ef þú gætir ekki því betur
að þér, þá er vísast að eg fari
bráðum með þig til einhvers prests-
ins hérna í nágrenninu og láti hann
gefa okkur saman hvort sem þú
vilt eða ekki. Þá ert þú neydd til
að láta mig sjá fyrir öllura fram-
kvæmdum eftir það, hvort sem þér
er Ijúft eða leitt.
Hún Ieit undrandi á hann.
— Góði, þú mátt ekki skopast
að þessu. Eg fullvissa þig um, að
þessu máli er þannig varið, að
ekki er vert að hlægja að því, að
minsta kosti gæti eg það ekki.
— Mér detlur það heldur ekk
í hug, svaraði Browne. Þú hefðir
bara átt að sjá framan í mig þeg-
ar eg las bréfið frá þér. Eg er
nærri því viss um, að þá stundina
hefi eg verið vansælastur maöur í
allri Evrópu.
Hún svaraði þessu engu, ef til
vill hefir það verið þess vegna sem
gamli maðurinn, í svarta flegna
frakkanum og með gamaldagshatt-
inn, sern gætir gripanna á safninu
og sem nú kom inn, hélt að þau
væru að rífast.
— Komdu, sagði Browne að
síðustu, við skulum fara eitthvað
burtu þangað, sem viö getum talað
saman j. næði og þar sem enginn
heyrir til okkar. Svo getum við
athugað málið,
— En það er ekki ti) neins
sagöi Katrín. Truðu mér, eg hefi
hugsað þetta út í ystu æsar, og hefi
staðráöið við mig hvað eg skuli
gera. Oerðu það nú fyrir mig, að
reyna ekki að fá mig til að brjóta
það, sem eg hefi lofað sjálfri mér.
— Eg skal ekki biðja þig um
neitt annað en að elska mig, vina
mín, svaraði Browne. Það versta
við þetta alt saman er það, að eg
hefi líka fyrir mitt leyti gefið Ioforð,
sem þú ekki mátt biðja mig um
að svíkja. Við virðumst að þessu
leyti bæði vera komin í slæma klípu,
og eini hugsanlegi vegurinn til
þess að losna úr henni er, að ræða
málið nú þegar og komast að ein-
hverri niðurstöðu. Komdu nú, eg
veit af stað þar sem við getum tal-
að saman í næði og þurfum ekki
að óttast að hlerað verði eftir því,
sem.við segjum. Nú komum við
og Ieitum að þessum stað.
Hún sá, að það var gagnslaust
að malda í móinn, og hún varð
eins og eitthvað öruggari þegar
hún sá hvað hann var herralegur,
hún lofaði honum því að leiða sig
um salina þangáð til þau komu að
þessum stað, sem Browne hafði
minst á. Þar var enginn maður
nærri, ekki einu sinni litli maður-
inn í svarta frakkanum. Hann hefir
líklega, samkvæmt vana sínum verið
að dást að ,,Venus del Pardo“ í
4. salnum.
— Nú skulum við setjast stund-
arkorn, sagði Browne, og benti á
stóla sem voru þar. Nú verður þú
að segja mér alt. Minstu þess, að
eg hefi rétt til að fá að vita alt,
og minstu þess einnig, að sé nokk-
ur maður til f víðri veröld sem
getur hjálpað þér, þá er það eg,
eiginmaður þinn fyrir augliti guðs,
þótt eg sé þaö ekki enn samkvæmt
mannlegum lögum.
Hann greip hönd hennar ög
fann að hún titraði. Hann kreisti
hána eins og til að gefa henni
hugrekki.
— Segðu mér nú alt saman,
elskan mín, sagði hann, alt frá upp-
hafi til enda, þá skal eg finna ein7
hver ráð til þess að hjálpa þér.
Eg sé að þú hefir látið þetta fá
of mikið á þig, svo það geturver-
ið hættulegt fyrir heilsu þína. Leyfðu
mér að taka málið í mínar hendur.