Vísir - 16.02.1916, Síða 2

VÍSIR
VISIR
A í g r e i ð s I a blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aðalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
U. 2—3.
Sími 400.— P. O. Box 367.
BaDilaríldainenii
láta ófriðlega.
Fyrir nokkru var símað hingað
að Lusiianiu-deilan milli Banda-
ríkjanna og Þýskalands væri á
erida kljáð, en það hefir ekki
verið alskostar rétt. Hafa fulln-
aðarsættir strandað á því, að
þýska stjórnin hefir ekki viljað
lýsa yfir því að hún kannaðist
víð verk kafbátsstjórans. Sendi-
herra Þjóðverja hefir tvisvar boð-
ið að leggja deiluna í gerð, en
Wilson hafnað því, og krafist
yfirlýsingar í ofangreinda átt. —
Wilson hefir verið á ferðalagi
um miðhluta Bandaríkjanna til
að afla frumvarpi stjórnarinnar
um aukningu hers'og flota fylgis
og hefir látið all-ófriðlega í ræð-
um sínum og er sagt að þýska
stjórnin muni ganga að kröfum
háns.
í haust eiga að fara fram for-
setakosningar í Bandaríkjunum
og er talið víst að Wilson verði
aftur í kjöri af hálfu demokrata.
Nýlega áttu 10,000 þýsk-amer-
ískir menn fund með sér í Balti-
more og var þar samþykt yfir-
lýsing um að vinna gegn endur-
kosningu Wilsons.
Ekki er kunnugt enn hver
Kvennhetjan
frá Loos.
--- Frh.
Við heyrðum hann ganga að
stiganum, en svo datt hann. Við
munmi þutum upp á loft og
fundum hann liggjandi á góifinu.
Við gátum reist hann á fætur og
sett hann á hægindastól. það
var ósköp að sjá hann og hann
stundi: „Mér er svo ílt í höfð-
inu“. Við reyndum að gefa
honum kaffi, en hann vildi það
ekki. þá sókti eg kampavínsflösku,
seim eg hafði falið til þess að
hafa í viðlögum, en hann vildi
héldur ekki bragða á því.
Við reyndum alt sem okkur
hugkvæmdist til að lina þjáningar
hans, en árangurslaust. Andar-
drátturínn tók að teppast og
hana varð eins og nár í framan.
vera mun í kjöri af hendi repúli-
kana, en margt virðist benda til
þess að framsóknarmenn og re-
púlikanar sameini sig um Roose-
velt. Ef svo færi, þá mundu
Þjóðverja-vinir ennþá ófúsari að
styðja hann til kosninga. Roose-
velt hefir manna mest legið Wil-
son á hálsi fyrir það hve vœgi-
lega hann hafi farið í sakirnar
við Þjóðverja. Roosevelt hélt
rœðu í Brooklyn fyrir skömmu
og réðist þá óvægilega á stjórn-
ina fyrir hinar löngu bréfaskriftir
út af Lusitaniu-málinu. Er þetta
kafli úr ræðunni:
— Nú er oss boðið að kyssa á
alblóðugar hendur þeirra manna,
sem myrt hafa konur okkar og
börn. Margir af stjórnmálamönn-
um vorum virðast vera hræddir
við Þýskaland og eru fúsir til
að fórna heiðri ættjarðarinnar
sakir þessa ótta. Það er ætlast
til að við tökum fégjöld fyrir
myrtar konur og börn og göng-
um síðan erindi morðingjanna
með því að tala máii þeirra við
bandamenn, sem eru að losa
Belgíu úr ánauð. Við eigum
þannig að vera verkfæri í hendi
morðingjanna gegn þeim þjóð-
um sem hafa komið drengilegar
fram og réttlátlegar, Vér sátum
hjá þegar Þjóðverjar myrtu kon-
ur okkar og börn á höfum úti
og skutu á varnarlausar borgir.
Vér erum að nokkru leyti með-
sekir þeim um þessi glæpaverk,
þar sem vér mótmæltum þeim
ekki. — —
White fyrrum sendih. Banda-
ríkjanna í Berlín hefir nýlega
skrifað grein í New York Times
um það, að Þjóðverjer hafi selt
bæði Spánverjum og Bandaríkja-
mönnum vopn og skotfæri í
spansk-amerísku styrjöldinnni,
sitji því illa á þeim að krefjast
þess að Bandaríkjamenn selji ekki
bandamönr.um vopn.
Ríkiserfingi Tyrkja
ræður sér fiana.
Ríkiserfingi Tyrkja, Yussuf Izzedin,
réöi sér bana 1. þ. m. með þeim
hætti að hann skar á lífæðina á vinstri
úlfnlið og lét sér blæða til ólífis.
Er því kent um að prinsinn hafi
verið veikur undanfarið. Yussuf
Izzedin var frjálslyndur í skoðunum,
fylgdist hann vel með Ung-Tyrkja
hreyfingunni hér um árið og var
henni mjög hlyntur. Hann var og
mikill vin Englendinga, og þótti
fyrir þegar Tyrkir snerust gegn þeim
í fyrra haust. Prinsinn var sonur
Abdul Aziz soldáns, en bróöurson-
ur núverandi Tyrkjasoldáns.
Hjá Tyrkjum tekur elsti karlmað-
ur af soldánsættinni við ríkjum en
ekki elsti sonur fráfarandi soldáns.
Bandamenn taka grísk-
an kastala*
Um daginn var skýrt frá því í
Vísi að bandamenn hefðu tekið
grískan kastala, Kara-Burnu, austan
við Salaoniki-flóann. Nú hafa þeir
tekið annan grískan kasiala vesfan
við flóann, beint á móti Kara-
Burnu. Ráða þeir nú alger'.ega
yfir siglingum við flóann. Gríska
stjórnin hefir mótmælt þessum að-
förum.
T I L M i N N I S:
Baðhúsið opið v. d. 8-8, Id.kv. til 11
Borgarst.skrifst. í brunastöð opín v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst, Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk. Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K. F. U. M. Alm. samk.sunnd.8Va siðd
Landakotsspit. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3, Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssíminn opinn v. d, daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið V/,-21/, síðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjua. og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2—3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar í Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2—3.
Landsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
Skattur á piparsveina
—o—
Menn þykjast hafa komist á snoðir
um að þýska stjórnin ætli að leggja
það til í næ3tu fjárlögum að sér-
stakur skattur sé lagður á einhleypa
menn. Hefir einn af þýsku þing-
mönnunum ritað urn það, að ein-
hleypir menn geti greitt helmingi
hærri tekjuskatt en kvongaðir menn
og þrefalt hærri en fjölskyldumenn.
Hræddir við biblíuna
Amerískur blaðamaður, Hermann
Bernstein, sem fylgdist með friðar-
postulum Fords yfir Þyskaland, seg-
ir frá rannsókn Þjóðverja á ferða-
mönnunum : Þeir skoðuðu á okk-
nr hverja spjör, og tóku jafnvel
af mér biblíuna. Eg hélt að óhætt
væri að lesa biblíuna í Evrópu, en
þeir virðast vera hræddir við hana
líka.
Við stóðum þarna orvilnaðar
og ráðalausar. Okkur sýndist
hann meðvitundarlaus. Móðir
mín sagði:
„þú verður að sækja þýskan
herlæknir*, en þetta heyrði fað-
ir minn og sagði tvisvar: „nei,
nei".
Við fundum að hjartað barðist
mjög ótt og við sáum að altaf
dró af honum. Eg ákvarðaði
mig til að sækja þýskan læknir,
en móðir mín vildi ekki láta mig
fara út í myrkrið eina, enda var
hún hrædd um að eg ef til vill
mundi reka mig á Iæknirinn, sem
eg hafði stygt með því aö syngja
la Marseillaise. Hún lagði af
stað sjálf, en eg veit aldrei hvern-
ig hún hefir farið að gjöta sig
skiljanlega fyrir verðinum, en
hann vísaði henni á bústað lækn-
isins og eftir örstuttan tíma kom
hún aftur og læknirinn með
henni, en þá var faðir skiiinn við.
það skeði svo fljótt, að mér
var ekki unt að skilja, að svo
væri í raun og veru................
Hann dó af hungri, þreytu og
geðshræringu, sjálfsagt líka af
sorg, því hann var góður fransk-
ur borgari og honum gramdist
að sjá óvinina setjast að í land-
inu.
Við höfðum ekki annað ljós
en svolitla næturtýru, læknirinn
tók því upp rafurmagslampa úr
vasanum og horfði á föður minn.
Hann þagði. Eg hvíslaði að hon-
um: „Segið móður minni það,
eg veit. ...-.*
Hann snéri sér að móður
minni og sagði:
„Eg kem of seint, frú“ og
flýtti sér svo heim að hátta aft-
ur.
Börnin grétu, en við mæðgur
vorum eins og steingjörvingar,
við gátum ekki einu sinni grátið.
Við lögðum líkið á rúmið og
settumst öll fjögur í kringum
það. þegar leið á nóttina sofn-
uðu börnin en þegar þau vökn-
uðu fóru þau undir eins að gráta
aftur.
Við töluðum um veikindi og
dauða föður míns, sem hafði
komið okkur svo óvart, en samt
datt okkur nú ýmislegt í hug, er
benti til þess að hann hefði lengi
verið veikur, eh dulið oss þess,
til þess ekki að auka á eymd og
kvíða okkar.
Morgunin Ieið. það varð að
hugsa um að jarða líkið.
Móðir nu'n var svo að fram
komin, að hún gat ekkert gjört í
þessu, og við gátum ekki vonast
eftir neinni aðstoð.
Eg lagði því af stað til hers-
höfðingjans þýska og náði loks-
ins tali af honum.
„Herra mrnn,“ sagði eg, „fað-
tr minn dó í nótt, hverníg á eg
að fara að, til að láta smiöa ut-
í