Vísir - 17.02.1916, Page 3

VfSIR
>ttS7
aWvotv 03 feamvaoitt S\nú
S>W\$sto$a
ums\ónatmatvti5 á$eY\$Vsfeatt$a ev opvu
uufea da$a \xi W. b--*l e. m.
^ t\sVa&Vt\ S^tvt M. á StutváatsUa 1.
Drekkið
LYS
CARLSBERG
Heimtint beeiu oáf«i|u
drykkir.
Pást alstaSar
álslumboð fyrír fsload
f^athan & Olscn
Samverjinn.
Kvittanlr fyrir gjöfum
Peningar:
^óðrik (afg. af aðgm.) 4,50
J. M. 50,00
Veðmál 100,00
Frá 2—■# 5,00
s. 0. 2,00
Kaffi 1,50
Sigríöur 1,00
Helga 1,00
Vísir safnað 20,00
Ónefndvr 15,00
ónefnd 2,00
H. N. 6,00
Ónefndnr 5,00
í. O. 10,08
Vörur:
Kttlaversl. 3 dcpd. k*l. L. N.
“PPkveikju. Völandur mpykveikjs
N. N. i skeffa rdfur. O. O. 6.
hálfa tunnu kartöftur og 1 sekk
haframjöl. L. N. hálfa tn. kartðflur.
Helga kaffi og melis. Sieriöur hafra-
■jöl og hveiti.
14. febr. 1016.
Páll Jinston.
Sjófatnaður
fest bestur og ódýrastur
i verilun
Suím, ^Ussouato
S,»«i 152. Laugsv. 42.
Tll sölu með tækifaerls-
verði vandað
íbúðarhus
f Austurbænum, stærð
12 x 12 áln.
Upplýsingar hjá
Stgr. Guðmundssyni,
Amtm.st. 4.
ttt söttt ttú \>egsr.
Afgr. v. á.
SttvávÍ au&l^sVtvgat
UmauU^a.
VATAYGGINGAR
Vátryggið tafalaust gegn eldl
vörur og húsmuni hjá The BriU
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gfslason
Sæ- og stríðsvátrygglng
Det kgl. oktr. Söassurance Komp
Miðstræti 6. Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður fyrír fsland
Det kgi. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
G M E N
Oddur Gfslason
yfirréttarmálaflutnlngsmaSur,
Laufásvegl 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 21
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaöur.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutimi frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaOur,|
Grundarstíg 4.£ Sími 533
Heima kl. 5—6.
Trygð og slægð
ftfdr
«uy Boethby.
ii _____
Trh.
U«djf ejn8 0g Browne hafði
0rð*Ö morgunverð difinn eltir,
jvtti hann sér til Tuilerle-garðaina.
_*r hifðu þau gert ráð fyrir að
hittast, Katrfn og hann. Og það
v,r hún, sem varö fyrri til að
koma til mótalna. Hún flýtti sér á
»oti honum undir eins og hún
Utn auga á hann. Brownc fanat
•ð hann hefði aldrei séð hana eins
vel klædda, og aldrei eins fallega.
Honum fanst augun gefa frá sér
feislabrot líkt og gimsteinar.
— Eg aé það á þér, að núseg-
þú góð tíðindi, saf ði hún þegar
þau höföu heilsast og gengu sam-
*n eftir gðtunni. Hvaö hefir þér
wú orðiö ágengt?
w - Okkur bcfir wiðaS •furlítii
( ittina, svaraði hann. Eg hefi feng-
ið að vitaum manneinn í Hong
Kong, sem lfklegt er að geti oröið
okkur til ómetanlegs gagns.
— Pað kalla eg góð tiðindi,
sagði hún. En það er svo langt í
burtu. Eg vonaði, að slíkur maður
væri einmitt til í London.
— Eg held akki að slfkur maður
sé til þar, svaraði Browne. Þar er
vlat enginn, sem okkur getur orð-
ið að liði. En aftur á móti er þar
nðg af mðnnum, sem okkur geta
oröið að óliði. Þetta minnir mig
i, vina mín, aö eg þarf að tala
við þig um árfðandi málefni.
— Hvað er það? spurði hún.
— Mig langar til að vara þig
viö, að tala um fyrirætlanir okkar
svo aðrir heyri tii. Og sérstaklega
vil ag vara þig við einni mann-
eskju.
— Hver er hún? spurði Katrín.
Og Browne gat heyrt á röddinni
«ð þótt hún auðvitað ekki gæti
vitað meö vissu viö hvern hann
átti, þá gat hún giskað nokkurn
veginn rétt á þaö. Þau voru nú
sest á sama bekkinn, sem þau höfðu
setlB á nokkrum dögum áöur. Þaö
var ekki langt frá því að Browne
skammaðist sín þegar hann mintist
þess, að hann skuldaði hamingju
sína, að mestu Ieyti, þeirri mann-
eskju sem hann ætlaði nú að fara
að baktala.
— Þú mátt ekki verða reið af
því sem eg ætla nú að segja þér,
byrjaði hann og rótaði upp möl-
inni á stígnum meö neðri endan-
um á regnhlífinni sinni. En sann-
leikurinn er sá, að mig langar til
að vara þig við að segja frú Bern-
stein of mikið af fyrirætlunum okk-
ar. Það er ekki nema eðlilegt að
þér finnist það vera órétt af mér,
að segja þetta, eg vona líka að
svo sé.
— Eg held líka að það sé mjög
órétt, sagði hún. Eg veit ekki hvers
vegna það er, að þú virðist frá
upphafi hafa haft á móti frú Bern-
stein. Eg held þó að þú getir ekki
borið á móti því, aö hún hafi verið
góður vinur okkar beggja.
Hún virtist vera svo móðguð af
því sem hann hafði sagt, að Browne
flýtti sér að afsaka sig.
Þú getur reitt þig á, að eg ef-
ast ekki um vináttu hennar, sagði
hann. Eg reiði mig aftur á móii
ekki á þagmælsku hennar. Eg gæti
aldrei fyrirgefið sjálfum mér ef eg
vissi, að eg hefði komið inn hjá
þér ranglátum hugsunum um hana.
En samt sem áður get eg ekki
annaö en látið alt sitja á hakanutn
fyrir því, að vita þig og fðður
þinn í öruggri höfn. En til þess
er nauðsynlegt að ekkert berist út
um þetta sem við höfum með
höndum.
— Þaö er þó ekki alvara þín,
að halda að frú Bernstein muni
tala um þetta við óviðkomandi
menn? spurði Katríri dálítið gremju-
lega. Þú hefir auðvitað ekki þekt
hana lengi, en eg hélt nú samt að
þú vissir svo mikið að það myndi
hún aldrei gera.
Browne reyndi að gera henni
skiljanlegt hvað hann ætti við með
þessari bón, en það leið ekki svo
lítill tími áður en hann gat það.
Til þess að breyta um umtalsefni,
þá fór hann að tala um Sauber.
Og iíka um þaö, hve mikla hlut-
deild hann tæki í kjörum þeirra.