Vísir - 06.02.1916, Blaðsíða 3

VÍSIR
Samtas sUyow o$ ^ampavm $m\ \$b
Lífsábyrgðarfélagið
„Danmark”
•MHnnnmBBHi
er áreiðanlegasta og ódýrasta lífsábyrgðarfélagið
á lorðurlöndum.
Lág iðgjöld! Hár Bónusl
Drekkið
LYS
CARLSBERG
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fási alstaðar
Aðalumboð fyrir ísland
Nathan & Olsen
Nýtfsku barnatryggingar I
$S£T Ef trygði hættir í félaginu einhverra hluta vegna, fær
hann mest öll iðgjöld endurgreidd.
\ v s \
taju let\$\ tiaJV \jatrvaify\t\$ ^\év.
LOGMENN
□
Kelvin-mótorarnir
eru einfaldastir, (éttastir,
handhægastir, bestir og ó-
dýrastir í notkun.
Verðið er tiltölulega lægra
en á öðrum mótorum, Fleiri
þús. seljast árlega og munu
það vera bestu meðmælin
/ ðalumtioð fyrir Island heflr
T. Bjarnason,
Sími 513. Templarasundi 3,
Oddur Gíslason
yfirréttarmálaflutningsmaOur,
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5.
Simi 21
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaður.S
Orundarstig 4. Símí 533
Heima kl. 5—6.
Vátryggið tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og stríðsvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp
Miðstræti 6. Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir Island
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz.
Trygð og slægð.
Eftir
Guy Boothby.
50 ----
Frh.
Eg var nærri óð af hræðslu,
hnipraði mig saman i rúminu og
hlustaöi. Þá skipaði einhver fyrir
um eitthvað og aftur heyrðist um-
gangur um stigana. Rétt á eftir
datt alt í dúnalogn. Auðvitað y(ssi
eg það ekki þá, að þessa somu
nótt hafði faðir minn. verið hand-
tekinn af Iögreglunni, sakaður um
að vera hættulegur nihilisti, og aö
hann mánuði síðar var sendur til
Síberíu. Það var ekki fyr en eg
var komin til vits og ára, að mér
var sagt að honum hefði veriö
gefið að sök, að hann heföi staðið
fyrir samsæri gegn keisaranum. Eg
hefi síðar komist að því, að það
getur ekki leikið neinn vafi á því,
að hann hefir verið í nihilistafélagi,
og að hann hefir ekki einungis
verið einn í samsærinu, sem varð
til þess að hann var dæmdur í
æfiiangt fangelsi, heldur hefir hann
verið einn af aðalforsprökkunum í
því. Og samt er það eina minn-
ingin, sem eg hefi um hann, sú,
aö hann var góður og ástríkur
faðir, sem sagði mér æfintýri þeg-
ar hann var heima, og hélt því
fram að konan sín væri yndisleg-
asti kvenmaðurinn í heiminum.
— Vesaiings litia barn, sagði
Browne og þrýsti fastar hendina,
sem hann hélt í, Þú hefir átt
óskemtilega æsku. En þú hefir ekki
sagt mér hvernig á því stóð, að
þú komst undir handleiðslu frú
Bernstein.
— Hún var gamali vinur fööur
míns, svaraði Katrín. Og þegar
móðir mín dó og faðir minn var
sendur til Síberíu, þá tók hún mig
að sér. Eg er í þakklætisskuld við
hana, sem eg aldrei get greitt. Því
þótt hún sé dálítið sérvitur stund-
um, þá er hún samt tryggur vinur.
— Og hefir þú ætíð lifað á
hennar eigum? spurði Browne hálf
stamandi. Því þaö er ekki sem
skemtilegast Jyrir ungan mann, að
tala um slíka hiuti við þóttamikia
og gáfaða stúlku.
— Nei, nei, svaraðí Katrín. Sjáðu
til, rétt á eftir að móðir mín var
dáin komst einhver — eg man ekki
hver, — að því að bróðir hennar
var dáinn og að eg var einkaerf-
ingi hans samkvæmt arfleiðslu-
skránni. Fyrir þig hefði það verið
sama sem ekki neitt sem eg fékk,
en fyrir mig var það stórfé. Því
var komið fyrir á öruggum stað og
eg heti í tekjur af því, rétt þrjú
hundruð ensk pund á ári. Auðvit-
að er ekki hægt að veita sér alt
fyrir slíka upphæð, en við lifum
fremur spart og við frú Bernstein
höfum komist að raun um, að með
því setn eg vinn mér inn fyrir
málverkin mín, þá getum við lifað
áhyggjulitlu lífi.
Browne hvesti augun þegar hann
heyrði þetta, því að það varpaði
alveg nýju ljósi á alt málið.
— Þú segir þá, að frú Bern-
stein eigi ekkert sjálf, en hafi öll
þessi ár lifað á þér?
— Já, því ekki það? Þú getur
ekki gert þér í hugarlund hve góð
ráðskona hún er. Mér yrði ekki
nærri því eins ntikið úr pening-
unum ef eg ætti að annast alt
sjálf.
— Eg skal nú bráðum komast
að því, hugsaði Browne með sjálf-
um sér. Svo bætti hann viðhátt: Þetta
gerir nú ekkert til, þegar þú ert
orðin konan mín, þá skal frú Bern-
stein geta lifað í óliófi, ef hún vill.
Þú mátt trúa mér til þess, að hún
skal ekki geta kaliað okkur van-
þakklát. En haltu áfram með sög-
una. Annars held eg að það sé
best að eg ljúki við hana fyrir þig.
Þú hefir sagt mér, að þú hafir búið
með frú Bernstein, eða réttara sagt,
að hún hafi búið hjá þér í mörg
ár. Þið hafiö ferðast land úr landi.
Af einhverri ástæðu hafið þið ekki
haft fast heimili. Svo fer þú að
mála, og allan þennan tíma hefir
þú neitað þér um alt til þess, að
frúin geti Iifað í munaði. Það er
ekki til neins fyrir þig að mæla á
móti þessu, eg veit þetta eins og
eg hefði séð það með eigin augum.