Vísir - 17.02.1916, Síða 2

VÍSIR
VISIR
A f g r e i ð s 1 a blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi.
Inngangur frá VallarstrætL
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aðalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
kL 2-3.
Sími 400.— P. O. Box 367.
Smyglun í Hollandi.
Amerískur blaðamaður, sem dval-
ið hefir um hríð í Hollandi, lætur
mikið yfir því, að laumað sé vör-
um þaðan til Þýskalands. Segir
hann að margir menn séu nú orðn-
ir auðugir, sem ekki áttu áður mál-
ungi matar.
Her Hollendinga á aðallega að
gteta þess, að smyglun eigi sér
ekki stað. Og er sagt að liðs-
mðnnum og foringjum verði það
á, að loka augunum þegar smýgl-
unum kemur þaö vel. Varðmanns
staðan við landamærin er talin all-
arðvænleg. Eru dæmi til þess að
hafst hafi upp úr henni um 1000
krónur á einni nóttu.
Smyglar hafa neytt margra ráða
til að koma vörum yfir landamærin*
Það var lengi vel alsiða að á hverri
jámbrautarlest, sem kom til Hol-
lands frá Þýskalands, voru þrefalt
fleiri þjónar en þurfti. Þessir menn
átu og drukku lyst sína þegar til
Hollands kom, og höfðu heim með
sér eins mikið af vörum og lög
frekast leyfðu.
Varð þetta feröalag til þess að
gefin voru út lög um það hve
margir jámbrautarþjónar mættu vera
á hverri lest.
Eitt sinn fór kaupmaður nokkur
í Rotterdam að senda feiknin öll af
Kvennhetjan
frá Loos.
--- Frh.
an um hann og taka handa hon-
um gröf?“
Hann varla lcit á mig cn sagði
á góðri frönsku:
„Haldið þér, að eg sé líkkistu-
8miður ?“
,Nei, það veit eg“, svaraði eg
döpur, því háðsyrði hans sœrðu
tilfinningar mínar, „en þér hafið
ajálfsagt einhverja menn, sam
gcta, gjört það°.
,Okkur varðar ekkert um
þetta. það þarf heidur enga
kistu utan um föður yðar. Ein-
hvcrjir af föngunum geta tekið
gröfina, eg skal gefa skipun um
það. þér megið gjöra prestinum
aðvart og svo er það mál út-
kljáð".
Hermaður fór raeð mér í fang-
legsteinum til Þýskalands. Voru
svo mikil brögð að því, að gár-
ungi einn þar í borginni sagði að
það liti helst út fyrir að hver ein-
asti hermaöur á Þýskalandi ætti að
fá legstein. Loks komst stjómin
að því, að legsteinarnir voru ekkj
annað en olíuflát.
Um eitt skeið var mikið flutt af
sápu frá Hollandi lil Þýskalands, en
*oks tóku tollþjónarnir eftir því, að
ekki var hægt að þvo úr sápunni
Hún var nærri því eingöngu fitu-
efni.
Eitt var það sem hollenska stjórn-
in tók eftir seint og síðarmeír, var
það, að hollensk skip, sem sigla til
þýskra hafna, komu venjulega aftur
atkerislaus eða skrúfulaus. Kváðust
skipstjórarnir hafa mist þessa hluti.
En þeir höfðu selt þá Þjóöverjum
vegna þess að þeir voru úr kopar.
Fengu Hollendingar jámatkeri til
að nota á Ieiðinni heim.
Um skurðina á Hollandi ganga
stórir bátar og hafa stórar
vatnstunnur á þilfari. Bátar þessir
koma stundum til Þýskalands, og er
taliö að á þeim bátum hafi aldrei
verið vatn á tunnunm, nema ef
til vill á leið frá Þýskalandi. Ann-
ars hafi þær verið fullar af olíu.
Til að ráða bót á smygluniuni
hefir stjórnin ákveðið að banna
að geyma vörubirgðar á 5 kíló-
metra löngu svæði hjá landa-
mærum Þýskalands, og láta herinn
vera einvaldann á þessu svæði.
Þýskir friðarskilmálar.
Eftir ameriakum blööum.
í amerískum blöðum er skýrtfrá
síöustu friðarboðum Þjóðverja á
þessa leið:
Þýskaland er reiðubúið að sleppa
öllu tilkalli til Kiautschau og ástr-
ölsku eyjanna, sem Þýskaland hefir
átt; það vill einnig gera þann samn-
ing við England, að það fái ný-
lendu eina í Afríku, sem Þjóðv.
hafa átt, eða aörar landeignir.
Þýskaland krefst:
1. Viðurkenningar á því, að
Tyrkland sé undir þýskri vernd og
hafi Þjóðverjar fult vald til að auka
og efla þýska verslun í Litlu-Asíu
og Arabíu.
2. Að Þýskaland fái Kúrland.
3. Pólland verði sjálfstætt kon-
ungsríki, en konungur verði þar
þýskur prins, Austurríki láti nokk-
uð af Galiztu af hendi við þetta
nýja konungsríki.
4. Rúmenía fái Bessarabfu frá
Rússlandi og Búkovfnu og Tran-
sylvantu frá Austurrfki.
Þýskur kafbátur
í Themsárósum.
—:o:—
Frá Berlín hefir verið tilkynt, að "
þýskur kafbátur hafi sökt vopnuðu
bresku varðskipi, einu belgisku og
þremur breskutn fiskiskipum, sem
notuö voru sem varðskip. — Þetta
á að hafa skeð yst í Themsárós-
um.
Stóra franska lánið
í franska þinginu hefir verið
samþykt, að heimila stjórninni að
verja alt að 180 milj. til að inn-
leysa vaxtamiða af stóra franska
5% láninu (sigurláninu) fyrir fyrsta
ársfjóröunginn. önnur lönd hafa
T I L M I N N I S:
Baðhúsið opið v. d. 8-8. ld.kv. til 11
Borgarstakrifjt. i brunastðð opín v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. ki. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K, F. U. M. Alm. samk. sunnd. 81/, siðd
Landakotsspit Sjúkravitj.tími kl. 11-1.
Landsbankinn 10-3. Bankastjóm til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssiminn opinn v. d. daglsngt (8-9)
Helga daga 10-12 og 4-7
Náttúrugripasafnið opið 1V.-21/, siðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjómarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vífilsstaðahælið. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. j>d. fmd. 12-2
Okeypis lækning háskólans
, , Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud
c , . kt 12-1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kL 2-3.
Tannlækningar á þriðjud. Id. 2—3.
Augnlækningar f Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2—3.
Landsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
Islenskar
fiskibollur
fási hjá
Jóni frá Vaðnesi.
lagt sinn skerf til lánsins svo sem
hér segir: Engiand 602 miljónir,
Holiand 20 milj., Spánn 12 milj,,
Sviss 80 milj., Grikkland 4 tnilj. og
700 þús., Danmörk 4 milj., Portú-
gal 47j milj., Noregur 9 miljónir.
elsið og liðsforlngi benti þar á
tvo gamla menn frá Loos, sem
áttu að fara með mér tíl að taka
gröfina.
„Ekki nema tveir, þeir eru
svo gamlir og hrumir".
„Ó, þeir geta vel unnið, það
eru ekki annað en ólíkindalœti
þegar þeir barma sér“. Samt
lofaði hann mér eins og elnhverri
náð, að hann skyldi lána mér
fjóra menn næsta dag til að bera
líkið til grafar. Svo fór eg til
prestsins. Var honum leyft að
jarðsyngja föður minn, en þýsk-
ur hermaður átti að fylgja hon-
um.
Eg kom heim aftur en þorði
ekki að segja mömmu minni að
mér hefði verið neitað um kistu.
Hvað átti eg til bragðs að taka ?
Mér kom þá til hugar að reyna
að búa tii kistu sjáif. Eg kallaði
á bróður minn og sagði honum
fyrirætlun mína. þó hann væri
ekki nema 10 ára gamall þá var
hann hraustur og duglegur dreng-
ur og við lögðum bæði af stað í
næsta hús því þar hafði búið
trésmiður. Húsið var að mestu
leyti í rústum, en smíðastofan
var að mestu óskemd og þar
var vlður og verkfæri. Eg bjó
til dálítinn uppdrátt og við tók-
um nú að saga og negla saman
kistu eins vel og við gátum.
Tárin hrundu niður eftir kinn-
unum á mér meðan eg var að
smíða og þegar eg minnist þess-
ara stunda þá er naumast að eg
geti haldið á pennanum.
Loksins var kistan tilbúin og
tveir borgarar úr Loos, fangar
þó, hjálpuðu okkur að kistuleggja.
Stundu eftir hádegi komu her-
menn með prestinn og fjóra
fanga sem áttu að bera kistuna.
Hvet1 veit nema þessi gamalnienni
hafi öfundað föður minn af hvíld-
inn!
Eg var hrædd við að sjá örvænt-
ingu móður minnar, svo eg vildi
ómögulcga að hún fylgdi föður
mínum til grafar. Hún hélt því
kyrru fyrir hejma; börnin voru
hjí henni og reyndu að hugga
hana, en eg gckk aleín á eftir
kistunni.
þegar eg heyrði fyrstu mold-
arhnausana falla niður á kistu-
lokið, hélt eg að mundi líða yfir
mig * * *•
þegar presturinn og hermenn-
irnir voru farnir burt úr kirkju-
garðinum, kraup eg niður við
leiði föður míns og lofaði að
hefna hans — og guði sé lof, þó
veik sé, þá hef eg samt átt kost
á að sýna hvað mikið eg hata
þjóðverja.
Daginn áður en faðir minn
var jarðaður hafði þýskur liðs-
foringi komið inn til okkar og
sagst ætla að búa hjá okkur. En
mér hafði tekist að koma hon-
um burt með því að sýna hon-
um að í húsinu væri lík.
En nokkrum dögum seinna
komumst við ekki undan að
hýsa annan liðsforingja og þjóna