Vísir - 28.02.1916, Blaðsíða 3
V t SIIL
tjújjetvtja sttron og kamyavvft S'wA
i- Við síldarvinnu á Eyjafirði
geta
stulkur fengið atvinnu
nœsta sumar hjá »H.f. Eggert Ólafsson Reykjavík*.
Upplýsingar gefur
3tv^v5\ Sottsvevtv^on,
skipstjóri.
Til viðtals kl. 12—2 daglega á skrifstofu hlutafélagsins.
Chairman og ViceChair
Cigarettur
§Bir eru bestar,
REYNIÐ ÞÆR.
Nokkra duglega
drengi
vantar tii að bera Vísi
út um bæinn.
B
I
I
I
Þœr fást í öllum betri verslunum og í heildsölu hjá
*
T. Bjarnason,
Umboðsverslun Templarasundt 3
Sími 513
MMM'HWM
Morgunkjólar. Svuntur. Kvenn
Svuntur tilbúnar
og morgunkjólar með afarlágu
& Telpukápur. Barnakjólar. verði í Bárunni.
Álnavara. Cheviot.Silki. Slifsi o.ft. .... —
an á Laugavegi 24 ^CaupÆ "\5 \ $ \.
Vátryggið tafalaust gegn eldi
v'órur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gísiason
Sae- og stríðsvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp
Miðstræti 6, Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboösmaður fyrir ísland
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
tOGMEN
u
Oddur Gfslasont?
yfirréttarmálaflutnlngsmaður
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Sími 1 2
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaöur.
Skrifstofa Aðalsiræti 6 (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaður,
Orundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.
Seud\% au^sVu^ux
ttmantega.
Prentsmiöja Þ. Þ. Clementz.
Trygð og slægð.
72
Eftir
Guy Boothby.
Frh.
Faðir hennar, hélt Browne áfram,
^aður, sem henni hefir verið kent
virða sem píslarvott vegna ætt-
l^röarinnar, hann er í dauðans
^reiPum. Hún heldur því fram, að
un verði að hjálpa honum. Hvern-
‘g ætti eg að geta talið hana af
pvi?
^g játa, að það er órnögu-
legt, svaraði Foote.
Jæja, hvað er þá um aö
velja? Annaðhvort fer hún til hans
eöa Þá að hann verður að koma
til hennar.
— Því er þá í sannleika þannig
varið, að hún vill fá þig til aö
hætta mannorði þfau, eigum þín-
um, hamingju þinni og jafnvel líf-
inu til þess að bjarga ofstækis-
manni úr þeim vandræðum, sem
hann hefir bakað sér sjálfur með
heimsku sinni.
— Þú getur virt það sem þú
vilt, sagði Browne, en því er ein-
mitt varið eins og þú segir. En
mundu samt eftir því, að hún er
sá kvenmaður sem á að verða
eiginkona mín. Ef eg misti hana,
yrdi lífið mér einskis virði.
En nú var það versta af öllu
eftir. Browne fann það nú í fyrsta
sinn að hann hlyti að líta út sem
eigingjarn í augum vinar síns.
— Eg ætlaði annars, byrjaði hann,
að spyrja þig að, hvort þú vildir
koma með austur. Mundu það, að
eg vil ekki að þú komir með ef
þú vilt þaö síður. Það sem eg bið
um er það, að þú segir mér hvort
þú ert því mótfallinn aö koma með
mér. Eg sigli héðan frá Englandi
áleiðis til Japan, næsta mánudag.
Við komum við í Hong Kong í
leiöinni, þar ætla eg að finna mann,
sem mér er sagt að hafi tekist á
hendur lík mál og þetta áður.
Hann á að segja mér hvað eg skuli
gera og helst af öllu framkvæma
verkið sjálfur. Síðan höldum við
til Japan. Þar stíga þær, frú Bern-
stein og ungfrú Petrowitch á skips-
fjöl á skútunni minni. Eftir það
högurn við okkur eins og best
þykir henta.
— Og nú vildi eg biðja þig að
segja mér eitt, sagði Foote. Hver
er ástæðan til þess, að þú biður
mig að koma með þér?
— Það skal eg segja þér, sagði
Browne. Hún er sú, að mig langar
til að hafa innanborðs hjá mér
einhvern vin. Einhvern sem eg
gæti talað við um alt, sem fyrir
kann að liggja. Auðvitað veröur
Mason þar, en þar sem hann þarf
aö sjá um skipið, þá verðnr hann
mér að mestu gagnslaus. Svo eg
segi þér sannleikann, Foote, þá
langar mig tii að hafa einhvern á
skipinu, sem annaöist um ungfrú
Petrowitch, ef eitthvað kynni að
koma fyrir mig.
— Og hve lengi býst þú við
að verða í burtu frá Englandi?
spurði Foote.
— Það er nú einmitt það sem
eg ekki get svaraö, sagði Browne.
Það getur verið að við veröum
þrjá tnánuði í burtu, en ef til vill
verðum við sex. En eitt mátt þú
reiða þig á. Við skulum ekki verða
lengur en við þurfum með.
— Og hvenær þarft þú að fá
svar mitt, sagði Foote.
— Eins fljótt og þú getur, svar-
aði Browne. Þú þarft víst ekki
tnjög langan tíma til að ákveða
Þ'g- *
— Þú þekkir ekki fólkið mitt,
það er auðheyrt, svaraði Foote.
Það heldur því fram, að eg geti
aldrei ákveðið mig um neitt. Næg-
ir ef eg læt þig vita svar mitt um
klukkan sjö í kvöld? Þá skal eg
svara þér.
— Það nægir mér fylllega, svar-
aði Brov/ne. Þú mátt ekki reiðast
mér, vinur minn, þótt eg biðji þig
um, að gera mér slíkan greiða.
— Eg reiðast þér? svaraði Fóote.
Hví skyldi eg gera það? Þú býð-
ur mér í skemtiför með ágætum
félögum, og það sem betra er, nú
er dálítil hætta á ferðinni og það
gerir ferðina ennþá ánægjulegri
Eina spurningin er sú, hvort eg
get komist heiman að.