Vísir - 07.02.1916, Síða 2
VfSIR
til þess að sýna mér sanngirni, og
fá alþýðu manna á Englandi og
Frakklandi til þess að veita mér
áheyrn. Þegar bresk blöð hafa ráð-
ist á Grikkland og ranghverft sann-
leikanum, þá hefi eg beðið frétta-
ritara blaðanna að koma til mín
og hefi eg þá skýrt fyrir þeim
sjálfum afstöðu Grikkja. Sama hefi
eg gert um frönsk blöð. En alt
hefir komið fyrir ekki. — Öll
sund eru Iokuð fyrir mér nema
Ameríka. Nú er of mikil hætta á
ferðum til þess að eg skeyti hót
um þó sagt verði, að það sé ekki
konungi samboðið að láta blaða-
menn hafa tal af sér, þegar sjálf-
stæði Jandsins er í veði. Eg mun
leita til Bandaríkjanna aftur og
aftur, ef þörf gerist, til þess að fá'
áheyrn, sem mér er neitað um í
löndum bandamanna. Lítið þér á
hve mikið bandamenn hafa tekið
undir sig af löndum Grikkja: Lem-
nos, lmbros, Mytilene, Caslellorizo,
Corfu, Saloniki og Kalkisskagann,
og mikinn hluta af Makedoníu,
Skaðabæiur.
Hvað stoðar það, þó að banda-
menn lofi að borga skaðabætur að
ófriðnum loknum? Þeir geta ekki
borgað fyrir þær þjáningar, sem
þjóð mín verður að þola við það
að hrekjast frá heimilum sínum.
Bandamenn bera við hernaðar-
legri nauðsyn. Þjóðverjar brutust
inn í Belgíu og tóku Luxemburg á
sitt vald af hernaðarlegri nauðsyn.
Bandamönnum er heldur ekki til
neins að bera því við að þeir hafi
aldrei ábyrgst hlutleysi Grikklands,
eins og Þjóðverjar höfðu gert um
Belgíu, þv> að Stóra-Bretland, Frakk-
Iand, Rússland, Austurríki og Prúss-
land ábyrgðust hlutleysi Corfu.
Þetta hefir samt engin áhrif á
gjörðir þeirra,
Og hvað er um hernaðarnauð-
synina að segja? Til hvers þurftu
þeir að sprengja upp Demir Hissar-
brúna? Sú brú kostaði hálfa aðra
miljón franka. Og yfir hana lá eina
leiðin sem hægt er að nota til að
koma vistum til gríska hersins í
Austur-Makedoníu. Það er játað aö
enginn óvinaher hafi verið nálægt
brúnni og það eru engar líkur til
að hann komi þangað. Hvaða hern-
aðarnauðsyn var þá á því að sprengja
upp brúna? Engin önnur en sú
að svelta gríska liðið hjá Seres og
Drama. Því þurftu bandamenn að
taka Corfu? Ef Grikkir eru banda-
menn Serba, þá eru ítalir það ekki
síður. Og það var hægra að flytja
Serbaher til Ítalíu en Corfu. En
ítalir neituðu að taka við honum
af því að þeir eru hræddir við kol-
eruna. Því þarf að stofna Grikkjum
í hættu frekar en ítölum ?
Frh.
Krýningu Yuans
frestaö.
Þess var getið hér í blaðinu
fyrir skömmu að Yuan-Shi Kai
ætiaði að láta krýna sig til keis-
ara yfir Kínaveldi 9. þ. m.
Japanar hafa jafnan verið því
mótfallnir að Yuan-Shi-Kai tæki
sér keisaranafn og hafa ráðið
honum vinsamlega til þess að
VISIR
A f g r e i ð s 1 a blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aðalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
ld. 1-3.
Sími 400.— P. O. Box 367.
Grikkjakonimgiir
reiður.
—:o:—
Um miðjan síðastliðinn mánuð
sendi Konstantín Grikkjakonungur
eftir fréttaritara amerískra blaða í
Aþenuborg. Var erindið að biðja
hann að birta í blöðum vestan hafs,
skoðun sína á ýmsum atburðum,
sem skeð hafa á Balkan,
Hefir viðtal konungs við frétta-
ritarann verið birt í amerískum
blöðum og útdráttur úr því í ensk-
um blöðum. Er hér íarið eftir
ensku blöðunum.
Konungur var mjög æstur yfir
því, hve bandamenn hefðu gerst
ráðríkir í Grikklandi upp á síð-
kastið. Þeir hefðu hvað eftir annað
gert ráðstafanir um hluti, sem gríska
ríkiö eitt hefði fullveldi um, síðast
með því að taka Corfu og sprengja
upp brúna hjá Demir Hissar.
»Það er eintóm hræsni«, mælti
konungur, »af Englendingum og
Frökkum að tala um brot á hlut-
leysi Belgíu og Luxemborgar, eftir
það sem þeir hafa hafst að hér.
Eg hefi reynt alt sem eg hefi getað
til þess að fá ensk og frönsk blöð
Kvennhetjan
frá Loos.
--- Frh.
Nú byrjuðu á ný hörmungar
okkar. Að vera í Loos þessa
fyrstu daga, sem þjóðverjar drottn-
uðu yfir okkur, var engu líkara
en að vera í helvíti. þeir héldu
áfram að kveikja í húsunum,
fyrir ötan bæinn brendu þeir
bóndabæ, þar sem særðir menn
höfðu leitað hælis og brunnu
þeir allir inni.
það er ekki unt að lýsa hvern-
ig Loos leit út þessa daga. Fjós
og hesthús loguðu, en inni fyrir
bauluðu kýrnar og hestarnir
hneggjuðu. Aumingja skepnurn-
ar gátu stundum slitið sig lausar
og þutu þá særðar og sviðnar
um gðturnar. Hestur með ann-
ann kjálkann lafandi og inníflinn
hangandi út úr kviðnum datt
niður dauður fyrir framan húsið
okkar. það var næsta hlægilegt,
þó ljótt væri, að sjá hænsnin
sviðin og fjaðralaus hlaupa fram
og aftur. Á strætunum lágu
aumingja skepnurnar dauðar í
hrúgum, en innan um þær voru
hálfbrunninn viður úr húsunum,
brotin húsgögn, óhrein föt, brotn-
ar flöskur o. s. irv.
En það sem var hræðilegast
af öllu var, að undir öllum þess-
um ósköpum lágu enn lík her-
mannanna. það var ekki fyr en
mörgum dögum seinna, að hugs-
að var um að taka þau burt.
Loftið var þrungið af ódaun.
þjóðverjar hrósa sér svo mjög
af góðu skipulagi á öllu, en það
veit trúa mín að hér gaf að líta
þá mestu óreglu, sem hægt er
að hugsa sér. Fyrstu dagana
hugsuðu þeir ekki um annað en
munn og maga. þeir átu og
drukku og skeyttu ekki meir um
heilsu sína en okkar. þegar
þeir slátruðu nauti, tóku þeir að-
eins kjötið en létu slátrið rotna
fyrir framan dyrnar hjá sér. það
liðu margir dagar áður en ráð-
stafanir voru gerðar til að bæta
úr þessu.
þeir höfðu rænt og skemt svo
óþyrmilega fyrstu dagana að þeir
hlutu að sjá eftir því. En nú
tóku þeir að rannsaka húsin
grandgæfilega og bera burt í
körfum alt sem eftir var, hvort
sem það var fæði eða klæði.
Af íbúum Loos voru ekki eftir
nema tæp tvö hundruð og t fyrst-
unni vissum við ekki neitt hvert
um annað.
Eins og fyr var um getið,
höfðu óvinirnir tekið alt frá okk-
ur og við fórum að líða hungur.
Okkur var bannað að fara út,
en eg læddist samt að nóttu til á
næsta bóndabæ og náði í dálitla
mjólk.
þar var aðeins ein gömul kona,
en tvær kýr voru enn í fjósi. —
Samt leið ekki á löngu fyr en
þjóðverjar tóku þær líka, en
fyrstu dagana, í mestu vandræð-
unum, var mjólkin eins og hver
önnur guðs gjöf. Foreldrar mín-
ir og eg reyndum að bera sult-
inn karlmannlega, en börnin kvört-
uðu svo mikið, að hörmung var
að hlusta á þau. Eg ætla ekki
að lýsa fögnuði vorum einn dag,
þegar eg fann litla sardínudós,
sem þjóðverjum hafði yfirsést!
En hún entist ekki lengi. Eitt
kveld tók eg kjark í mig og fór
að leita hjálpar í ölgerðarhúsi í
næstu götu. í kjallaranum höfðu
T I L M I N N I S:
Baðhúsið opið v. d. 8-8, ld.kv. lil II
Borgarst.skrifát. í brunastöð opín v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst, Hverfisg. op. v. d. 10-2
og 4-7'
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K. F. U. M. Alm. samk. sunnd. 81/, síðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3. Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3' og 5-8. Utlán 1-3
Landssíminn opinn v. d. daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og 4-7
Nátturugripasafnið opið l1/,-21/, síðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-. nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2—3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar í Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2—3.
Landsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
gera það ekki. Þessi ráðlegging
hefir borið þann árangur, að
stjórnin í Kína hefir Iýst því
yfir, að hún væri horfin frá
því ráði að koma á einveldi og
því væri krýningu Yuans frestað
um óákveðinn tíma. Ástæðu til
þessarar frestunar segir hún vera
innanlandsóeyrðir. Eins og kunn-
ugt er hefir kínverskur hershöfð-
ingi hafið uppreist suður í Iandi
og stjórnin ekki getað bælt hana
niður og nú nýlega hafa fylgis-
menn gömlu keisaraættarinnar
norður í Ulanskuríu hafist handa
og farið með ófriði gegn stjórn-
inni.
fjórar fjölskyldur leitað hælis, en
hjá þeim var ekkert að hafa, þær
voru sjálfar aðframkomnar af
hungri.
Eg frétti samt, að einhverjir
raunabræður vorir hefðu náð sér
í mjöl í bakaríi þar skamt frá.—
Mér hafði sjálfri komið til hugar
að leita þangað, en faðir minn
hafði bannað mér það og sagt:
„þú ætlar þó ekki að fara að
stela, eins og þjóðverjar". Hann
var sannfærður um að við mund-
um fá hjálp þá og þegar.
Undir slíkum kringumstæðum
huggar maður sig við, að svona
óttalegt ástandfgeti ekki orðið
langvint. Okkur kom þá ekki
til hugar að við ættum að lifa í
ánauð heilt ár!
þegar eg kom í bakaríið voru
þjóðverjar búnir að nema á burt
mjölsekkina, en eg náði samt í
nokkur hnefafylli og úr þeimbjó
eg eitthvað til, sem líktistbrauði.
í garði nábúahússins, sem var
gjöreyðilagt, fundum við dálítið
af jurtum, sem við höfðum mikið
gagn af.