Vísir - 25.02.1916, Blaðsíða 3

V í S1R
5>te&W5 tjúSSettaa sUton 03 íiawpaevn Svwi.
fSteinolíaföt!
óskemd og hiein kaupir
Yeiðafæraversl.Yerðandi
— Hafnarstræti 18 —
££ háu verði. 51
Hús
með stórri lóð til sölu og af-
nota frá 14. maí nk. ef fljótt er
umsamið. — Agætir borgunar-
skiimáiar og iítil afborgun.
A. v. á.
Eitt herbergi
•með husgögnum,
í eða við miðbæinn, óskast til leigu
í fjóra mánuði. Leigan borgast fyr-
irfram ef óskað er.
A. v. á.
Norskir
KLOSSAR
Hinir góðkunnu norsku kloss-
ar fyrir eldri og yngri eru nú
komnir bæði lágir og leggháir á
Laugaveg 1.
Bestu klossar í borginni.
m,«
BSUÍr'S
Kelvin-mótorarnir
eru einfaldastir, iéttastir,
handhægastir, bestir og ó-
dýrastir í notkun
Verðiðertiltölulega iægra
en á öðrum mótorum, Fleir
þús. seljast árlega og munu
það vera bestu meðmælin
VATRYGGINGAR
ED
Aðalumboð íyrir Island hefir
T. Bjarnason,
Sími 513.
Templarasundi 3.
Chairman og ViceChair
Cigarettur
IMT’ eru bestar.
REYNIÐ ÞÆR.
Pœr fást í öllum betri verslunum og í heildsölu hjá
Vátryggið tafalatist gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og stríðsvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp
Miðstræti 6. Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir fsland
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
G Ö G M E N D
Oddur Gíslasonli
yfirréttarmálaflutnlngsmaður,
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Sími 21
T. Bjarnason,
Bogi Brynjólfsson
: yfirrjettarmálaflutningsmaður.
_ ij Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Umboðsverslun Templarasundi 3; sknfstofutímifráki. 12-1 og4-6e.h.
Sími 513
Talsími 250.

Svuntur tilbúnar
og morgunkjólar með afarlágu
verði í Bárunni.
Pétur Magnússon
yfirdómslögmaður,
Orundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz.
Trygð og slægð
Eftir
Guy Boothby,
69 ____
Frh.
Nú stóð skipstjórinn á fætur, og
er hann haföi lekið fast í hendina
á Browne og hrist hann eins og
hann ætlaði að slíta hana af, þá
kvaddi hann og fór dt úr her-
berginu.
- Jæa, nú er eg búinn að af-
greiða Mason, sagði Browne við
sjálfan sig þegar skipstiórinn var
farinn. Nú verð eg að fara og
reyna að hafa upp á Jimmy Foote
og fá hann til að koma með mér.
Hann Ieit á úrið sitt og sá, að
það vantaði ekki nema fáar mínút-
ur í tólf. Hann hringdi bjöllunni
og baö þjóninn að síma til Mo-
nolith klúbbsins og spyrja, hvort
Foote væri þar staddur. Og ef
hann væri þar ekki, þá að spyrja
eftir hvort þeir vissu ekki hvar
hann væri staddur í þann svipinn,
svo að hann gæti náð í hann sem
fyrst. Þjónninn flýtti sér að fram-
kvæma þetta. Hann kom aftur með
þau skilaboð að Foote hefði rétt
í þessu verið að koma til klúbbs-
ins.
— Símið þér aftur og biðjið
þjónana að skila til hans frá mér
að bíða mín þar í tíu mínútur,
því að eg þurfi að tala við hann
um mjög áríðandi málefni. Biðjiö
hann um að bíða þangað til eg
komi, sagði Browne.
Þegar þjónninn hafði skilað þessu
með allri samvisknsemi, þá bað
Browne hann að ná í vagninn, og
svo ók hann af stað til stefnu-
mótsins. —
Þegar Browne kom til klúbbsins,
þar sem hann hafði hitt Foote
kvöldið sem hann frétti að Katrín
væri í London, þá fann Browne
v'n sinn í knattborðssalnum þar
sem hann var að spila við kunn-
'ogja þeirra, sem hafði það eitt
sér til ágætis að tekjur hans námu
um tvö þúsund pundum á hverri
viku.
— Nú var sannarlega gaman
sjá þig, kæri vinur minn, sagði
Fóole, þegar Browne kom inn.
Eg hélt að þú ætlaðir að dvelja
um Iengri tíma í París. Hvenær
komstu til baka?
— Eg kom í gærkvöld, svaraði
Browne. Eg varð Maas samferda.
— Maas? spurði Foote alveg
steinhissa. Það sagði mér einhver
í gær, að hann ætlaði ekki að koma
hingað fyr en eftir mánuð eða
jafnvel meira. En símaðir þú ekki
að þú þyrftir að tala við migj?
Ef það er eitthvað áríðandi, þá er
eg viss um að Billy hérna hefir
ekkert á móti því að við hættum
leiknum, hann hefir ekki þau allra
minstu líkindi til að vinna svo að
hann fær þá, aldrei þessu vant, þá
reynslu að þurfa ekki að borga í
þetta sinn.
En Browne kvaðst vel geta beð-
ið þangað til leiknum væri lokið.
Hann gæti reykt einn vindil og
horf( á þá á meðan. Og það gerði
hann. En þegar er atinu var lokið
og Foote var kominn í frakkann,
leiddi hann hann út úr herberginu.
— Ef þú hefir ekkert áríðandi
fyrir stafni næsta hálftímann, þá
langar mig að biðja þig að ganga
með mér dálítinn spöl, gamli refur,
sagði hann. Eg þarf að segja þér
dálítið, sem ekki þolir neina bið.
í þessu húsi hafa veggirnir bæði
augu og eyru.
— Gott og vel, sagði Foote,
komdu þá. Eg fylgi þér í blíðu og
stríðu.
Þeir fóru því út saman og héldu
niður Pall Mall og yfir Waterloo-
torgið inn í Grænagarð. Þegar
komið var á þennan tiltölulega ein-
manalega stað, en fyr tkki, leysti
Browne frá skjóðunni.
— Sjáðu tii, Jimmy, sagði hann,
þegar öllu er á botninn hvolft, þá
höfum við, þú og eg, verið góð-
kunnugir í æði mörg ár. Er það
ekki rétt?
— Jú, víst er svo, sagði Jimmy,
sem hafði tekið eftir því, aö vinur
hans var venju fremur alvarlegur
á svipinn, og var að brjóta heil-
ann um, hvernig á því stæði.