Vísir - 25.02.1916, Blaðsíða 2
VÍSIR
ingu um, aö ekki væri hægt að
binda um böggla, því að seglgarn
væri ekki til, og ennfremur að ekki
væri hægt að senda böggla heim
til manna vegna þess aö sendi-
sveina vantaði.
Konur stýra þar sporvögnum
bæði ofan og neðanjarðar, og eg
sá 20—30 konur vera að grafa
járnbrautargöng undir Friedrich.
strasse.
Kunningjakona konunnar minnar
sagði henni að hrísgrjón hefðu
, kostaö 90 aura pundið og nú væru
þau ófáanieg, og sömuleiðis baunir.
í Hamborg mátti sjá einna greini-
legast að landið átti í ófriði. Eng-
in umferð var um höfnina né viö
bana. Vöruflutningar um borgina
voru alveg hættir. Yfirleitt var þar
lítið til af öllu og dýrt það sem til
var. Landar mínir í borginnt sögðu
mér að borgarbúar væru vondaufir.
í Bremen og Hannover varástand-
ið engu betra. Menn óskuðu að
styrjöldin yrði á enda kljáð sem
fyrst og kvörtuðu alment yfir dýr-
t'ðinni. í kvikmyndaleikhúsi voru
sýndar myndir af keisaranum og
krónprinsinum og Austurríkiskeisara
en áhorfendurnir létu sér fátt um
finnast.
Eg kom til Múr.ster. Þar er eg
gagnkunnugur. Mikil breyting var
orðin á borgarbúum frá því í fyrra.
Einn af kunningjum mínum skrifaði
mér í fyrra meðalannars: »í næstu
viku tökum við Calais*. Nú spurði
hann mig áhyggjufullur. »Hvenær
verður styrjöldinni lokið?
Alyktunarorð.
Eg dreg þá ályktun af því sem
eg hefi séð í þessari ferð, að mikill
hluti verkalýðsins f Miðríkjunum
svelti og að fjárhagurinn sé slæmur
^ og fari versandi meö degi hverjum.
Þjóöin er að missa kjarkinn. Menn
eru farnir að spyrja: »Hvað græð-
um við á þessum sigurvinningum?
Við vinnum sigur á hverjum degi,
en ekkert batnar hagur okkar neitt
við það, heldur þveröfugt*. Eg er
sannfærður um að Þýskaland og
Austurríki veröa undir í þessari styrj-
öld, hvort heldur á málið er litiö
frá hernaðarlegu eða fjárhagslegu
sjónarmiði, ef bandamenn berjast
eins og þeir eru menn til.
Landar erlendis,
,A vígvellínum.
í »Tidens Tegn« segir Ella
Anker frá því, að ungur íslensk-
ur rithöfundur, sem dvalið hefir
í Lundúnum, sé nýgenginu í her-
inn. Hver er hann?
Druknun.
í sama blaði er sagt frá því
að íslending einn hafi tekið út
af norsku síldveiðaskipi, Allas,
og hafi hann ekki náðst aftur.
Enekki er nafns þess manns getið.
Snjóflóð
féll á bæinn Grænagarð viö ísa-
fjarðarkaupstað. Flutti flóðið bæinn
alla Ieið út á sjó (Pollinn). Mann-
tjón varð þó ekkert, tveim konum
sem í bænum voru tókst að bjarga
ómeiddum.
VISIR
Afgreiðsla blaðsins á Hótel
Island er opin frá ki. 8—8 á hverj-
um degi.
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aðalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
ld. 2—3.
Sími 400.— P. O. Box 367.
Perð um Miðríkin.
----- NI.
Á leiðinni heim kom eg við
Dresden og þar varð eg í fyrsta
og eina skiftið saddur af miðdegis-
verðinum á allri ferðinni. En auð-
vitað varð eg að greiða hátt verö
fyrir þann málsverð. Þar hitti eg
hollenskan tóbakssala og spurði hann
hverjum augum hann Iiti á hafn-
bann Breta.
»Þó að það nái ekki fullkomlega
tilgangi sínum, þá getur ástandið
ekki verið verra en það er*, svar-
aði hann.
í Leipzig var ástandið eins og í
öðrum borgum, sem við komum til.
Þar varð eg fyrst var við að Þjóð-
verjar notuðu slæma vélaolíu. Það
virtist ekki hægt að koma vögnun-
um af stað með henni, og þess
vegna hefir ökumaðurinn jafnan
með sér benzín á flösku, til þess
að koma vagninum af stað. Eg
varö var við þetta enn betur í
Berlín og Hamborg. í Leipzig voru
notaðir viðarhringir á vagnhjólum
í stað togleðurhringja.
Við stóöum við í Berlín í fjóra
daga. í stórri búð sá eg auglýs-
Kvennhetjan
frá Loos.
--- . Frh.
vegurinn alt í kring var upprót-
aður..... það voru Frakkar,
sem gerðu áhlaup til að ná
baenum.
Um morgunin þann 9. kom
dálítið hlé á. Við fórum að
gjöra morgunverkin, bróðir minn
tók sér bað, þegar húsið alt í
einu lék á reiðiskjálfi. Kúla hafði
sprungið uppi á efsta lofti. Skot-
hríðin byrjaði aftur og mest á
strætunum.
Móðir mín þreif drenginn upp
úr baðinu, vafði utan um hann
ábreiðu og stökk með hann of-
an í kjallara en eg náði í systur
mína!
Bróðir minn gat samt ekki
verið nakinn í kjallaranum, svo
eg varð að fara upp að ná í föt-
in hans, en eg varð að flýta
mér ofan aftur, því eg hélt að
húsið væri að hrinja. Önnur
kúla hafði sprungið uppi á efsta
lofti.„ þaðereinsog landar vorir
miði á húsið okkar“, sagði mamma
mín og satt var það, að við vor-
um illa stödd. Einlægar spreng-
ingar í kringum okkur, múrarnir
hrundu á húsunum í kring. Háv-
aðinn var svo mikill að þó að
við sætum í einum hnapp þá
gátum við ekki heyrt hvort til
annars ... en hvernig á eg að
lýsa þessum ósköpum: dunur
og skot, sprengingar og jarð-
skjálftar. það var eins og mað-
ur væri kominn í helvíti og háv-
aðinn ætlaði að gjöra mann vit-
stola.
Alt í einu lét hurðin að búð-
inni undan og á efstu þrepum
stigans, sem lá ofan í kjallarann
sáum við þrjá menn alla blóðuga.
þrátt fyrir ósköpin sem á gengu
heyrðum við þá segja:
„Sacrement! .... Franzoust!“
það voru þjóðverjar, sem leit-
uðu hælis hjá okkur. Á einum
þeirra hékk handleggurinn aðeins
á taug við líkamann, annar var
særður á höfði en hinn þriðji
var hjúkrunarmaður, sem var að
fylgja þessum félögum sínum á
sjúkrahúsið, en hafði orðið að
leita þeim og sér hælis um stund-
arsakir. þó að hann væri ósærð-
ur þá var hann samt allur löðr-
andi í blóði af að styðja hina.
Hundurinn okkar urraði, þeg-
ar hann sá óvinina en hjúkrun-
armaðurinn sem kunni dálítið í
frönsku, sagði auðmjúkur við
hann:
„Góðurhundur, egekki
v o n d u r.“
Ef að hryllingin hefði ekki
verið svo mikil mundi eg hafa
hlegið að þessu, en eg flýtti
mér aðeins að sefa hundinn, því
þótt óvinir væru, kendi eg í
brjósti um þessa aumingja menn.
Hermaðurinn snéri sér að mér :
„Félagar mjög særðir
e r u, strætið ómögulegt að vera.“
Hinir særðu lögðust á gólfið.
Mér var ant um að fá fréttir og
eg spurði því:
„Hvað er um Frakka?“
j,Frakkar að komast
áfram, við að láta und-
a n.“
Hann sagði satt, en því miður
var það ekki nema um stundar-
sakir að vorir menn höfðu betur.
Stundu síðar héldu þessír menn
leiðar sinnar til sjúkrahússins,
T I L M I N N I S:
Baðhúsiö opið v, d. 8-8, ld.kv. til 11
Borgarst.skrifst. í brunastöð opin v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K, F. U. M. Alm. samk, sunnd. 81/, siðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.tími kl. 11-1.
Landsbankinn 10-3. Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssiminn opinn v. d, daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið Þ/,-21/, síðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hcimsóknart'mi 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og háislækningar á föstud.
kl. 2—3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar í Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2—3.
Landsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
Góðrar íbúðar,
34 herbergja ásamt
eldhúsi
óskar lítil fjölskylda, í eða við
miðbæinn.
A. v. á.
Loðhufur
nýkomnar í
y. Jludevseu & S'óu
Aðalstræti 16.
því þó að skothríðin héldi áfram
þá var henni nú beint í aðra átt.
þeir kvöddu þegar þeir fóru
og sá frönskutalandi þakkaði
jafnvel fyrir sig, en samt var. eg
reið við þá, því þeir höfðu enn
einu sinni mölvað hurðina að
húsinu okkar.
Eg vogaði mér fram á þrösk-
uld. Partur af bænum stóð í
björtu báli, fallbyssurnar drundu,
en á milli heyrði eg einnig byssu-
skot og eg hljóp því glöð til
móður minnar til að hugga hana
með að fótgöngulið franska mundi
vera í nánd.
En tíminn leið og ekki komu
neinir franskir hermenn í ljós.
þar á móti sá eg að þjóðverjar
mundu hafa fengið liðsauka og
að góð regla var kominn á hjá
þeim aftur. Eg kvaldist af löng-
un til að frétta eitthvað og vog-
aði mér út, ætlað eg mér að fara
í nýlenduvörubúðina, því eg þeki,
konuna og húsið var rétt hjá,
en þegar eg kom þar að stað-
næmdist eg agndofa, eg hélt mig
væri að dreyma; húsið var al-
gjörlega horfið, þar stóð ekki
steinn yfir steini......Eg frétti