Vísir - 15.02.1916, Blaðsíða 2

VÍSIR
VISIR
Afgreiðsla blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrífstofa á sama stað, inng. frá
Aðalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
U. 2-3.
Sími 400.— P. O. Box 367.
Legkaupið
—o—
Á síðasta þingi voru samþykt
lög um það, að legkaup skuli greiöa
fyrir alla þá, sem grafnir verða í
kirkjugarðinum í Reykjavík, ogeru
lög þessi nú komin í giidi.
Vísi þykir rétt að vekja athygli
manna á þessum lögum, einkum
vegna þess, að grafhelgin er í þeim
ákveðin styttri alment en menn
munu ætla, aðeins 25 ár, og lögin
ná að því Ieyti einnig til þeirra
sem grafnir hafa verið áöur en þau
gengu f gildi.
Lögin ákveða legkaupið 2 krón-
ur fyrir börn innan 2 ára aldurs
og 4 krónur fyrir aðra og gildir
það fyrir 25 ár. En þeir sem vilja
helga sér grafreil í 50 ár greiöi 8
krónur, en fyrir 16 krónur geta
menn helgað sér grafreitinn meðan
kirkjugarðurinn stendur.
Allir grafreitir, eldri og yngri
eru því að sjálfsögðu friðaöir um
25 ár, f r á þ v í a ð g r a f i ð
var, og þarf ekkert legkaup að
gjalda fyrir þann tíma af þeim leg-
stððum, sem til voru orðnir áður
en lög þessi gengu í gildi, En þeir
sem vilja friða legstaði, sem gerðir
hafa verið áður, um lengri tíma en
25 ár verða að sjálfsögðu að greiða
legkaup.
Kvennhetjan
frá Loos.
---- Frh.
konur, höfðu stolist út á akur
til að reyna að finna nokkur
kornstrá, en þær voru undir-
eins teknar og seftar í varðhald.
Ef kvartað var til þýsku yfir-
valdana, þá var svarið útúrsnún-
ingar. Ágætis bóndakona, sem
hafði mist mann sinn og einka-
dóttur rétt áður en stríðið hófst
og þess vegna selt búgarð sinn
og flutt tii Loos, tókst nú á
hendur að fara til þýska hers-
höfðingjans sjálfs og biðja hann
ásjár. það var fönguleg kona
með grátt hár og klædd sorgar-
búning, bauð af sér besta
þokka.
Hershöfðinginn hlustaði á hana
og sagði loksins.
,Einhver ykkar getur farið til
Vafalausf eru þeir margir hér f
bæ, sem eiga 25 ára gamla graf-
reili í kirkjugarðinum — og ekki
vilja láta raska þeim, og fjöida-
margir sem vilja friöa yngri og
eldri grafreiti um lengri eðaskemri
tíma.
Athygli skal vakin á því, að
iegkaupið sem greiöa á fyrir friö-
un legstaða meðan kirkjugarðurinn
stendur er tiltölulega lágt, aðeins
helmingi hærra en 50 ára legkaup-
ið, sem aftur er helmingi hærra en
skyldulegkaupið fyrir 25 ár.
Þessum málum viðvíkjandi eiga
menn aö snúa sér til bæjarfóget-
ans.
Athugasemd.
Herra ritstjóri Vísis!
Gerið svo vel að taka þessa grein
í heiðrað blaö yðar.
Eg undirriaður finn mig hérmeð
knúinn til að athuga ofurlítiö leið-
réttingu eftir A. Godtfredsen í Leith
sem er í síðasta blaöi Vísis. Grein
sú á að vera leiðrétting á annari
grein sem birtist í sama blaði þ. 8.
jan. f. á., en það var mér að þakka
eða kenna aö hún birtist þar.
Eg skal geta þe3S nú þegar, að
grein sú var ekki nákvæmtega sam-
kvæm þeim skilríkjum, sem eg hafði
fyrir hendi, og hefir það verið af
misskilningi hr. ritstjóra Vísis. í
bréfinu ti! mín stóð (eg las það
upp fyrir ritstj.): »....ogsenni-
lega borgum við á fyrsta farrými
þessa sekt í dag<, en ekki að þeir
hefðu þá borgað sektina. Þetta áður-
nefnda bréf var skrifað þ. 14. des.
síðastl.; þá haföi sektin verið ákveð-
in 25 sterlpd., og bjuggust þá bæði
Kristján Gíslason og aðrir á fyrsta
farrými á »íslandi« við að borga
sektina þann dag. Svo hefir þetta
eitthvað breyst, því að eg fékk seinna
Lens lil að sækja vistir, eg skal
láta hermenn fara með“.
„Herra minn“, ansaði konan,
,mér er spurn hvort þér mund-
uð láta móður yðar, systur eða
eiginkonu fara eina í rnyrkrinu
með alókunnugum mönnum, svo
eg ekki tali um hættuna af sprengi-
kúlunum ?“
Hershöfðinginn ypti öxlum,
það var auðsætt að honum fanst
ekki mikið til um eitt mannslíf,
einkum þegar óvinir áttu í hlut,
en hann lofaði samt að útvega
mjöl. Heill mánuður leið þó
áður en hann efndi loforðið.
Eg ætla ekki að tala um þján -
ingar vorar á þessu tímabili, en
mér til hugsvölunar segja dálitla
sögu um hundinn okkar, Súltan ;
eg hef þegar minst á hann, en
þá var hann með hermönnum
vorum í skotgröfunum. Eftir að
frakkneska liðið yfirgaf Loos
kom hann til okkar.
Einn dag sá eg Súltan koma
með eitthvað í kjaftinum og fara
bréf frá Kr. G., sem var skrifað þ.
17. des., og í því segir hann að
Þórður haldi að hann fái enga sekt.
Þetta lét eg ekki birta af því að eg
ætlaði mér ekki að vera fréttaritari
blaöa hér. En nú sé eg f þessari
»Leiðréttingu« staðhæfingu sam-
kvæmt bréfinu frá 17. des. í þeirri
grein eru orð »Vísis« frá 8. jan.
rangfærð, það stendur þar hvergi
aö farþegar á s/s «fslandi« hafi borg-
að nokkuð t i 1 hr. Þ, F. En þeir
sem þekkja A. G. kippa sér ekki
upp við þvílíkt. Að herforinginn
hafi frekar beint spurningu sinni til
A. G. viövíkjandi blaöaflutningi »um
borð«, heldur en til annara farþega,
munu menn sjá að er vafamál; og
þeir sem þekkja A. G. munufæstir
trúa þvf, og halda sér þá við um-
mæli Vísis frá 8. jan. um afskifti
hans í þessu máli. Eins og ritstj.
segir í Aths. viö »Leiöréttinguna«,
eru það ósannindi að Kr. G. hafi
skrifaö þessa umgetnu grein í Vísi
frá 8. jan„ og hefi eg þegar skýrt
frá því.
Vegna þess að A. G. heíir hafið
persónulega árás gegn föður mfnum,
og hann er hér ekki til að bera hönd
fyrir höfuð sér, — og það veit
Godtfredsen — — þá ætla eg aö
skrifa fáeinar línur í viðbót. Þaö
munu allir geta séð aö áburður A.
G. á hann, hefir ekki við neitt að
styðjast; en annað mál væri að víia
mig fyrir það aö hafa ekki beðið í
Vísi aö skýra nánar frá málinu þeg-
ar eg fékk seinna bréfið. — Mér
virðist það ekki þess vert að athuga
þenna rakalausa áburð hans frekar.
Allir sem þekkja báða málsaðila munu
geta gert upp á milli þeirra. Þessi
danski »maður« hefir oft veriö hér
á landi á sumrum, — oftast á Sauð-
árkróki, og þar hefi eg sjálfur kynst
honum taisvert. Til þess að sýna
hvers konar maður hann er, mætti
segja margar sögur. Geta mætti
þess þegar hann í sumar sendi manni
á Sauðárkróki símskeyti frá Morgun-
blaðinu,
Rvík 13. febr. 1916.
Björtt Knstjánsson.
með í eldhúsið. Hann kom að
vörmu spori inn í stofuna til
mín og tók að hlaupa í kringum
mig. Eg sagði honum að leggj-
ast niður en hann hlýddi ekki
skipun minni, heldur tók hann
að kippa í pilsið á iitlu systur
minni og hafði hana þannig með
sér út í eldhúsið.
þegar þangað var komið tók
hann eitthvað upp af gólfinu og
dinglaði því framan í hana. Hún
hrópaði þá: „Komdu, Emilienne
og sjáðu, þetta er þó garnan*.
Eg fór fram og sá þá að Súltan
hafði stolið bjúga frá þjóðverjum
og vildi gefa okkur það þótt
hann reyndar væri svangur sjálf-
ur. Til allrar ógæfu var bjúgað
úldið • og við gátum ekki borðað
það, Súltan snerti ekki á því fyr
en við vorum margbúin að segja
honum að hann mætti eiga það.
í annað sinn stal hann frá þjóð-
verjum smjörbita sem vafinn var
léreftsdulu og kom og færði mér.
Varð eg þeirri gjöf ákaflega fegin.
T I L M I N N I S:
Baðhúsið opið <•. d. 8-8, Id.kv. til 11
Borgarstskrifjt. í brunastöð opín v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op. v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk. Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K. F. U. M. Alm. samk. sunnd. 81/, siðd
Landakotsspit. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3, Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssíminn opinn v. d. daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið P/,-21/, siðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7, sunnd. 9-1
Saraábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2—3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar í Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2—3.
Landsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
Forsætisráðherra-
skifti á Rússlandi.
—0 —
Goremykin forsætisráðh. á Rúss-
landi hefir sagt af sér. Er það
seinna en von var á, því bæði
fylgistnenn hans og mótstöðumenn
hafa uui langt skeið lagt að hon-
um með að draga sig í hlé. Frá-
för Goremykins mun þó ekki boða
neina stefnubreytingu á stjórn lands-
ins, því sá sem við tekur, Boris
Sturmer, er ramur afturhaldsmaður
og aldavinur Goremykins.
Rússneskur blaðamaður átti tal
við Sturmer skömmu eftir að hann
tók við forsætisráðherraembættinu.
Meðal annars mintist blaðamaður-
inn á það, hvenær dúman ætti að
koma saman til funda. Svaraði þá
forsætisráðherrann því, að nú ætti
ekki við að tala um aðra hluti en
þá, sem miðuðu að því að leiða
1 ófriðinn til farsællegra lykta.
það þarf enginn að segja mér
að dýrin séu heimsk.
Eg hefi ennþá ekki talað um
sorglegasta viðburðinn sem kom
fyrir mig um þessar mundir, en
mér fellur svo illa að tala um það
sem eingöngu snertir mig — þó
að það að vísu sé einnig sýnis-
horn afmeðferðinnl á íbúunum í
Loos meðan þjóðverjar voru þar»
það var sunnudagur 6. desem-
ber. Veðrið var leiðinlegt og
skuggsýnt inni. Við höfðum lok-
að að okkur,, því í ttunda sinn
var búið að gera við hurðina,
sem þjóðverjar altaf voru að
brjóta upp.
Eg kallaði á föður minn að
borða kveldverð — ef kveldverð
skyldi kalla.
Hann varð altaf að vera í her-
bergi uppi á lofti til þess að geta
skriðið í fylgsni sitt ef þjóðverjar
kæmu inn.