Vísir - 26.02.1916, Blaðsíða 2

V Í5S1R
VISIR
Afgreiðsla blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aðalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
U. 2-3.
Sími 400,— P. O. Box 367.
Zeppelins-skipin.
Mikill fögnuður varð í Þýska-
landi, þegar Zeppelin greifa, fyrir
10 árum síðan, tókst að fljúga um
loftið á loftskipi sínu, án þess að
vindstaðan hefði veruleg áhrif á
ferðir hans. Hann var þegar sæmd-
ur þeirri nafnbót, að hann væri
»mesti maður aldarinnar*. Þjóð-
verjar fóru að gera sér vonir um
að þeir gætu yfirbugað Breta í Ioft-
inu, þó þeir fengju ekki unnið á
þeim á sjónum.
Samskot voru hafin í Þýskalandi
handa Zeppelin greifa til að halda
áfram tilraunum sínum. Það komu
inn margar miljónir, og tilraunirnar
uröu líka margar.
I ófriðnum sem nú stendur yfir
hefir það komið í ijós, hver not
er hægt aö hafa af skipum þessum.
Aðallega eru ætlunarverk loftskip-
anna tvennskonar:
1. Njósnir um athafnir óvinanna.
2. Bardagar gegn óvinunum niðri
á jörðinni eða í loftinu.
Það kom brátt í Ijós, að Zeppe-
Kvennhetjan
frá Loos.
--- Frh.
samt að fólkið hefði flúið úr
húsinu í tæka tíð.
Nóttin kom. Skothríðin hélt
áfram. Á kjallaranum var enginn
gluggi, aðeins loftsmuga, sem við
höfðum troðið upp í, en samt
komst dálítil skima inn um hana
þegar púðurskot leiftruðu.
Alt í einu, um dagmál, kom
svo mikill kippur að við duttum
hvert otan á annað og kjallarinn
fyltist af reyk. Við ætluðum
hreint að kafna af reyk og ódaun.
Eg hafði verið svo forsjál að
hafa með mér skóflu niður í
kjallarann, hana greip eg og gat
með henni víkkað dálítið loft-
smuguna, en reykurinn var samt
lengi að hverfa. þegar hægt var
að ganga stigann fór eg upp og sá
að sprengikúla hafði fallið niður
í búðina. Var þar ljótt umhorfs.
Veggirnir voru sprungnir, glugg-
inn horfinn, búðarborðið í þrennu
lagi, hyllurnar mölbrotnar og
tómar flöskur, sem þar stóðu,
allarí méli.
þegar leið á daginn gat eg
linsskipin voru óhentug til njósna.
Þau eru um 100 stiknr á Iengd og
og 20 stikur aö gildleika. Betra
skotspóns geta stórskotaliðsmenn-
irnir ekki óskað sér. Það kemur
vatn í munninn á þeipi, bara ef
þeir sjá þessi ferlíki. — En þar við
bættist, að fyrstu skipin flugu alt
of Iágt, aðeiris í 600 stikna hæð.
Það hefði þurft eitthvert sérstakt Iag
til þess að hitta þau ekki á því
færi. í upphafi ófriðarins voru Iíka
3 Zeppelinsskip skotin niður á vestri
vígstöövunum, það 4. fórst í ofviðrj.
Fyrsta missirið má telja að 2 skip
hafi farist á mánuði hverjum.
Sérstakar fallbyssur hafa verið
smíöaðar til að vínna á loftskipum
meö. Þær flytja 8 punda kúlur
8000 stikur — 8 rastir — í loft
upp. Jafnvel flúgvélum er hætta
búin af þessum byssum og það þó
þær séu í 2000 stikna fjatlægð og
hraði flugvélanna 100 rastir á kl.
tímanum. — Og þá geta menn í-
myndað sér hvernig slík ferlfki sem
Zeppelínsloftskipin eru stödd niðri
í 600 stikna hæð.
Nei, á daginn var ekkert að gera
fyrir Zeppelins skipin. En þá var
næturvinnan.
Það var Antwerpen1 sem fyrst
fékk að kenna á næturvinnunni. —
Zeppelinsskipin komu eins og þjóf-
ar á nóttu. Öll borgin var í Ijós-
hafi og því auðvelt að rata. En þeg-
ar er borgarbúar heyrðu þytinn frá
skrúfum loftskipanna, létu þeir fall-
byssuskotin dynja á þeim. Skipin ,
ekki stilt mig um að klifrast upp
á efsta loft, þó að það væri æði
erfitt. þakið var alveg á burt og
af gólfinu uppi var lítið eftir og
eg varð að leggjast alveg flöt á
borðin sem eftir voru til þess,
að geta litið í áttina þar sem
landar mínir voru.
Eg hafði samt það upp úr
njósnarferð minni, að eg sá að
Frökkum miðaði áfram, en þó
það væri dálítil huggun þá var
dagurinn samt lengi að líða og
nótttn var hræðileg. Að morgni
þ. 12. maí sprakk kúla í eldhús-
inu, rétt yfir höfðinu á okkur.
Nú var kjallarinn ekki lengur
öruggur, við uröum að flýta okk-
ur burt, því reykurinn ætlaði að
kæfa okkur, en hristingurinn og
hávaðinn hafði gjört okkur hálf-
ærð.
Eg greip í handlegginn á syst-
ur minni og hljóp með hana út
í garðinn, en vissi ekki fyrri til
en eg datt ofan í brunn, sem
þar var. Eg hafði ekki varað
mig á að kúlurnar höfðu sprengt
ofan af honum hlemminn. Brunn-
urinn var nokkuð djúpur og
vatnið náði mér í háls, en móð-
ir mín og systkinin stóðu agn-
dofa og vissu ekki hvað þau áttu
til bragðs að taka. Mér var kalt
og eg kendi til í öðrum fætinum
eg beidd þau þess vegna í öllum
urðu að kasta öllu Iauslegu útbyrðis
til þessað komast hærra upp.sprengi-
kúlunum köstuðu þau af handa hófi
og þær gerðu ekkert verulegt tjón.
Nú sjást engin Ijós í London,
París eða öðrum borgum banda-
manna að nóttu til, og til varnar
gegn Zeppelinsloftskipunum hafa
þær sæg af flugvélum sem fljúga
upp að kveldinu til og eru á sveimi
uppi yfir þeim alla nóttina reiðu-
búnar til að ráðast á óvinina. Ef
flugvélarnar komast upp fyrir skipin
þá er úti um þau. Að vísu hefir
verið reynt að hafa litlar fallbyssur
ofan á loftbelgjum skipanna en af
því stafar mikil hætta. Út úr belgn-
um streyma eldfimar gastegundir og
þegar hleypt er af byssunum getur
kviknað í þessum gastegundum.
Zeppelinsloftskipin eru of stór.
Því hærra sem þau eiga að kom-
ast upp, því stærri verður belgur-
inn að vera, vegna þess að þau
hafa engan annan kraft til að lyfta
sér upp, en gasið í belgjunum, þau
verða að vera léttari en Ioftið. —
Flugvélarnar eru aftur á móti þyngri
en loftiö, en lyfta sér upp á vængj-
unum, þær geta því verið miklu
minni og fljótari í ferðum.
Þjóðverjum hafa brugðist vonir
um Zeppelinsloftskipin og eru uú
mikið farnir að nota flugvélar, jafn-
vel í langar ferðir t.d. yfir til Eng-
lands. — En eina gagnið sem þeir
hafa af Zeppelinsskipunum virðist
vera að senda þau að næturþeli, hlað-
in sprengikúlum, gegn varnarlaus-
bænum að ná fljótt í stiga, en
það var hægra sagt en gjört.
Samt sem áður fann móðir mín
loksins stiga, en systir mín hafði
náð í ullarábreiðu sem eg vafði
utan um mig og nú lögðum við
af stað til að leita að öðrum
kjallara þar sem við gætum ver-
ið nokkurn veginn óhult. Okkur
tókst að finna hann í nágreninu
og þar vorum við tvo daga, og
hugur okkar snérist aðeins um
það, hvort Frökkum mundi tak-
ast að frelsa okkur frá þessum
hörmungum. En því miður urðu
tilraunir þeirra árangurslausar
og þó börðust þeir eins og ljón.
Fimtudagsmorguninn minkaði
skothríðin og eg fór út til að
leita frétta.
En ljótt hefir verið að sjá mig
því í fimm daga höfðum við ekki
haft tök á að þvo okkur né
greiða. Eg náði í gamlan mann
og sagði hann mér þessar fréttir :
að Frakkar hefðu gjört voðalegt
áhlaup, en orðið að hörfa undan.
Eg vildi ekki trúa því og sagði
að bardaginn væri ekki búinn
enn, ... hann hristi höfuðið og
sagði: „því miður; skothríðin
minkar og inn í Loos hafa ekki
komið aðrir Frakkar, en særðir
menn og fangar".
„Franskir fangar, hvar eru
þeir ?“
T I L M I N N I S:
Baðhúsið opið v. d. 8-8, ld.kv. lil 11
Borgarst.skrifst. í brunastðð opín v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K. F. U. M. Alm. samk, sunnd. 81/, siðd
Landakotsspit. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3. Bankastjóm til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssiminn opinn v. d, daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið U/,-21/, siðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
Ók eypis lækning háskólans
Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2-3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar í Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2—3.
Landsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
um borgum. — Mætti því ef íil
vill segja, að þeir noti þau sér
meira til gamans en gagns.
G.
Mtan aj tand\.
Símfrétt.
Eyrarbakka í gær.
Nú er vertíðin að byrja hér. Brim
hafa verið svo mikil undanfarið, að
ekkert hefir verið róið. Héðan verða
gerðir út 7 vélbátar á vertíðinni, og
eru 5 þeirra nýir. Úr Þorlákshöfn
róa 29 skip og verða þar á fimta
hndr. manns um vertíðina. Snjólaust
er hér n(í orðið að kalla, Rigningar
! geysimiklar undanfarna daga.
Hann sagði mér að þeir væru
geymdir í kjallara á ölgerðarhúsi
og eg vildi fyrir hvern mun
komast þangað og reyna að gjöra
eitthvað fyrir þá, en hann taldi
mig af því, sagði mér að það
mundi árangurslaust. Tvær kon-
ur hefðu reynt það, en þýsku
varðmennirnir hefðu rekið þær
tvöfaldar aftur.
Eg reyndi samt tvívegis að
læðast niður í kjallarann til þeirra,
en í bæði skiftin sáu varðmenn-
irnir mig og eg varð frá að
hverfa.
þegar eg kom heim var móð-
ir mín þegar farin að ryðja braut
gegnum búðina til þess að kom-
ast inn í borðstofuna, sem nú
var einasta herbergið í húsinu
okkar, sem hægt var að vera í.
þangað fluttum við rúmin barn-
anna og yfir höfuð það litla, sem
eftir var af húsgögnum og bús-
áhöldum.
Við vorum einmitt að moka
burtu múrsteinsbrotum, þegar
þýskur hermaður kom inn og
hrópaði:
„Eg verð að fá penna, blek
og pappír, yfirliðsforingjann
vantar það, því hann er að koma
sér fyrir á ný“.