Vísir - 21.02.1916, Blaðsíða 3

VÍSIR
JSxeMitfS S&nvVas sUxotv 03 tatmpwín S\mv
Húsabyggingar.
Þeim, sem ætla að láta byggja hús bráðlega, rœð eg til þess
*3ta mig fá uppdrætti af húsunum. Mun eg þá gera tilboð í
hitu
n*rtæki, svo sem:
ofna, eldavélar
og miðstöðvar-hitatæki
án kaupskyldu.
Meðmæli með hitunartækjunum eru fyrir hendi frá þeim,
sem þegar hafa keypt hjá mér.
Þetta er besta ráðið til þess að fá ódýr hitunartæki í ný hús.
)oh. Hansens Enke
(Laura Nielsen)
Austurstræti 1
Drekkið
CARLSBERG
PORTER
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar
Aðalumboð fyrir ísland
Nathan & Olsen
Í
í
3-kveikjur« Prímusar
ódýrast í borginni hjá
Laura Nielsen
Sen&fö auc^sxngaY timautega.
J|^TrRYGGIN^TJ|
Vátryggið tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og stríðsvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp
Miðstræti 6. Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aöalumboösmaður fyrir fsland
Svuntur tilbúnar
og morgunkjólar með afarlágu
verði í Bárunni.
LÖG M E N

Oddur Gíslason
yfirréttarmálaflutnlngsmaður,
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Sími 21
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalsiræti ð (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen. Á Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz.
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaður,
Orundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.
Trygð og slægð
«5
Eftir
Guy Boothby.
Frh.
var aHs ekki ómöglegt að
af e Vði fyrir þungum búsifjum
þess ax Þdssa °g hann sá að til
fara Se hindra það, varð hann að
vissi ve" u3rlegast aö ö,lu* Hann
Hann varð * hann Þurtt' 30 gera'
um sínum í V3kna af dagdraum'
nema sem'nZT mátti ekki hugsa
honum var hn Um Þaöefniösem
rim. • • hugst®ðast. Hann leit
varn m'T Cnn á myndina, svo and-
vissi^h' 3nn Þungan •“ af hveríu
hátta 3011 ekk' ~~ °g fór síðan að
,of:u,Hann fór snemma á fætur
hafði hIT Cftir og k,ukkan níu
ton eftif11 SÍIUa® tiISouth-Hamph.
blóminu'r Skipstjóranum á Lótus-
Jcallaði hann klukkan var tíu’
a vagnstjórann sinn
og ók til lögfræðinga sinna sem
höfðu skrifstofu sína f Chancery
Lane. Þjónninn sagði honum að
eldri lögfræðingurinn væri heima,
— Ef þér viljið ganga áfram
þennan gang, þá skal eg fylgja
yður til hans, sagði þjónninn.
Browne geröi eins og honum
var boöið og gekk inn langan
gang og að herbergi, sem var í
hinum endanum. Það voru sann-
kallaöir sunnudagar í málfærslu-
skrifstofunni, þegar Browne þurfti
að koma þar. Þegar ungi þjónn-
inn fór aftur fram í skrifstofuna,
þá var hann að hugsa um það,
hvernig hann skyidi verja pening-
unum, ef hann aetti önnur eins
ógrynni af þeim eins og Browne.
Það er ekki áreiðanlegt að hann
hefði álitið Browne eins hamingju-
saman ef hann hefði vitað hvað
honum lá hjarta. Drengurinn var
eins og aðrir æskumenn, hann
stundaði sæmilega vinnu sína alla
virka daga, en á sunnudögunum
þá leigði hann sér hjólhesta og
hjólaði á þeim út með kærustunni
sinni, þeirri sem var í það og þaö
skiftið. Þá dreymdi hann um húsið
þar sem þau ætluðu að búa saman
og um það, að fá dálitla Iauna-
hækkun við það hátíðlega tækifæri
þegar hann héldi brúðkaup sitt.
— Hvernig líður yður, kæri
Browne? spurði lögfræðingurinn
og rétti Browne hendina um leið
og hann gekk inn. Mér var sagt
að þér væruð nú í París.
— Eg kom þaðan í gærkvöld,
sagði Browne. Eg fór nokkuð
snemma á fætur af því að mig
langaði til að tala við yður um
sérstakt málefni, sem er talsvert
áríðandi.
— Eg er ætíð reiðubúinn til að
gera tyrir yöur þaö sem yöur þökn-
ast, svaraði Iögmaðurinn. Eg vona,
að það sé ekkert að hjá yður.
— Sannleikurinn er sá, Brether-
ton, að eg ætla að finna yður vegna
þess að nú er eg fastráðinn í því,
að fara að yðar ráðum og — í
stuttu máli sagt, eg ætla að gifta
migl
Það var ekki langt frá því, að
lðgmaðurinn stykki á fætur af undr-
un. Það gleður mig að heyra það,
svaraði hann. Eg er viss um, að
þér getið ekki gert neitt sem er
uvitrlegra, eins og eg liefi altaf
sagt. Eg hefi annars ekki þá ánægju
að þekkja ungfrú Verney, en samt
sem áður —
Browne bandaði frá sér með
hendinni. Kæri vinur, sagði hann
hlægjandi. Þér eruð á rangri leið,
hvað svo sem öðru líður. Hvern-
ig í dauðanum dettur yður í hug
að eg ætli að kvongast ungfrú
Verney. Mér hefir aldrei komið
það til hugar.
Andlitið á lögfræöingnum varð
að einu spurningarmerki. En eg
héit, byrjaði hann, að —
— Já, já. Það hafa líka margir
aðrir haldið, sagði Browne, En eg
get sagt yður það fyrir víst, að
því er ekki þaiinig varið. Sú stúlka,
sem á að verða konan mín, er
rússnesk.
— A, nú skil eg, sagöi lögmað-
urinn. Nú minnist eg þess, að
konan mín benti mér á það f ein-
hverju blaði, að prinsessa Volgou-
rouki hafi verið ein meðal gesta
yðar á skemtisiglingum síöasta
sumar.