Vísir - 20.02.1916, Blaðsíða 3
VÍSIR
S&wUs li&ftenaa sttton 03 Itawipaow Svm\ \«6
SH Ifcur jUamkeptú.
i
sem »Wa að váSa s\$ \
sUá\)e\^aw
á *y.\aUe^t\ ^á
H.F. EVELDÚLFUR
gefi sig fram á skrifstofu félagsins
n.k. miðvikudag kL 3-6 sd.
H.f. Kveldúlfur.
Fyrir kaupmenn og kaupfélög,
Umbúðapappír í rúllum, pappírspokar, skóflur, handsápur,
vindlar, reyktóbak, cigarettur, brjóstsykur, suðu- og át-chocolade,
makron og marcipanmasse, syltetöj í fötum á 12 kg. o. fi.
T. .Bjarnason, umboðsverslun,
Sími 513. Templarasundi 3.
í&est a$ au^sa \ \ s \
Af samkepni tapar kaupmaðurinn en kaupandinn þénai á henni.
| Ótrúlegt en satt er það að olíutau hækkar í verði ytra en lækkar í
Reykjavík.
OIíu Kápur frá 3,30. Olíu Hattar frá 0,90,
— Buxur — 3,80. — Svuntur — 2,10.
Vöruhiísið.
L:
VATRYGGINGAR
Svuntur tilbúnar
og morgunkjólar með afarlágu
verði ( Bárunni.
SetvdÆ au^s\u^aY Umaute^a.
Vátryggið tafalaust gegn eldl
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gfslason
Sse- og strfðsvátrygglng
Det kgl. oktr. Söassurance Komp
Miðstræti 6, Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboösmaöur fyrir Island
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
i
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
LOGMEN
T3
Oddur Gfslason
yfirréttarmálaflutnlngsmaOur,
Laufásvegi 22.
Venjuiega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 21
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaOuE,
Orundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.
I
N. B. Nielsen. 4- Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz.
Trygð og slægð9
Eftir
Guy Boothby.
64 ----
Frh.
BroWne vissi ekki almenniiega
hverju hann átti að svara. Hann
hafðn enga löngun tii að segja
Maas frá leyndarmálinu, en hann
vildi heldur ekki segja honum það
sem ekki var satt. Alt í einu fann
hann ráð til að komast hjá hvoru-
tveggja.
— Við hittumst í Japan, að öll-
um líkindum, svaraði hann, en hún
fer ekki með mér.
— Eg kenni í brjósti um yður,
sagði Maas, sem nú hafði alt í einu
fengið mikinn áhuga á því, sem
vinur hans var að segja honum,
Það er ekkert sem jafnast á við að
sigla á gufuskipi um úthöfin í slík-
um kringumstæðum sem þið eruð,
Auövitaö get eg ekki dsemt um
það af eigin reynslu, En eg geri
mér í hugariund, að gjálpið við
súðina og þögnin á siíku skipi séu
ákaflega skemtilegir atburðir fyrir
ástfangna menn.
Browne svaraði þessu ekki einu
orði. Hugsanir hans voru of skemti-
legar og jafnframt of heiiagar til
þess að hann gæti fengið af sér að
tala um þær við óviökomandi menn,
Hann sá í anda sjálfan sig sigla
á ,,Ló*ufbl6minu“ um ládauðan
sjóinn, en stjörnurnar í hitabeltinu
lýstu skipinu, og viö hlið hans stóð
Katrín, og ekkert heyrðist nema
lítið eitt til skrúfunnar og svo gutl-
ið í sjónum þegar skipið klauf hann,
Loksins sáust ljósin í Dover fram
undan. Veðrið haföi ekki verið alls-
kostar gott og þess vegna voru
ekki mjög margir farþegar á þilfar-
inu. En nú fóíu þeir að smá tínast
upp og taka saman pjönkur sínar,
til þess aö fara í land, en af því
verður, eins og allir vita, talsverö-
ur ókyrleiki og íroðningur síðustu
tíu mínúturnar áður en skipiö kem-
ur að landi. Maas reyndi alt hvað
hann gat til þess að vera sem
skemtilegastur. Þegar þeir komu aö
Charing Cross þá varð Browne að
játa að hann hefði aldrei farið eins
skemtilega ferö yfir sundið eins og
þessi Iiafði verið. Tíminn hafði lið-
ið án þess að hann vissi af og án
þess að Browne fyndi til leiðinda.
— Eg vona að við sjáumst áður
en þér leggið upp, sagði Maas
þegar þeir stóðu saman á brautar-
stöðvuiium og biðu eftir því að
vagninn kæmi til þess að sækja
Browne. Hvenær ha’d;ð þér að þér
leggið af stað?
— Það er meira en eg get sagt
yður, sagði Browne. Eg hefi mjög
mikið að gera áður en eg get
hugsað til að leggja af stað. Eg er
samt viss um að við hittumst ein-
hversstaöar áður. En meðal annara
orða, viljið þér ekki aka með mér?
— Nei, þakka yður fyrir, sagði
Maas. Eg ætia að ná mér í vagn
og aka til klúbbsins áður en eg fer
heim. Eg get ekki sofið fyr en eg
heyri tíðindin úr borginni, hver
hefir kvongast hverri, og hver hefir
strokið með hverja. En hér er þá
vagninn yðar kominn. Þá býð eg
yður góða nótt og þakka yöur
mjög vel fyrir samfylgdina.
Áður en Browne háttaði um
kvöldið, þá fór hann upp í mái-
verkasaiinn sinn, sem hafði verið
óskabarn föður hans. Hann kveikti
á rafmagnslampanum og horfði á
myndina, sem hann hafði nýlega
hengt upp beint á móti dyrunum.
Myndin var frá Noregi og sýndi
fjöllin sem lágu í kringum litlu
höfnina í Merok. Hve mikið hafði
ekki skeð síðan hann var þar sfð-
ast? Og hviHíka fcykna breytingu
hafði ekki það mót þeirra þar gert
á lífi hans. Það virtist nærri því
vera ótrúlegi, og samt var þaö satt.
Ög einn góðan veðurdag, ef alt
gengi að óskum, niyndi Katrín
standa í þessum sal og horfa á
þessa sömu mynd, og hún yröi
meðeigandi að öliu þessu stóra
húsi og öllu sem í því væri. En
áður en það gæti orðið, varð hann
að framkvæma erfitt verk. Og hvað
yrði ef hann kæmi nú aldreiaftur?
En ef hann lenti nú í höndum
Rússa?