Vísir - 23.02.1916, Blaðsíða 2

VÍSIR
-gniffifla
VISIR
Afgreiösla blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aðalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
kl. 2-3.
Sími 400.— P. O. Box 367.
Um Appam.
Bandaríkjastjórnin hefir úr-
skurðað að skoða skuli Appam
sem hertekið skip og að það
megi liggja í höfn í Bandaríkj-
unum fyrst um sinn.
Skipshöfninni af Appam og
farþegum var leyft að fara í land
og sömuleiðis skipshöfnum af
þeim skipum sem Möwe hafði
sökt og flutt yfir í Appam. Berg
sjóliðsforingi vildi halda eftir
þeim mönnum, sem voru við
fallbyssurnar á kaupförunum, en
Bandaríkjastjórnin taldi það ó-
heimilt.
Talsverður vafi þykir leika á
því hvort skipið, sem tók Ap-
pam hafi heitið Möwe, eins og
Berg sjóliðsforingi segir. Maður
nokkur sem hafður var í haldi á
Möwe segist hafa séð nafnið
»Ponga« grafið víða á skipið, og
telur að það hafi verið nýbygt
skip.
Sir Edward Merewether fyrr-
um landstjóri í Sierra Leone var
farþegi á Appam á leið til Eng-
lands. Hefir hann skýrt frá því
að þegar þeir á Appam sáu fyrst
Möwe, hafði skipið uppi neyðar-
flagg á framsiglu. Skipið hafði
einnig uppi flagg í skut, en það
bærðist ekki fyrir vindinum, hafði
það verið bundið við stöngina
Reyndist það síðar að það var
þýska flaggið.
Appam hafði nokkra þýska
hertekna menn meðferðis, sem
fiytja átti í varðhald á Englandi,
voru þeir leystir úr haidi þegar
Berg og menn hans komu um
borð og settir til að gæta skips-
hafnarinnar á Appam.
Appam hafði meðferðis 200
þús. sterl.pd. í ómyntuðu gulli
og var það flutt yfir í Möwe.
DanmörJí og England
Bretar hafa undanfarið lofað
dönskum skipum að halda leið-
ar sinnar heim, þótt þau hafi
haft vörur sem grunur lék á að
ættu að fara til Þýskalands, gegn
loforði um að slíkar vörur yrðu
fiuttar aftur til Englands til rann-
sóknar. Hefir þetta komið sér
mjög vel, sérstaklega þegar erfitt
. hefir verið að komast að vörun-
um. — Nýlega tóku Þjóðverjar
danskt skip, sem Bretar höfðu
ieyft að sigla með loforði um að
senda nokkurn hluta farmsins
aftur til Englands. Þjóðverjar
fluttu skipið til þýskrar hafnar
og létu skipa þar í land þeim
! hluta farmsins sem senda átti aft-
ur til Englands. Nú verða dönsk
skip að skilja eftir þann varning
sem Bretum leikur grunur á að
eigi að fara til Þýskalands.
Skipi sökt af loftfari
Enskt vöruflutningaskip var á ferð
í Norðursjónum nýlega og kom þá
j
- Zeppelinsloftfar aö því og varpaði
k
tundurhylki niður á skipið. Kom
hylkið á mitt skipið og sökk það
á tveim mínútum. Þrír menn kom-
ust af.
Rússar spara kjöt
Búnaðarmálaráðherra Rússa hefir
gefið út skipun um, að ekki megi
jeta kjöt tvo daga í viku á Rúss-
landi, Er það gert til þess að sporna
við því að nautgripum fækki þar í
landi meira en orðið er.
Þjóðverjar þreyttir á
ófriðnum
Dr. Halvdan Koht prófessor í
Kristjaníu hefir dvaliö í Þýskalandi
um hríð, en er nú kominn heim
aftur. Hefir hann ritað um dvöl
sína þar í norsk blöö.
Kveður hanu þýsku þjóðina óska
þess af alhug að friður mætti kom-
T I L M I N N I S:
Baðhúsið opið d. 8-8, ld.kv. lil 11
Borgarst.skrifjt. i brunastöð opín v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk. Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K, F. U. M. Alni. samk, sunnd. 81/, siðd
Landakotsspit. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3. Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landsstminn opinn v. d. daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið V/,-21/, siðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2—3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar í Lækjargötu 2 á mið-
vikud. ld. 2—3.
Landsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
Hjtfruatitii.
Ung stúlka, heilsuhraust og
greind, getur komist að í Laug-
arnesspítala til að læra hjúkrun-
arstörf.
Læknir spítalans gefur nauð-
synlegar upplýsingar.
ast á. Þetta beri þó ekki að skoða
sem merki um það, að hún sé orð-
in hrædd um að verða undir í ó-
friðnum, en henni sé orðið Ijóst,
að ekki muni takast að gersigra
óvinina, síst af öllu Breta.
Dr. Koht er talinn Þjóðverjavinur.
Kvennhetjan
frá Loos.
--- Frh.
Upp frá þessu voru liðsforingj-
ar eða óbreyttir liðsmenn altaf að
koma í skólann. En eg lét sem
ekkert væri og hélt áfram kensl-
unni. Eg skal láta ósagt hvað
miklum framförum lærisveinar
mínir tóku, en eitt er víst: eg
hughreysti börnin og brýndi fyrir
þeim að vera góðir Frakkar.
Eg hef þegar sagt frá því, að
okkur vantaði alt: föt, mat og
hvað eina. En nú var hægt að
fá leyfi til að fara til Lens og
kaupa, þó dirfðist eg ekki að
sækja um leyfi, því eg vissi að
yfirliðsforingjanum var illa við
mig.
En þegar hann skömmu eftir
fór burt um stundar sakir, stakk
eg upp á því við móður mína
að reyna, hvort eftirmaður hans
mundi ekki vilja leyfa mér að
fara.
Sá hét Braumann, er nú réðí
lofum og lögum í Loos. Var
hann digur og voðalega rauður í
framan. Hann lagði fyrir mig
nokkrar spurningar og gaf mér
svo skriflegt leyfi og fanst mér
mikið til um, hvað þetta gekk
alt vel og orðalaust, en þegar eg
var að fara, fékk eg útskýring-
una. Hann kallaði á mig og
sagði:
„Leyfið kostar hálft mark“.
„Eg hefi enga þýska peninga".
„það stendur á sama, látið
mig fá 60 centíme". Eg raðaði
eyrpeningunum fyrir framan hann
á borðið og fór, en hann stakk
þeim í vasann.
Tveir prússneskir hermenn
áttu að fylgja þeim, sem færu til
Lens,'en það þótti ekki áhættu-
laust að vera einn á ferð með
þessum félögum, og þeir sem
fengu fararleyfi urðu þess vegna
samferða. Vegna skothríðarinn-
ar var ekki hægt að fara beina
leið til Lens, heldur varð að
fara ýmsa króka — og þó var
það ekki hættulaust — við vor-
um þvi fullar tvær stundir að
ganga þangað. Eg var búin að
lifa svo lengi innan um viður-
stygð eyðiieggingarinnar, að þeg-
ar eg kom tiLLens og sá búðir
opnar og marglyft hús standa
óskemd, þá var eins og eg fyndi
til undrunar.
En þó að mér í fljótu bragði
sýndist borgin óskemd, þá var
það ekki svo í raun og veru.
Sprengikúlur höfðu eytt járnbraut-
arstöðinni, og stórskemt ýmsa
skóla og opinberar byggingar.
Innrás þjóðverja í Lens hafði
borið svo brátt að, að mjög fátt
af fólkinu hafði getað flúið burt,
en þrátt fyrir fjölmennið, var
ákaflega mikil deyfð yfir borg-
inni. Á strætunum bar mest á
þýskum hermönnum. Flestum
skólum og öðrum stórhýsum
hafði verið breytt í sjúkrahús,
og þó að íbúarnir í Lens vissu
ekkert um hvað gerðist í kring-
um þá, þá varð því þó ekki
leynt fyrir þeim, hvað óvinirnir
daglega biðu mikið manntjón,
því af tölu hinna særðu mátti
einnig ráða tölu hinna föllnu.
Lens er enn þá í höndum
óvinanna og eg þori því ekki
að tala mikið u m það, sem
eg s,á og heyrði þar, því eg veit
ekki nema að það mundi hafa
einhverjar óþægilegar afleiðingar
fyrir hlutaðeigendur, og eg hef
sjálf orðið að þola svo mikið
ílt af þjóðverjum, að eg vil ekki
verða orsök til að þeir farj illa
með aðra.
í Lens rændu þjóðverjar ekki
eins miskunarlaust og í Loos.
þeir höfðu fyrstu dagana tæmt
öll húsin, sem voru yfirgefin,
en í hinum húsunum létu þeir
sér nægja að heimta það sem
þeim þóknaðist. Undir því yfir-
skyni, að íbúar Lens gæfu frakk-
neska liðinu bendingar, neyddu
þeir bæjarsjóð til að borga 5000
franka í hvert skifti sem frönsk
sprengikúla féll niður í herbúir
þeirra. Vistir voru til í Lens, þó
af skornum skamti væru, og ýms-
ir góðir borgarar höfðu séð um
að bærinn ætti sjálfur kornforða,
svo hægt væri að forða fólkinu
frá hungri, peningastyrkur var
veittur hinum fátækustu.
þó að ástandið þar væri betra
en í Loos, þá mætti einnig segja
margar hræðilegar sögur, frá
Lens. Eg skal aðeins minnast á
eina, af þvíhún er orðinn kunn og
þjóðverjar hafa ekki getað borið
á móti henni.
I einu mannlausu húsi voru
enn nokkur húsgögn og kenslu-
kona í næsta húsi, sem þekti
eigendurnar, ætlaði að reyna að
gæta þeirra. Hún fór því á
hverjum degi út í húsið, en einn
dag kom hún ekki aftur og urðu